We spoelen even terug naar het jaar 2021. Op weg naar de finale van The Voice Van Vlaanderen zong ene Joke Verhulst een duet met haar coach Koen Wauters. Ze zongen een nummer van Keane maar belangrijker was dat Joke het tot de finale schopte. Dit ging – net als alle andere jaargangen van deze kijkcijferbom – aan ons voorbij. We spoelen 3 jaar verder naar de zomer van 2024. We zitten op de heilige grond van het Dour Festival te genieten van een maaltijd en slaan een praatje met een paar Vlamingen aan onze tafel. “Luminous Dash? Dan moeten jullie haar eens checken”, wees één van hen naar de dame rechtover ons. “Aangenaam, ik ben Gisèle en wie me wil zien optreden kan in december naar de Charlatan afzakken in Gent.” Staat genoteerd. Een paar dagen geleden nog eens afgestemd en op de dag van het optreden stelden we tot onze verbijstering vast dat Gisèle eigenlijk een artiestennaam is!
Gisèle heet inderdaad Joke Verhulst in het gewone leven van alledag. Toen we de Charlatan betraden was de verrassing compleet want de zaal stond propvol. Geen optreden in het café maar wegens een uitermate succesvolle ticketverkoop zou Gisèle in de grote zaal spelen en dat met het voorprogramma Desma waarvan we jammer genoeg slechts de laatste twee nummers hoorden. Bijna 300 fans stonden samengepropt in een uitgelaten sfeer. Lang geleden dat we nog zoveel volk in de Charlatan zagen voor een indiepoprock-optreden. We polsten bij een bevriende fotograaf die ons vertelde dat ze “de Joke van The Voice” was. Het verklaart natuurlijk haar populariteit maar dat ze nog zoveel volk op de been krijgt na bijna 4 jaar en een naamsverduistering zegt wel veel. Joke betrad het optreden met 4 muzikanten.
De teksten zijn van haar hand, de nummers zijn geschreven met pianist Martijn Van Sas en gitarist Tijl De Vis. Die laatste komt net als drummer Robbe Van Ael uit de band Oproer. Basgitarist Mathieu Janssens verdiende al strepen bij de vleet bij Aaron Blommaert en Tinne Oltmans. Klassiek geschoolde muzikanten met ervaring die een geweldige zangeres omringden, dat kon alleen maar een boeiende concertavond opleveren en onze verwachtingen werden méér dan ingelost. Ook opvallend was de knappe backdrop in de vorm van een groot wit gordijn dat aan de achterzijde werd opgelicht en het podium van de Charlatan de grandeur bezorgde die we van de zaak verwachten. Joke droeg een stijlvolle witte kostuumvest boven een passend topje en dito blauwe broek. Of was die nu groen Joke want dat artificieel licht maakt kleurenblind?
Debuutsingle Bad News opende de set en wat we hoorden klonk ‘too catchy not to play on the radio’. Deze opener is al bijna een jaar uit en bleek in de Charlatan een erg overtuigende start van een concert dat – op één song na – alleen maar eigen nummers bevatte. Funky indierock volgde met als werktitel Melbourne. Het nummer omhelsde wel de coole pretentieloze sfeer die de clubscène in Melbourne uitstraalt. Na een soulvolle cover volgde Five Days dat ging over te laat zijn om iemand te vertellen dat je die graag ziet. Maar Joke droeg ons een ‘don’t be sad’ op het hart.
Er werd best veel gebabbeld in de zaal wat wel vreemd was omdat bijna de helft van de zaal rondliep met de originele Gisèle-sjaal rond de hals. Het draagt makkelijker dan een band-shirt en zorgde voor veel samenhorigheid in de zaal.
Dit helde bij het erg pakkende Distant Rain, dat ook al op single verscheen, over naar storend geluid. Zeker omdat Joke net met de krop in de keel had verteld hoeveel dit nummer voor haar betekende. Een nummer over verlies. Pak elkaar eens vast want het kan zo voorbij zijn. We hebben het nog niet voldoende benadrukt maar Koen Wauters wist waarmee hij bezig was. Joke is een supergetalenteerde zangeres en ze stond ook als een grote dame op het podium. En hoe intens klonk Salvador wel niet, een joekel van een ballad die door een flink deel van de fans werd meegezongen.
Binnenkort komt haar vierde single uit over het fenomeen ‘ghosting’. De sarcastische titel Dear Ghosters behoeft verder geen uitleg. Building Blocks slingerde ons terug naar Trix van een dagje eerder want dit nummer leek volledig op de leest van Fortress te zijn geschoeid. De derde en huidige single Hit Or Miss sloot de reguliere set op sublieme wijze af en de vonken spatten van het podium. Denk aan Sylvie Kreusch of Tsar B, haal de viool weg en luister op met een Living Colour-baslijn.
Als we moeten oordelen of deze Charlatan-doortocht een ‘hit or miss’ was, luidt ons finaal oordeel na het bijzonder straffe bisnummer Might As Well Go Mad dat Gisèle dringend op méér podia en in de studio mag verschijnen want haar willen we in 2025 sowieso terugzien. Dat laatste nummer liet de band floreren in een heerlijke aan Eliza refererende melodie om dan de ster van de avond, Gisèle, met pakkende eindnoten op de hoogste toonladders à la Heather Nova te horen uitpakken. Een paar jaar geleden speelde ze in haar thuisstad Aalst al eens voor 600 toeschouwers. We snappen dit helemaal want een avondje met haar is gewoon uitermate ‘gisèlig’.
