Op een doordeweekse donderdag naar een concert mogen rijden, het is een van de betere geneugten des levens. Op 30 oktober ging dat richting CC De Schakel in Waregem. Althans, naar de Schakelbox: een aparte, gezellige club die deel uitmaakt van CC De Schakel en plaats biedt aan zo’n 340 toeschouwers. En waar, zo zou achteraf blijken, het geluid fenomenaal goed zit. Een zaal om zeker te onthouden als tip!
We mochten erbij zijn vanaf Rick De Leeuw en zijn trawanten arriveerden tot ze weer huiswaarts keerden. En wat een zalige avond werd dat!
Rick is afkomstig uit Nederland (Haarlem, °1960) maar woont sinds 2016 in Vlaanderen. Hij laat zich omringen door toch wel stuk voor stuk topmuzikanten: Axl Peleman aan de bas, Ron Reuman op drums, Jan Hautekiet aan de toetsen en accordeon en Manu Huylebroeck en Roeland Vandermoortele aan de gitaar.
Deze bende van nachtelijk vertier kent het klappen van de zweep al lang en wordt nog zelden zenuwachtig voor of tijdens een optreden. Zodra de instrumenten op het podium staan en de versterking wordt aangeklikt, staat er een band die er mag wezen. Het enige wat nog moet gebeuren, is wat fijn afstellen, en vanaf het eerste nummer dat als soundcheck wordt gespeeld, spat het plezier van het podium. De heren hebben plezier, staan honderd procent achter de muziek en zijn vooral blij dat ze weer samen de hort op zijn.
Na het eten en het wereldkampioenschap “een Balisto in het snoepmandje gooien” (Axl Peleman won, voor de geïnteresseerden), maakte de band Drift zich op om het voorprogramma af te trappen.
Drift is de band rond Tine Moniek en Christof Van Hulle, maar sinds vandaag ook met Francis Gielen en Wouter Van Leeuwen. Als er nu één band is die we in geen enkel vakje gestopt krijgen, dan is het Drift. En dat hoeft ook niet. Geef je oren en ogen de kost en geniet gewoon. Wees voorbereid op hilarische lyrics en op een van absurditeit doorspekte performance. Koken met kerosine is een nummer dat we niet snel zullen vergeten.
Een band die we zeker nog zullen tegenkomen in de komende maanden. Al was het maar omdat we nog willen uitzoeken waarom ze in badjas op het podium staan en waarom Tine niet één maar drie mensen uit het publiek wil om mee te slowen op het podium.
Zoveel vragen nog…
Allezins, toen Tine & co weer in hun kleedkamer arriveerden, heerste er wel cohesie in de zaal: What the fuck hebben we zojuist gezien?
Volg hen zeker, hier kan je hen vinden op facebook.
En toen was het dus aan Rick De Leeuw en co. We wisten niet wat te verwachten.
We kennen Rick de afgelopen jaren als schrijver, dichter en presentator, en uit een ver verleden uiteraard als frontman van de legendarische Tröckener Kecks. Maar sinds zij in 2001 de stekker eruit trokken, zagen we geen rockende Rick meer. Muziek bleef wel in zijn leven, onder andere als helft van een duo met Jan Hautekiet op piano. Dat was mooi, maar rockend kon je het niet noemen. Hij maakte ook mooie soloalbums, maar het was toch allemaal net wat braver dan wat we gewoon waren.
Afgelopen zomer, in Oostende, zagen we Rick wel terug als gast bij Willy On Tour op de Paulusfeesten. Daar werden enkele nummers van Tröckener Kecks gespeeld, en we waren er getuige van dat iedereen op een volgelopen Petrus- en Paulusplein die hits gewoon meezong, van helemaal vooraan aan de dranghekkens tot ver achter de biertent, achteraan het plein.
Het leek erop dat Rick vandaag de puntjes op de i kwam zetten. Hij had het nog allemaal en dat zou hij deze avond ook eens even tonen. Gesterkt door zijn band kregen de nummers van zijn soloalbums plots ook meteen meer power, daar in Waregem. We Vieren, Het Komt Allemaal Goed en Kijk Niet Om zijn nog maar de smaakmakers om al meteen door te trekken naar Met Hart En Ziel. Het eerste hoogtepunt waar het publiek wild van werd.
Wat we vanaf dan zien, is een enorme goesting en enthousiasme op het podium, maar ook in het publiek. En die twee vormen van enthousiasme komen samen bij centrale stekkerdoos Rick De Leeuw. Mensen zingen, klappen, dansen, schreeuwen… Rick accepteert, analyseert, genereert en stuurt naar de muzikanten, die op hun beurt terug rammen, beuken, grooven en scheuren.
We zagen zelden zo’n samenspel en symbiose tussen band en publiek. Wat. Een. Feest!
De set wordt afgesloten met Een Dag Zo Mooi en Nu of Nooit.
Nu ja, afsluiten was dat niet echt, want na het groeten zijn de muzikanten niet eens van het podium geraakt voordat de bisnummers begonnen, onder zwaar en aanhoudend applaus van het publiek. Het publiek wilde meer, en kreeg meer. Veel meer. Om te beginnen totaal onverwacht met Watskeburt?! van De Jeugd van Tegenwoordig, waardoor de vlam meteen weer in de pan schoot. En het is in die context dat je merkt dat alle — werkelijk alle — nummers van Rick De Leeuw recht en reden van bestaan hebben.
Zou je niettegenstaande de recente gebeurtenissen toch nog een verblijf op amoureus gebied in overweging willen nemen alsjeblieft werd op deze manier een song op een troon van zwaar, donker hout en mooi rood velours.
Rick De Leeuw is en blijft een rocker zoals we hem altijd hebben gekend. En hij is ook schrijver, presentator, dichter en zoveel meer. Hij weet zich te omringen met de juiste muzikanten, die hem op het podium verder drijven dan wat hij vooraf kan bedenken. En daar is hij enorm dankbaar voor.
Wij zien Rick De Leeuw graag, samen met zijn volledige entourage. Als hij in dit gezelschap mag blijven vertoeven, wordt hij minstens 150 jaar en daar worden wij diep van binnen heel warm van. Dan weten we: Het Komt Allemaal Goed.
Een grote dank aan de mensen van CC De Schakel en de Schakelbox: voor de tips en tricks, voor het warme onthaal, voor het vertrouwen en voor de wondermooie avond.
Dank aan Rick De Leeuw en Roeland Vandermoortele in het bijzonder, maar uiteraard ook aan de gehele band: om er te zijn, om ons uit te nodigen, voor het vertrouwen en om ons met een brede glimlach terug huiswaarts te sturen.
Rick De Leeuw op Facebook – Instagram – Website
