Foto’s Hannelore Dieleman
Dag 10 van de feesten in Lokeren en op de dertigste editie van de Fonnefeesten, het gratis stadsfestival, betekende dat afsluiten met De Mens, een band met een al even respectabele leeftijd.
Aftrappen deden ze met Waar Is De Liefde?, uit hun recentste album (2022), maar met het gekende recept van De Mens. Je kent het wel, een strakke ritmesectie met rots Dirk Jans op drums, rockende gitaar en de spitante teksten van Frank Vander Linden. Al meteen joeg Vander Linden het gevulde park aan, snel goed voor zo’n vier- à vijfduizend bezoekers. Op dat élan gingen Dit Is Mijn Huis en Sex Verandert Alles verder. Het laatste nummer opgedragen aan ‘Schepen van Sex’, Michel De Coster, nog steeds de hardst pompende bassist van de lage landen, die af en toe zijn nummertje vooraan op de podiumrand mag brengen.
Bij Broer en Genees Mij was het vertier van een andere orde, en bedacht Vander Linden het publiek met “bedankt om te luisteren”. Maar het volk was gekomen om een laatste keer te feesten en daar had De Mens wel oren naar. “Heb je onderweg goed opgelet, dan weet je wel dat elke dag de laatste is”, klonk dat in Bijna, dat opzwepend werd gebracht en met een flard Chemical Brothers’ Hey Boy, Hey Girl werd gepimpt. “Here we go!” Het baande de weg voor een reeks van snelle jongens waar kon geklapt, gesprongen en meegezongen worden.
Nooit Genoeg was dansbaar van wimper tot derrière. En In Gent was snel, als waren de mensen nog de jonge wolven van weleer. Maandag won de prijs van de publieksparticipatie en werd perfect op het einde van de zondag gespeeld. Toeval of goed gemikt, wie zal het zeggen?
In de bissen bedankte Vander Linden Pommelien Thijs met een cover van haar Ongewoon, waarna zijn Irene kwam, het nummer dat Pommelien ook wel eens live speelt. Beide nummers klonken verdacht als De Mens, wat dat ook wil zeggen.
Toen David Poltrock aan het begin van Ergens Onderweg klokkenspel uit zijn keyboard toverde, kwam het kippenvel opzetten. Aan de warme zomernacht lag dat zeker niet. Ergens Onderweg was de perfecte afscheidshymne en het publiek zong zo goed mee van “oh oh oh oh oh oh oh oh” dat het mocht blijven duren.
Er kwam – geheel voorspelbaar – toch een eind aan en Vander Linden kon tevreden terugkeren naar Aalst. Lokeren keerde terug naar de realiteit na 10 dagen feesten, een beetje zoals Aalst na het carnaval: wat verweesd achterblijvend en meteen aftellend naar de volgende editie.
De Mens breidt nog een stevig einde aan de festivalzomer en is nog te zien in Vlaams klinkende oorden zoals Meerhout, Ternat, Heist Op Den Berg, Stasegem, Rekkem, Poperinge en Zottegem. Doe er uw voordeel mee.
Website De Mens – Instagram – Facebook
