De Nachtwacht, een van de felste lichtpunten in het West-Vlaamse concertcircuit, zat zaterdagavond afgeladen vol voor het eerste optreden in lange tijd van het grensverleggende HEISA. De Limburgse band kwam naar Tielt om het splinternieuwe album Trois voor te stellen, dat eerder deze week door Labelman op de onwillige markt werd gegooid. De nieuwe plaat werd met een kleinschalige try-out onderworpen aan een eerste serieuze live-test, met de nodige decibels en, vooral, met goed gevolg. We were impressed.
Jacques Nomdefamille – niet zijn echte naam, of wat dacht je – en zijn medeplichtigen kozen ervoor de plaat in zijn geheel te spelen in net dezelfde volgorde als de tracklist. Voor de vuurdoop van de nieuwe nummers werd eenvoudigweg gemikt op dezelfde flow en balans die de plaat kenmerkt. Geen gedoe en waarom ook moeilijker doen dan strikt noodzakelijk?
Dat betekende in elk geval een furieuze start met Nandor, een song die van meet af aan met de nodige urgentie op de zaal in beukte. Veel tijd om adem te halen kreeg het publiek niet want de broeierige bestanddelen van Trois volgden elkaar in hoog tempo op. Alles retestrak uitgevoerd en zonder veel poespas. Enkel een manke microfoon ter hoogte van de kickdrum kon de pret even verstoren halfweg de show.
Moeilijk om hoogtepunten aan te stippen want zowat alles van Trois werd met zweterige overgave de zaal in gezwierd. Misschien dat de gecontroleerde chaos die The Harmonist typeert nog het meest kon overtuigen. Opmerkelijk: A Place For Bears, de negende track van het album, haalde als enige de setlist niet. Waarom? We hebben de vraag gesteld, maar het antwoord bleef hangen in goedaardige wazigheid. Het deed hoe dan ook geen afbreuk aan de kracht van het concert. Geen enkel slap moment genoteerd. HEISA sloot een eerste keer af met Sad Dancer, een koortsig-melancholisch, maar allesbehalve futloos orgelpunt na ruim drie kwartier jakkeren op het scherp van de snee.
Na het afhaspelen van de nieuwe plaat keerde de band terug voor een korte bisronde met Eighties Song en Serenity Now. Ook Let Go stond gepland maar dat werd op het podium onthaald met een droog “Euh, geen zin in vanavond”. Het oudere werk werd met iets minder schwung gebracht dan de nieuwe nummers – nieuwe borstels keren blijkbaar nog steeds het best – maar no problemo.
Het trio slaagde erin om het publiek in te pakken met een betoverende set van niveau en bewees vooral dat het klaar is om het super edgy Trois de wereld in te sturen. En als het elders net zo binnenkomt als in Tielt, dan komt dat helemaal goed. HEISA = must see, must hear. Klasse!
Trois is te horen/beleven/aan te kopen via Bandcamp.
