Een nieuw jaar betekent voor The Colorist Orchestra een nieuwe uitdaging. Na succesvolle samenwerkingen met Emiliana Torrini, Cibelle, Lisa Hannigan, Sumie Nagano en Howe Gelb gaat het achtkoppige collectief rond Aarich Jespers en Kobe Proesmans aan de slag met Gabriel Rios. Het concept van The Colorist Orchestra blijft hetzelfde, Jespers en Proesmans zetten nieuwe arrangementen op de bestaande composties: deze keer pakken ze dus het oeuvre van Rios aan.
Proesmans is geen onbekende van Gabriel Rios, in het verleden werkten ze al samen als duo met pianist Jef Neve en ging ook zo op tour. Later resulteerde deze samenwerking tot het album The Dangerous Return. Het is al zes jaar geleden dat Gabriel zijn laatste plaat, This Marauder’s Midnight, uitbracht. In de tussentijd was de Puerto Ricaanse-Belgische muzikant aan het werk aan nieuwe songs. Bij de aankondiging van deze unieke tour werd ons beloofd dat we ook nieuwe composities te horen zouden krijgen en dus was de Gentse Handelsbeurs in een mum van tijd uitverkocht. Gabriel Rios blijft populair in ‘zijn’ Gent.
De Britse singer-songwriter Leah Sanderson, alias Keto, mocht het voorprogramma verzorgen met haar dromerige folky songs. Twee jaar geleden verscheen haar bejubelde debuut Blackened Pool. Normaal brengt de zangeres haar songs met een trio maar voor deze tournee bracht ze haar nummers solo. Ketos stem is vrij uniek en we zouden het een combinatie kunnen noemen van de zusjes Söderberg van First Aid Kid met Kate Bush, Dolores O’Riordan van The Cranberries en Sinead O’Conner. Alleen al met haar stem kon ze de volledige aandacht krijgen. Maar ja, haar songs vallen onder het klassement “singer-songwriter” en die waren nu niet allemaal even boeiend, helaas. Pas toen ze haar akoestische gitaar inruilde voor een elektrische gitaar was er wat meer variatie in de nummers te horen. Waarschijnlijk komen de nummers van Keto pas tot zijn recht als ze met een volledige band worden gespeeld. Maar wij zijn alvast fan van haar indrukwekkende stem.
Na deze rustige act was het verschil met de hoofdact inmens groot. Het podium werd gevuld met massa’s instrumenten en verschillende attributen die werden gebruikt voor percussie. We hoeven niet te zeggen dat het achtkoppige orkest een intense muur van geluid neerzette. Onmiddellijk waren we ervan overtuigd dat de speelse composities van Gabriel Rios een ‘match made in heaven’ zijn met The Colorist Orchestra. Ze kleurden de songs van Rios perfect in, en dat op een heel eigenwijze manier.
Gabriel koos ervoor om vooral nummers te selecteren van zijn laatste album en deze af te wisselen met nieuw werk. Gabriel Rios zingt niet alleen met zijn stem, zijn hele gezicht en lichaam gaan op in zijn vocaal gebeuren. Elke vezeltje in zijn gezicht, brengt de emotie van een nummer tot leven, wat de oprechtheid van zijn nummers met vet onderstreept. Bij de nieuwe songs wisten we natuurlijk niet of Proesmans, Jespers & co het origineel alle eer aandeden, maar bij de nummers die we kenden, konden we alleen maar concluderen dat deze nog intenser klonken dan het origineel. Het speelplezier onder de muzikanten en Rios was enorm aanstekelijk: onze ogen wisten niet waar eerst aandacht aan te besteeden, er gebeurde zoveel op het podium.
Het was een avond vol hoogtepunten maar het percussiefeestje tijdens Angelhead, Rios indukwekkende kopstem op Apprentice, een verbluffend mooie bewerking van Gold en de sensuele trip hop van het nieuwe Impediment (dankzij extra samples van Inne Eysermans van Amatorski) waren toch echt wel sublieme toppers. Voor de bisnummes kregen we het instrumentale Dreamlands, wat een compositie is van The Colorist Orchestra en wat ze ook al op andere samenwerkingen speelden. Een cover van Willie Colóns Ausencia, een nummer waarop we passionele tango in hoorden en waar Astor Piazzolla jaloers van zou worden. Afsluiter van de avond was de vurige salsa van El Ratón, een cover van Cheo Feliciano. Deze twee laatste songs werden opgedragen aan Rios’ geboorteland, dat nog steeds aan het bekomen is van de schade die orkaan Irma 10 jaar gelden heeft aangericht.
Voor deze twee covers zong Gabriel opnieuw in het Spaans en dan zie je dat die vurige passie die in de zanger zit terug naar boven komt. Ook al woont hij al langer in ons land dan dat hij ooit in Puerto Rico is geweest, zie je dat zijn hart daar nog steeds ligt.
We weten dat niet elke samenwerking van The Colorist Orchestra wordt uitgebracht maar we hopen vurig dat deze samenwerking met Rios toch opgenomen werd. Wat een fantastische mooie show was dit…
