Veel hebben Hans en Elsje Elewaut en Chery Derycke nooit getourd, dus toen Elisa Waut er in 1990 de stekker uit trok, hadden heel wat van mijn leeftijdsgenoten de droompop van het trio niet live kunnen beleven. Er kwamen nog wel albums in 1995 en 1998 (Angelus en Mystica), maar de kans om de band nog eens op een podium te zien leek definitief verkeken. Groot was dan ook ieders verbazing toen in 2015, goed zeventien jaar later, Elisa Waut met het album Portraits and Landscapes kwam aanzetten én weer op tournee ging! Eindelijk dus die verhoopte herkansing om de band live te zien. Ook in 2017 speelt de groep nog een beperkt aantal concertjes. Zaterdag 28 januari werd de Stadsschouwburg van Sint-Niklaas bezocht. Jullie verslaggever greep de kans om eindelijk zijn Belpophelden te zien. Was het goed? Het was prachtig en het nagenieten is nog volop bezig.
“We staan niet zo vaak samen op een podium, maar als we dat doen willen we er volop van genieten en we hopen dat jullie dat ook doen” zei Elsje Elewaut. Ik permitteer me om in naam van het publiek te spreken: dat deden we, Elsje! De Brugse schone vervolgde: “omdat we zo weinig optreden is het toch altijd heel erg speciaal voor ons.” Ik geloof haar meteen. De band zette alleszins een memorabel optreden neer, eentje om in te kaderen zeg maar
De prachtige ietwat hese en zwoele stem van de popprinses is nog perfect intact en de liedjes, stuk voor stuk pareltjes, werden met grootse grandeur en finesse gebracht. Elisa Waut, met Elsjes broer Hans op sax, toetsen en mandoline en echtgenoot Chery op achtergrondzang en grappige danspasjes, werd versterkt door topmuzikanten Vincent Pierins op bas, Steven De Smedt op gitaar, Benjamin Jacobs op toetsen en Michaël Degreef op percussie.
We kregen een flinke greep uit het uitstekende Portraits and Landscapes, maar ook een fijne bloemlezing uit het eigenzinnige rijke repertoire van de band. Dus ook Russiawaarmee de groep in 1984 op Humo’s Rock Rally stond, – nu weer brandend actueel, zoals Elsje ook opmerkte – en de eerste single Growing Pain die geen van beiden gedateerd klonken, een onweerstaanbaar Don’t Be Mad Get Even, een fantastisch Four Times More en zelfs de ietwat ondeugende Will Tura-cover Doe Het Niet Meer werd op ons losgelaten. Schitterend!
Elsje gaf tekst en uitleg bij de liedjes en leidde ons zo door de set en het verhaal van Elisa Waut. De zangeres vertelde dat ze destijds, op 24-jarige leeftijd bewust koos om niet aan kindjes te beginnen, “maar ik heb mijn leven met andere mooie dingen gevuld. Maar het volgende liedje is voor alle mama’s en papa’s” en een bijzonder mooi Meet You At Lastvolgde. Enorm pakkend waren After Today en Why Must Things Come To An End, respectievelijk opgedragen aan de grootvader en vader van de Elewauts, en een goede vriendin van wie Elsje moest afscheid nemen. Prachtige odes!
Elsje hield een opmerkelijk en mooi pleidooi voor de traagheid en onthaasting en had wat te bekennen: “Ik ben wellicht de voorlaatste persoon op de wereld die een mobieltje aanschafte, drie maanden geleden pas. Ik heb nu ook een Facebookprofiel, maar tien minuutjes per dag op Facebook dat volstaat wel. Dus ik behoor zeker niet tot die social media-verslaafden”, besloot de chanteuse waarna een subliem Slow volgde, één van de absolute hoogtepuntjes van de avond, als je het mij vraagt. Nog zo’n uitschieter was zeker ook Tree (Give It To Me). Of hoe prachtig kan een liedje over een boom zijn? Elsje kon hier ook de pracht van haar stem nog eens extra in de verf zetten.
Het jongste album, Portraits and Landscapes, was met negen van de twaalf nummers goed vertegenwoordigd in de liveset. Het is dan ook een erg goed album. En ik had nog niet gemeld hoe sterk opener The Key alsook Portraits klonken en bij Come Back To Me zie ik vier uitroeptekens staan op het blaadje met mijn notities.
Dat het mooie en melancholische Sad King eigenlijk over Le Roi Triste (Koning Boudewijn) ging, was mij destijds ontgaan.
Vanilla was het bijzonder zoete snoepje waarmee de bisronde aanving en met We Sail Home Together werd de avond besloten met kippenvel, een flinke krop in jullie verslaggevers keel en vochtige oogjes. Zo mooi en Elsje die nog eens alles uit kast haalde met die prachtige stem waarmee ze gezegend is.
En toen was het plots alweer voorbij. Het ziet er niet meteen naar uit, zo bleek ook uit een kort gesprekje met de zangeres na het optreden, maar hopelijk komt er ooit toch nog eens een tournee van Elisa Waut. Deze tour brengt hen alvast nog naar CC ’t Getouw in Mol, op zaterdag 4 februari, er zijn nog enkele tickets. Ik zou niet twijfelen als ik jou was!
Tickets voor Elisa Waut in CC ’t Getouw in Mol vind je hier.
SET:
The Key / Portrait / Come Back To Me / After Today / Growing Pain / Tree / Sad King / Doe Het Niet Meer / Meet You At Last / Russia / It Should Be You / Sailors Don’t Cry / How Many Stars / I Don’t Mind The Rain / Why Must Things Come To An End / Slow / Blossom / Four Times More
Bis:
Vanilla / We Sail Home Together.
