Anna Dutoit mocht de spits afbijten deze avond. Deze jonge vrouw uit Hasselt met mooie stem, bracht vijf nummers die ze voor de eerste keer aan een publiek voorstelde. Na Baby Girl, No Honey, Bawse, Sister sloot ze af met I don’t want to anymore.
Ze moest het vooral hebben van haar stem want haar performance was nog wat onzeker en schuchter, een technisch defectje bracht daarin geen beterschap. Ondanks het kleine euvel wist ze het publiek toch wel mee te krijgen. Anna Dutoit heeft in ieder geval nog veel groeipotentieel.
Als tweede was Linda aan de beurt. Een zangeres uit het Antwerpse begeleidt door synthesizer die feilloos een zeer dansbare beat tevoorschijn toverde. De zangeres kon hoogtes en laagtes aan met haar mooie stemgeluid. Beide muzikanten gaven de indruk zich goed te voelen op een podium. Er werd gedanst en het publiek danste mee.
Het geluid van Linda heeft wel iets van Moloko. Met amper drie nummers, Motion, Touch Me, Come Closer speelden ze de hen toegemeten 20 minuten helemaal vol.
Deze band klinkt niet alleen goed maar ziet er ook goed uit op een podium, hier willen we alvast graag meer van zien.
De 20-jarige Grizmo brengt Genkse rap en grime en is niet aan zijn proefstuk toe. Als een van de finalisten van De Nieuwe Lichting van StuBru weet hij wat een muziekwedstrijd inhoudt en grijpt hij alle kansen. Jammer genoeg voor hem kreeg hij het publiek niet echt mee in zijn verhaal.
De Engelstalige rap en dj-set was kort en krachtig. Picachu, Madness, Revive, en Traphous Session werden in hoog tempo op het publiek losgelaten. Helaas slaagde Grizmo’s er niet in zijn energie op het publiek over te dragen.
Fùro, twee gasten uit Peer, waren de volgende kandidaten. Technisch zijn deze kerels heel sterk met hun instrumentale set op synth en gitaar. Ze maken mooie, dromerige muziek en lang uitgesponnen nummers. Ideaal om thuis in de zetel van te genieten in een intieme, rustige sfeer. Ze zeggen dan ook zelf “doe uw ogen dicht en luister”.
Zet Fúro in een studio en laat ze een cd of een soundtrack maken bij een film en ze zijn in hun element. Op een podium willen we echter ook iets zien en zonder lichtshow of enige beweging ontbreekt er toch wel iets aan deze set.
Purple boy, een 18-jarige jongeling uit Beringen, mocht de avond afsluiten. Je kan alleen maar bewondering hebben voor deze schuchter ogende jonge kerel. Dat hij het helemaal alleen aandurfde om op een podium te staan met wat beats uit een laptop. Hij kwam de existentiële angsten die een post-puberale jongeling voelt tijdens een pandemie uit het lijf schreeuwen.
Helaas was de emorap die hij bracht niet altijd even toonvast en was het ritmisch nogal veel van hetzelfde. Inhoudelijk bracht hij krachtige en emotionele songs, waarmee hij het publiek wel meekreeg in zijn verhaal. De onwennigheid waarmee hij op het podium stond, wist hij te compenseren door de kracht en intensiteit waarmee hij de nummers bracht. We zagen het lijden uit zijn teksten en voelden helemaal met hem mee.
Anna Dutoit: FACEBOOK– INSTAGRAM – INTERVIEW
Grizmo: FACEBOOK – INTERVIEW
Linda: INTERVIEW
Furo: FACEBOOK
Purple boy: VI.be