Foto’s: Hannelore Dieleman
Ook al debuteerde Johannes Sigmund met zijn Blaudzun reeds in 2008, heeft het toch zes jaar en drie albums geduurd voordat de man en zijn band in België doorbrak. In 2014 was het titelnummer van het album Promises Of No Man’s Land niet van de radio weg te slaan. Helaas heeft Blaudzun daarna geen hits meer gehad in ons land, maar verschenen er wel nog steeds topplaten van deze geweldige band.
In oktober van vorig jaar verscheen het negende Blaudzun-album, wat de soundtrack is bij de tentoonstelling Musik Ungeklärter Herkunft waarop twaalf ijzersterke songs staan die in een perfecte wereld allemaal hits zouden kunnen zijn. Sigmund stelde deze plaat voor in de Gentse Handelsbeurs, wat we zeker niet wilden missen.
De band gebruikte The Sun Shines Down On Me van Daniel Johnston als intro en Sigmund vergezelde daarna zijn drummer op het bezwerende Wicked Ball waar de andere vier leden het duo één voor één aanvulden, wat al een indrukwekkende opener opleverde. Er volgde daarna nog heel wat songs uit de nieuwe plaat die aanstekelijk klonken dankzij de band die alles strak de zaal in stuurde.
We merkten wel dat het publiek nog niet volledig mee was met die nieuwe songs, zo was het pas bij het oudje Elephant dat er wat vuur in de zaal te merken viel, maar iedereen was daarna wel volledig mee. Johannes kent dan ook zijn fans en vroeg om mee te zingen en de handen in de lucht te houden, wat ook werd opgevolgd zodat de sfeer er volledig in zat.
Na een gedreven blok volgde een rustiger deel met het prachtige Wingbeat, het gevoelige Spark Chaser waarbij je in de zaal zo een speld kon horen vallen. Voor Wolf’s Behind The Glass trok Sigmund met zijn mandoline de zaal in om het nummer midden in de zaal akoestisch te brengen, wat een kippenvelmoment opleverde. Het rustige deel werd afgesloten met het nieuwe Faint Of Heart.
Daarna volgde nog een rondje Heavy Flowers met het titelnummer en We Don’t Know, waar duidelijk te merken was dat er nog steeds geen sleet op deze songs zit . Dan volgde het nieuwe Prophecy wat een meezinger is van formaat. Met Dontfuckitup bracht Blaudzun een dikke middenvinger tegen iedereen die het beter weet en altijd commentaar heeft op alles en nog wat en daarna mocht het licht schijnen in het “zomerkerst”-nummer Summer Song. Blaudzun dook daarna de duisternis in met het donkere gedreven Wasteland waarbij Sigmund al dansend de zaal rond ging. Bij Real Hero pakte de band heel de zaal in en met het oudje Too Many Hopes For July ging het dak van de zaal er af en sloot Johannes het nummer in zijn eentje af samen met het publiek dat met hem meezong.
Natuurlijk volgde er nog een bisronde met Shades dat Sigmund solo inzette en de band stevig volgde. Hey Now bracht de frontman alleen met zijn akoestische gitaar en er werd afgesloten in stijl met Promises Of No Man’s Land, wat natuurlijk meegezongen werd door de volledige zaal. Johannes had er ook nog een klein stukje I Feel You van Depeche Mode in gestoken als afwisseling.
Voor ons blijft het een vreemd gegeven dat Blaudzun in ons land niet meer de grote zalen laat vollopen, want de band en de songs zijn top en de frontman is echt wel subliem. Op alle vlakken was het optreden in Gent geweldig zodat we nu al uitkijken naar de volgende keer dat we deze geweldige band opnieuw live aan het werk kunnen zien.
