Tekst: Kurt Sybens
Foto’s: Dirk Wouters
De charismatische frontman bewees in het verleden al vaak dat zijn talent verder reikt dan enkel de heavy rock van Triggerfinger. Ruben Block (51) zat dan ook al even te broeden op een soloalbum, dat hij uiteindelijk samen schreef met niemand minder dan topproducer Mitchell Froom. Mitchell Froom is een Amerikaanse muzikant en producer. Hij was lid van de bands Gamma en Latin Playboys en is momenteel de toetsenist van Crowded House; waarvan hij de eerste drie albums geproduceerd heeft. Hij heeft verder albums geproduceerd voor verschillende artiesten, waaronder Richard Thompson, Los Lobos, Suzanne Vega (met wie hij van 1995 tot 1998 gehuwd was), Paul McCartney, Elvis Costello, Robin Gibb, Randy Newman en Vonda Shepard (met wie hij in 2004 huwde).
Onder meer door corona heeft het vier jaar geduurd vooraleer Ruben Block met Looking To Glide zijn eerste soloplaat kon voorstellen nadat de debuutsingle Lights meer dan een jaar geleden uitkwam. Een aangename bluessfeer, sterk refrein en een aanstekelijke zware riff. De elf songs op de soloplaat kan je best een paar keer beluisteren en laten doordringen vooraleer een oordeel te vellen. De nummers combineren funk en industriële rock waarbij de ietwat cryptische teksten al eens gaan over reizen, chaos en orde en elkaar af en toe wel of net niet vinden. Allemaal strak aangeklede songs zoals Ruben Block zelf. Mixer van de plaat is Tchad Blake (Pearl Jam, Elvis Costello, Tom Waits).
Zowel Block als Froom treden uit de comfortzone van een rockformatie, wat tot een prachtig creatief resultaat heeft geleid. Ruben Block was vergezeld door Lies Lorquet (Mintzkov), Gilles Vandecaveye (Steiger), Geoffrey Burton (Hong Kong Dong) en Teun Verbruggen (Jef Neve Trio).
Openen deed Ruben Block met There Isn’t Time, een nummer van het album By Absence Of The Sun uit 2014 van Triggerfinger, in uptempo gevolgd door Doing Love en Big Hole. Met Doing Love lijkt hij afstand te nemen van Triggerfinger met uitsluitend een dreigende synthesizer en mysterieuze zang. Waar hij zijn soloplaat begint met Turning On A Fan bewaarde hij dit als voorlaatste nummer met zijn ruige gitaar, begeleid door een aanstekelijk drumritme om daarna de set af te sluiten met That’s Just The Way waarbij zijn gitaarriff stilaan plaatsmaakt voor sterke zang.
Tussendoor werd met Awake het tempo er even uitgehaald, na Lights dat Blocks typische zware guitaarriff in een bluessfeer brengt met een sterk refrein. Absoluut een topnummer op zijn soloalbum.
Hij trakteerde ons ook op enkele covers met het titelnummer van zijn album Turn The Tide van Sylver met huilende gitaren en met Niets Is Voor Altijd van Madou. En That’ll Be The Day paste ook in dat rijtje. Showtime van de soloplaat werd gespaard tot het vooraf bepaalde laatste bisnummer met een lager tempo, rustige drums en Block die – zoals we weten – goed kan fluiten.
Het zou het laatste nummer geweest zijn, ware het niet dat Ruben Block in de kleedkamer vernam dat Jerry Lee Lewis (1935-2022) net overleden was. Onvoorbereid trakteerde hij ons nog op de eerste hit ooit Whole Lotta Shakin’ Goin’ On van Jerry Lee Lewis uit 1957.
Dries Van Noten zag dat het goed was.
Tot slot geven we nog mee dat het voorprogramma verzorgd werd door Glitterpaard.
Glitterpaard is een nieuwe muziekgroep met leden van Mintzkov, Wardrobe, Millionaire, Portland en Marble Sounds. Hun debuutalbum verscheen in maart 2022 bij Starman Records. Het is een gelaagde, complexe plaat met intieme, melancholische pop tot luide, dirty rockers.
