Wie moest passen voor deze hardcore punknacht, wist dat hij of zij iets ging missen, want het was al een tijdje uitkijken om Discharge te kunnen zien!
En ja , we kregen van Discharge waar we naar uitkeken: zware, gestoorde gitaren, rauw schreeuwende stem, anarchistische teksten. Hardcorepunk met een crossover zweem van trash metal. De energie van de band en zanger was gigantisch en de sfeer in het publiek navenant.
Ook de bands in voorprogramma smaakten !
De diepdonkere stem van de zanger van Silence Means Death brulde het publiek omver, geflankeerd door rechtdoorzee gedreven gitaarlijnen met zware drums en bas. Bij het eerste nummer hoorden we een amusante jungle-drumsound, maar die keerde jammer genoeg niet terug bij de rest van het optreden, waardoor er weinig variatie in de nummers zat. Maar … wel lekkere Crust ‘n Roll !
De Nederlanders van Crustenunie deden hier nog een schepje bovenop, met meer gevarieerde nummers en strakke instrumenten. De pit was de hele avond – bij de drie bands – hevig gevuld en oogde enorm agressief. Maar wie de scene kent weet beter: genietende rondspringende punks en metalheads, schouderklopjes, punkbroertjes die mekaar weer recht helpen, hun beste maat bij het stagediven toch net niet genoeg boven het publiek kunnen houden, waarna ze voor hem en hun oververhitte eega’s een pintje halen.
