Accordeon tussen Amsterdam en Zorn
John Zorn op accordeon, virtuoos gespeeld? Yep, het kan en het mag. De jonge accordeoniste Erica Roozendaal bewees het zaterdag in Kaap. Vingervlug leidde ze het publiek doorheen de tijd, van de Renaissance tot een heavy stuk van Zorns Naked City.
Een frêle, jonge dertiger is ze. Je zou het niet verwachten, maar Erica Roozendaal heeft fantastisch sterke armspieren. Op haar achtste begon ze met haar instrument. Ze studeerde in Nederland en Scandinavië en trekt nu rond met haar pas verschenen Arquitecturas dek Silencio, opgenomen in een kerk in Ijsland.
Helemaal alleen betrad ze het podium van Kaap. Het publiek, jong en oud, werd ogenblikkelijk muiststil toen ze de eerste noten inzette van een klezmer-stuk dat naadloos overvloeide in een prelude van de 18de eeuwse componist Rameau.
Sylvia Rickard is een Canadese componiste en schreef voor Erica Roozendaal het stuk Kat en Muis.
Kaap beleefde de wereldpremière van dit speelse, aartsmoeilijk stuk. Oorspronkelijk was dit voorzien voor een festival in Canada, maar Het Virus gooide roet in het eten. Geen nood, Erica nam haar gsm en filmde zich live zodat Rickard de première vanop afstand kon volgen. Kat en Muis: direct kwamen beelden naar boven van een kat die een muis achtervolgt. Springend en huppelend en net zoals de vingers van Roozendaal die tegen een ongelijke snelheid over de accordeon dansten.
De zon ging prachtig onder in de Noordzee. Ondertussen bleven vele mensen staan buiten op de dijk en doken mee in het verre verleden van de muziek. Een madrigaal van Paletstrina werd naadloos gekoppeld aan de Italiaanse Concerto van Bach, dat het tweede hoogtepunt van de avond werd en gerust als baanbrekend mag worden beschouwd, aangezien Bach het componeerde voor een dubbelklavier. Virtuoos en Roozendaal, het past perfect binnen dezelfde zin.
Tijd voor wat humor. Alvast met de titel Lofzang op het eten van wildbraad dat het publiek meevoerde naar de Baroktijd. Een tekst van Bredero op muziek van Sanchez-Verdu. Klinkt hoogst hedendaags, bezwerend, waar stilte even belangrijk is als de noten.
Hoe vertaal je John Zorns Naked City naar accordeon? Wel, door het instrument alle hoeken van de kamer te laten verkennen. Door de trekzak te liefkozen, erop te kloppen, alle noten die er zijn te bepotelen. Aanvullen met quotes uit de muziekgeschiedenis, zelfs de Vogeltjesdans kwam er enkele maten aan te pas. Een extra hoogtepunt van de avond in Oostende.
Erica Roozendaal, een naam om te onthouden. Ze brengt je naar muzikale plekken die je niet verwacht had.
