De zenuwen stonden strak gespannen in de prachtige Rotonde van de Botanique. Lali Puna, de elektronicahelden uit het oerdegelijke Duitsland, zijn 15 jaar na hun vorige passage opnieuw van de partij. Zij het nu zonder boegbeeld Markus Acher die heden ten dage volop de Notwist-kaart trekt. Valerie Trebeljahr laat het niet aan haar Koreaanse hart komen en stelt in gitaarloze triovorm de nieuwe plaat Two Windows voor.
De podiumindeling is erg klinisch, erg Duits dan maar zeker…. Er is erg veel ruimte tussen de drie geconcentreerd spelende bandleden. Maar vergis u niet, ze lijken zich kostelijk te amuseren. Het gebrek aan beweging op het podium wordt ruimschoots goedgemaakt door een sfeervolle warme belichting die een heerlijke gloed over de syntharrangementen werpt. 1 Drummer en een batterij syntesizers vormen het decor waartegen Valerie Trebeljahr behaaglijk haar beheerste stem vleit. Dit – in combinatie met een minutieus uitgekiende setlist – zorgt voor een uitgebalanceerd concert dat gezellig op en neer deint zonder uitschieters of pijnlijk verval.
Het optreden start met opzwepende elektro die gemakkelijk verward kan worden met pakweg LCD Soundsystem of Soulwax. Two Windows en Wonderland zijn gewoon heerlijke songs met frisse bliepjes dooraderd. Na een paar nummers wordt de aandacht meer richting The Notwist verplaatst. Move On is hiervan een redelijk duidelijk exponent. ‘Try harder, the say’. En dat doen ze ook met het voorlopige hoogtepunt Don’t think. Koude geile electronica die herinneringen aan de new beat-periode oproept.
Het beste moment van de set is ondertussen aangebroken. Micronomic van prijsbeest Faking The Books zorgt voor een snelheidsinjectie en pulserende drums. Het publiek wiegt braafjes mee. Scary World Theory klinkt in de nieuwe bezetting heel erg fris en overtuigt. Wie zit te wachten op een cover van The Bucket mag nu rechtstaan…. Geef ons dan maar het ongenaakbare trio Grin & Bear en iets later Call 1-800-Fear en Small Things, die allen van Faking The Books geplukt zijn en een typische Acher-drive hebben. De nummers van die plaat zorgen er inderdaad voor dat het concert blijft beklijven.
Met ondermeer Her Daily Black en eerste bisnummer Deep Dream (lief nummer dat wel) gaat Lali Puna de Beach House-richting uit, wat songmatig niet de beste keuze lijkt aan het eind van een set. Bissen doen ze gelukkig verder met paradepaardjes uit hun beste plaat Faking The Books. Left Handed (hun beste nummer, nog altijd) doet eigenhandig de vlam nog eens ouderwets in de electropan slaan. Trebeljahr was een beetje ontgoocheld omdat de herinneringen aan de Rotonde minder idyllisch blijken in realiteit. Ze mist de sterrenhemel die ze zich door de koepel meende te herinneren. Een beetje wat wij van het optreden vinden…. Een warme zwoele avond verdient een sterrenhemel, maar die kregen we niet.
