Mass Of The Fermenting Dregs blies dit jaar 23 levenskaarsjes uit maar speelde vorig jaar voor het eerst in België en bij uitbreiding zelfs het Europese vasteland. Ze hebben kennelijk de smaak te pakken want na de doortocht in de Rotonde vorig jaar volgde nu een nieuw Botanisch optreden in het Museum. Mass Of The Fermenting Dregs was bijna een kwarteeuw geleden een gek samenraapsel van Engelse woorden die 3 jonge meiden uit het Japanse Kobe gewoon grappig en leuk vonden. Het kunnen ook liefhebsters geweest zijn van een goed glas wijn. Dreg staat immers voor droesem. Nog vóór de eerste plaat uit was had oprichtster en enig overgebleven origineel bandlid Natsuko Miyamoto, 42 ondertussen, al met personeelswissels te kampen. In 2012 trok ze de stekker uit de band om die in het geniep opnieuw te reanimeren in 2015. Isao Yoshino keerde terug als drummer en met gitarist Naoya Ogura kon fase twee aangevat worden. Nieuw leven dus voor Masu Dore, zoals de band afgekort wordt genoemd.
Een trio uit het Franse Nantes dat zich best grappig April’s Fish noemt, mocht voor een vol Museum, en dat op de avond van Museum Night Fever in Brussel, de debatten openen. Veel gelachen werd er niet want hun dromerige doch van elke vorm van noise en feedback gespaarde shoegaze-songs werden met een bittere sérieux gebracht. Ze speelden al samen met Chaton Laveur en zullen in december het podium delen met Marcel. Veel meer is over hen nog niet bekend. De zangeres op bas klonk vaak op een beklijvende manier als Alison Shaw van Cranes en ze werd vocaal meestal half parlando half roepend bijgestaan door haar gitarist. Fijne ontdekking hoe dan ook.
Zijn Mass Of Fermenting Dregs nu op een jaar tijd zo gegroeid dat zelfs het grotere Museum uitverkocht raakte voor deze Japanners? En waarom waren dit allemaal jongeren? Heeft de jeugd in navolging van Slowdive nu ook Japanse shoegaze in de armen gesloten? Waar gaat dit heen? Maar er is méér aan de hand. De single van het ondertussen al 16 jaar oude World Is Yours, Aoi, Koi Daidaiiro No Hi is kennelijk één van de vele mysteries die de wondere wereld van TikTok kenmerken. Dit nummer was trending en fans maakten anime-videoclips bij dit nummer en dat verklaart waarom de band plots massaal een totaal andere generatie aanspreekt. Natsuko kan er natuurlijk maar wel bij varen.
She Is Inside, He Is Outside stak al vroeg de lont aan het vuur. De hyperkinetische akkoorden van Natsuko en Naoya zorgden al meteen voor euforische reacties. De adoratie leek gedurende de hele avond intenser dan vorig jaar maar de zaal was toch vooral met ‘nieuwbakken’ fans gevuld. Alsof de band geen weet had van virale aangelegenheden spaarden ze Aoi, Koi Daidaiiro No Hi niet eens op voor de finale en kwam die reeds als derde nummer voorbij gewaaid. Vorig jaar openden ze hun set met het poppy Sugar, een ongevaarlijk maar tegelijk verslavend indiepopdeuntje. Hier kwam het iets later langs.
Vorig jaar dachten we vaker dan dit jaar aan “Cottonmouth” O-Ren Ishii. O-Ren is het personage dat in Kill Bill werd vertolkt door Lucy Liu. Net zoals in de film was Natsuko op het podium sierlijk en schattig tot ze haar duivels ontbond maar er was weinig sprake van een Bo Ningen-sfeer. De dodelijke gevechtssport maakte kennelijk plaats voor een initiatie taekwondo.
Dramatic, van het recentere Awakening: Sleeping was ook deze keer de meest aan Slowdive te linken song waarbij de nochtans goedlachse Ogura de haren voor de ogen liet hangen en verbeten verder speelde. Hun Engels is wel nog niet geëvolueerd. Vrij veel fans leken een aardig mondje Japans te verstaan en spreken wat Miyamoto vooral inspireerde om ganse lappen bindteksten in het Japans af te steken. Ze bleef wel om de haverklap ‘obrigado’ zeggen en bracht voortdurend het hartjessymbool met beide handen. Ogura telde zelfs eens af op zijn vingers bij een bedankingsrondje en het roepen van “big heart”. Ze hadden blijkbaar ook lekker gegeten want de spinaziesoep had indruk gemaakt op Miyamoto. We zaten dan middenin het steviger gedeelte van het optreden. De Thurston Moore in de band kwam helemaal tot ontbolstering tijdens het ronduit fenomenale en epische pronkstuk 1960.
Een nieuw nummer met een opvallende Cure –baslijn volgde en dan was het alweer tijd voor Endroll van het naar de band genoemd debuut uit 2008, een zeldzaam moment vanavond waarop het noisepedaal gretig ingedrukt werd. Met de titeltrack van World Is Yours werden de fans wijdbeens headbangend nacht ingestuurd. De “encore encore” lokroep konden ze niet weerstaan dus we kregen nog klassieker Delusionalism als leuk toemaatje. De set week weinig af van de versie van vorig jaar en werd lichtjes op automatische piloot gebracht maar het was heerlijk om de blije gezichtjes van de jonge nieuwe lichting fans te zien. De rij aan de merch was onoverzienbaar lang dus iedereen content!
Instagram: MASS OF THE FERMENTING DREGS / APRIL’S FISH
