Foto’s: Hans Vermeulen
Sinds de prachtige debuutplaat Nice Is Good uit 2010 maakt Pieter Van Dessel met zijn Marble Sounds wondermooie, melancholische liedjes met rijke arrangementen. Van Dessel vond het dit jaar echter hoog tijd om eens met iets anders uit te pakken. Hij had het gevoel dat hij zijn vorige plaat niet meer kon overklassen. Het gevolg daarvan is dat op de zesde langspeler Core Memory, de piano en strijkers plaats moesten maken voor een meer elektronisch geluid. Het emotionele zit natuurlijk nog steeds in de nummers maar door de synths waait er wel een frisse twist doorheen het vertrouwde Marble Sounds-geluid.
Van Dessel en co kwamen de nieuwe plaat voorstellen in de Cactus Club in Brugge met in het voorprogramma de Rotterdamse singer-songwriter Robin Kester. Zij mag elk concert op deze tournee openen. Kester wist onze aandacht al te trekken met haar albums This Is Not A Democracy en Honeycomb Shades waarop ze sfeervolle chamberpop brengt. Dit jaar verschijnt de opvolger die ze opgenomen heeft in Bristol met producer Ali Chant (PJ Harvey, Perfume Genius…) en waar we al de zalige singles Departure en Happy Sad uit te horen kregen.
Voor deze tournee liet Robin haar band thuis. Ze stond alleen op het podium met haar gitaar en een sampler, waaruit de ritmesectie, backings en subtiele synthesizer lagen werden afgespeeld. Zo kregen we iets intiemere versies van haar songs en kon haar prachtige, veelzijdige stem nog meer schitteren. Kester schotelde vooral nieuwe songs voor (waaronder de gedreven single Happy Sad) die in deze sobere bezetting zeer boeiend klonken. Ze bracht ook een cover van Parasite van Nick Drake waarbij ze zei dat ze haar best ging doen om het nummer niet “up te fucken”. Dat gebeurde zeker niet want haar versie klonk even intens en subliem als het origineel. Opvallend ook hoe vlotjes ze kan schakelen tussen haar gewone zangstem en haar kopstem.
We hadden ons geen betere opener voor Marble Sounds kunnen indenken want we genoten ten volle van het half uurtje dat Kesters serveerde in de Cactus Club. In het najaar komt ze zeker terug naar ons land, maar dan mét band, om het nieuwe album live voor te stellen. We kijken er nu al naar uit.
Marble Sounds zorgde voor een bijzondere intro bij het optreden in Brugge: een stukje uit Against All Odds van Phil Collins, waarschijnlijk een grote inspiratiebron voor Van Dessel voor de nieuwe plaat. De show ging van start met If You Would Prove Me Wrong Now dat volgens ons een Belpop-klassieker in wording is. Het viel ook op dat de brede arrangementen live even straf klinken als op het album, met dank aan de fantastische muzikanten.
Bij Hear Me Talking liet Pieter de keyboard partijen over aan Brecht Plasschaert, hij nam zelf een gitaar ter hand om samen met Gianni Marzo het nummer een meer rockende vibe te geven, wat voortreffelijk lukte. Dezelfde techniek pasten ze ook toe bij Traces waardoor beide nummers meer body kregen dan in de studioversie. Ook het melancholische pareltje Nothing To Get Over klonk live nog intenser en Said So kreeg een mysterieus James Blake-sfeertje mee. Not All Is In Vain veranderde in Brugge in een aanstekelijke feelgood song waar je onmogelijk kon op blijven stilzitten en het sfeervolle Axolotl werd gelardeerd met een prachtig gitaarsolo van de hand van Marzo, in plaats van de strijkers die in het origineel te horen zijn.
Give Or Take A Few is Marble Sounds antwoord op 1000 Miles van Vanessa Carlton en klonk magisch met de pedal steel van Gianni. Met An Emotional High stuurden ze een Belpop-klassieker in wording de zaal in en dan volgden een paar oudjes uit het Marble Sounds oeuvre. Het aanstekelijke Photographs, het rustige My Friend (dat mooi werd opgebouwd en een stevige climax kreeg) en het donkere Keep Repeating. De oudjes werden geflankeerd door de nieuwe songs: Catch It Alive (met de wondermooie heldere backings van Renée Sys) en het feelgood nummer A Place To Call Mine als afsluiter.
Na deze geweldige set barstte een heftig applaus los, het was dan ook logisch dat de zeskoppige band nog eens terugkwam voor een bisronde. De bis bestond uit de vrolijke folk van About You, met Marzo op de Omnichord die helaas iets te luid klonk.
Leave A Light On kon natuurlijk niet ontbreken. Pieter schreef het nummer voor zijn toen 1-jarige dochter die nu aan de merchstand cd’s, vinyls en t-shirts stond te verkopen. Er werd afgesloten met het wondermooie Soon It’ll Make Us Laugh dat een episch einde kreeg met het publiek dat werd uitgenodigd om mee te zingen.
De show van Marble Sounds had zeker een melancholisch randje maar had tegelijk ook een feelgood vibe door de heerlijke drive van het concert. Geen dip(je) te bespeuren, en dat alles met als geweldige extra het voorprogramma van Robin Kester. Wat wil een mens nog meer?
Marble Sounds kan je nog aan het werk zien met Robin Kester als support act op:
22/04 – Het Depot, Leuven
23/04 – Ha Concerts, Gent
Robin Kester: Facebook – Instagram
Marble Sounds: Facebook – Instagram