Net zoals collega Mark Van Mullem de dag voordien, keken ook wij er reikhalzend naar uit om terug naar Antwerpen af te zakken en ons onder te dompelen in het Showcase Festival ‘We Are Open’ van TRIX.
Het was een behoorlijke uitdaging om een selectie te maken uit de 20 bands die zich ook vanavond in elke uithoek van de muziektempel van hun beste kant lieten horen. Het viel ons vooral op dat diversiteit in stijl en performance centraal stonden.
Boven in de Bar trapte het jonge en energieke Meltheads de avond af. Vooral door de leadzanger en gitarist Sietse Willems kreeg de band het publiek met hun mix van hoekige noise en vlijmscherpe garagerock onmiddellijk mee. Niet voor niets won de band de Antwerpse soundtrack finale.
Kippenvelmomentjes tijdens het optreden van Camille Camille in het Café. Het intieme gitaarspel van Camille Willemart en haar veelzijdige, warme stem zorgden voor een prachtige set.
Paradoxant zagen we in de krochten van de kelder. De link naar de oprichter van BRNS hoorden we meteen in de eclectische electrosynths en tempowisselende rockflarden. Toch wist Paradoxant ons niet altijd te overtuigen, mede door de geluidsbrij die op sommige momenten wat te pijnlijk werd.
De instrumentale set van Endless Dive bouwde ook aan een stevige geluidsmuur. Postrock en posthardcore stonden centraal en de band liet ons herkenbare, en zeer intense momenten horen.
Judith Kiddo begon in het Café met zweverige synthpop à la Conan Mockasin. De ietwat frêle Waalse werd, naarmate de set vorderde, zelfzekerder en dat gaf een boost aan haar muziek en aan de andere bandleden. De frisse, zeer intense songs waren vaak een streling voor het oor.
In de club werden we overdondert door de wall of sound die het duo De Gieter – Burroughs aka Doodseskader produceerden. Het talrijk aanwezige publiek genoot van de krachtige, rauwe set die de twee topmuzikanten brachten.
We zagen slechts enkele flarden van Kids With Buns, ze bevestigden opnieuw hun welverdiende plek op het hoofdpodium met hun zeer volwassen, melancholische en kleurrijke songs.
In het Café hoorden we het Gentse Pink Room hun verpletterende blues-rocksound op gang trekken. Opnieuw waren we flink onder de indruk en bevestigden ze hun reputatie als no-nonsense-slackers met een stevige brok humor.
Het Mechelse Psychonaut mocht de avond in de Zaal afsluiten met hun psychedelische rock. We zagen hun reeds in kleinere zalen, maar het was duidelijk dat dit powertrio volledig in hun nopjes zijn op een groter podium. De energieke tempowisselingen en een misschien net ietwat té perfecte geluidsmix waren voor velen in het publiek een verzadigend dessert van het weekend.
Dat was buiten de dans-trip gerekend die Bolus Pupul nog in petto had in de Bar. Het uitgelaten publiek, dat zich binnen de 10 minuten rond de electrowizzard had geschaard, genoot enorm van de vette en strakke techno beats en ook wij lieten onze heupen en benen voor een laatste maal volledig losgehen.
Lees zeker ook ons verslag van het jeugdig geweld op vrijdag18 maart op We Are Open!
