Foto’s: Johan Vanparys
Tekst: Gilbert Bilkstake
De rockers van BEUK hadden voor de release van hun album BEUK Live! een feestje beloofd. Dat vonden hun fans en veel andere geïnteresseerden een goed idee, want De Snuffel in Brugge was uitverkocht voor niet één, maar twee Nederlandstalige bands.
De 250 liefhebbers maakten eerst kennis met Woesten, niet het dorpje in de Westhoek maar de gelijknamige Oost-Vlaamse band. Het vijftal kondigde afgelopen zomer aan dat ze na vijftien jaar de tijd nemen om zich te herbronnen. Dat wilden hun vrienden van BEUK niet zomaar laten passeren en ze vroegen hen om samen nog één keer te knallen.
Woesten bekoorde met zijn unieke sound die niet onder één noemer te vatten is. Zanger Bart Van Damme schrijft net als zijn streekgenoot Luc De Vos eigenzinnige teksten en melodielijnen. Je hoort verhalen over het leven, oorlog en vrede, liefde en geluk, verleden en heden.
Van Damme wentelde zich met Baskische baret als een Meetjeslandse Che Guevarra in de rol van tedere anarchist. Rondom hem excelleerden rasmuzikanten Kristof Van Driessche (drums-zang), Maty Blanquaert (toetsen-zang), Nico De Zutter (bas) en Elia De Mey (gitarist die nonkel moet zeggen tegen legende Zaman van Ze Noiz).
De set bood een rockende bloemlezing uit hun albums Waterlander (2017), De Harmonie Wstn (2020) en Storm over Damme (2024). Van bij de eerste tonen veroverde Woesten de harten van het Brugse publiek, waaronder een ex-Red Zebra, leden van jaren 90 Nederlandstalige rock-royalty The Boondocks en opkomende sensaties Aeveris en Bunch of Maniacs. Memorabel moment: de song Geile Ouwe Schurk werd opgedragen aan het gevallen icoon Marco Borsato.
Op de tonen van ‘k En Brugge in m’n herte – het officiële Brugse volkslied van Benny Scott – betrad BEUK het podium voor een onvervalste thuismatch. Hun setlist was opgebouwd rond het gloednieuwe album BEUK Live!, een registratie van het concert voor hun tiende verjaardag vorig jaar in zaal Cactus in Brugge. Op deze eerste vinylworp staat een selectie van twaalf songs. Die werden in De Snuffel met ander werk tot een entertainende set gekneed.
Van bij opener Woord voor woord sloeg de vlam in de pan, gevolgd door Turbotine, Barst en Beuker. Het lied over de Eerste Wereldoorlog Hel van de planeet droeg zanger-bassist Roel Jacobus op aan iedereen die voor vrede ijvert.
Gitarist Matthias ‘Meyke’ Demey liet zich helemaal gaan in de eigen versie – die altijd voor kippenvel zorgt – van Jimi Hendrix-klassieker Voodoo Child. Na Monster volgde een nog niet uitgegeven song: Miss maskerade.
Een rustpunt werd de uitgeklede versie van Geniale Gypsy, instrumentaal alleen ondersteund door gitaar en drummer Laurent De Moor op tamboerijn. Gastzanger op de plaat Piet Overstijns (Dyscordia) zong deze keer niet mee, maar knikte goedkeurend vanuit de zaal. Daarna werd er weer vol gas getrommeld in Dynamiet, Station Dementia en Niemand Zonder jou, als opbouw naar de moshpits tijdens Loop naar de hel en afsluiter Allerlaatste keer.
Het publiek schreeuwde om een bisronde, goed wetend dat er nog snoep in de doos zat. Overal En nergens werd een knipoog naar de fans die uit Nederland en Duitsland afgereisd waren. De legendarische BEUK-versie van Poep in je hoofd (Raggende Manne) dreef de zaal naar een kookpunt.
De ultieme afsluiter werd toepasselijk Alles gaat voorbij, waarbij Jacobus nog één keer alles uit zijn longen schreeuwde. Bij het aanfloepen van de zaallichten spraken de breed glimlachende gezichten van het publiek boekdelen: het beloofde feestje was een feit.
