Een beetje melomaan vertoeft deze of volgende week, of zelfs dagelijks, in de Brusselse Botanique voor het jaarlijkse lentefestival Les Nuits (nog tot en met 5 mei 2019), waar steeds veel te ontdekken valt. De 26ste editie van het festival ging dinsdag 23 april van start.
De bijzonder getalenteerde Brussels-Ghanese multi-instrumentaliste Esinam Dogbatse, die ons onlangs omver blies met haar debuut-ep Esinam, had de eer om als ‘artist-in-residence’ bij Les Nuits het festival te openen in Le Grand Salon.
Op vraag van Les Nuits werd Esinam uit haar comfortzone gedwongen. De artieste trad dus deze keer niét op als ‘one woman band’, maar liet zich voor het eerst, omringen door een heuse liveband. En wat voor een band. Dogbatse kreeg dinsdagavond het gezelschap van kleppers zoals Martinn Méreau (drums en marimba), Florent Jeunieaux (gitaar) en Alex Gilain (contrabas, basgitaar en Moog), stuk voor stuk rasmuzikanten. A match made in heaven, zo zou blijken. Want deze samenwerking resulteerde in een bijzonder fijne eclectische trip waarin de jazzy afro-triphop en pop van Esinam in een innige omhelzing ging met late night jazz, ingetogen post rock, free jazz en ook overheerlijke grooves.
Heel veel tijd om een en ander voor te bereiden had Esinam niet echt gehad vertelde ze ons meteen na de show. Allicht was er ook niet erg veel ruimte geweest om samen te repeteren. En soms leek het of de muziek ter plaatse, met ons als bevoorrechte getuigen, gecreëerd werd. Dat geldt dan zeker voor de laid back compositie die de set opende, ingeleid door die sublieme dwarsfluit-solo waarop Esinam ons meteen al vergastte, met subtiele percussie van Martinn Méreau en een ronduit funky baslijn van Alex Gilain, hier en daar wat elektro-effectjes, een bijzonder warme gitaargloed waar Florent Jeunieaux mee uitpakte om vervolgens de mooie dwarsfluit-klanken van Esinam opnieuw vrij spel te geven.
Ook het tweede stuk in de set leek organisch tot stand te komen. Hier werd heel erg goed opgebouwd, met heel wat repetitie, met gitaar en contrabas die de melodie speelden en vervolgens herhaalden. Geheel volgens de regels van de jazz, zeg maar. Esinam toverde af en toe wat onaardse effectjes tevoorschijn, om dan weer met brio, terwijl de spanning er in gehouden werd, door het verhaal heen te fluiten. Voor het eerst in de set hoorden we haar bijzonder mooie stem.
Wat dan volgde was fenomenaal goed. Toen Méreau die heerlijke marimba-solo ten beste gaf, daagde het nog niet. Maar bij de eerste noten die Esinam uit de dwarsfluit tevoorschijn toverde, dachten we Birds Fly Under This Heavy Sky te herkennen, dat op het sterke debuut prijkt. Of toch niet? Gepimpt met heavy electronics, erg diepe bassen, nog meer effecten, de gitaar van Jeunieaux die dan volledig los ging, creëerde Esinam vanuit de bestaande song een geheel nieuwe muzikale wereld. Ongelooflijk sterk was dit. Bijzonder knap gedaan!
Gavoé dat we ook al kenden van de ep, werd niet volledig herwerkt, maar klonk in zijn live-jasje wel een heel stuk rijker. Met Esinam die geweldig zong, veelvuldig vergezeld door samples van diezelfde stem waardoor het er op leek alsof er een heel vrouwenkoor op het podium stond. Machtig. De song kreeg ook een vette groove mee en klonk überfunky
Deep In My Soul bezorgde ons instant kippenvel. De contrabas van Alex Guilain, diep badend in deemoed en weemoed, die de song inleidde, dan die toch zo prachtige stem van Esinam die weerklonk. De gulle gitaargloed van Florent Jeunieaux begeleidde eerst de zang, waarna de gitarist het op een een noise-uitbarstingetje zette, dat dan weer rustig uitstierf om dan de dwarsfluit aan het woord te laten.
Tijdens TSE 00008 toonde Esinam zich ook meester op Afrikaanse percussie, in dit behoorlijk opzwepend en ronduit zwoele lied. Natuurlijk konden we ook hier genieten van dat virtuoze fluitspel. Dogbatse, Jeunieaux, Guilain en Méreau stuurden het publiek letterlijk met een flinke dosis feel good vibes naar huis na een puike set die gerust (veel!) langer had mogen duren.
Dat dit veel te korte optreden besloten werd met overvloedig applaus hoeft niet te verbazen. Dit smaakt echt naar veel meer. We kunnen dan ook niet wachten tot er meer output komt van deze talentrijke geluidskunstenares. Zou er een geluidsopname gemaakt zijn van die herwerking van Birds Fly Under This Heavy Sky, of van Deep in My Soul? We hopen stiekem van wel. Uitbrengen, die handel!
Poog zeker die debuut-ep van Esinam te pakken te krijgen, en ga deze muzikante live aan het werk zien, zodra je de kans krijgt. Niet twijfelen.
