Een kille woensdagavond en plotseling werd Gent door Antwerpse cultuur overspoeld. Nou ja, wat platenmaatschappijen betreft toch. Op amper honderd meter van elkaar presenteerden twee Antwerpse labels één van de mooiste releases uit hun stal. In de Afsnis deed Waste My Records het met Echo Beatty en in de Video presenteerde Starman Records met trots Dadawaves. Hoe mooi de ogen en stem van Annelies Van Dinter ook zijn, kozen we toch voor de fragiele indiepop van Dadawaves. Een parel die tot nu toe nog niet ontdekt is, en dus zijn (tot nu toe) optredens van dit vijftal jammer genoeg (eerder) schaars.
Tot nu toe, tussen haakjes geschreven. De potentie (en de songs zeker!) zijn er, maar het is alleen een kwestie van gedraaid te worden op de radio. Op hun debuut prijken tal van songs die het als single zouden kunnen doen, en mits wat airplay ergens in een hitparade geraken die jongeren sinds jaren De Afrekening noemen.
Een andere reden is misschien dat je Dadawaves niet in een hokje kan duwen, ook niet op een podium. Een uiterst bescheiden popband, bijna Victoriaans, maar met songs die je omver blazen (ten minste als je vindt dat popsongs van drie minuten hemels zijn).
Pop met een gouden kantje, zwevend tussen indie (The Divine Comedy of Belle & Sebastian) en toegankelijke 60s psychedelica zoals de eerste song The Superfluous Man. Een groot deel van het publiek bleef netjes op de barkruk zitten, net als de band uiterst gedistingeerd die overduidelijk luistermuziek heeft te bieden. Tightrope Walker is pop, zelfs echte pop, maar met vele laagjes net zoals de single Dans Votre Absurdité die alles heeft om het te maken als hit, behalve de aandacht van een deejay die het aandurft om deze prachtsong in zijn playlist op te nemen.
De spaarzame (maar effectieve) drums van Xander, de gitaarakkoorden van Jasper en Tom, en de fluwelen stem van Beatrijs is mooi op elkaar afgestemd. Zet deze elementen om in een popmelodie als Song For The Dumb of het door de piano voortgestuwde Flow en je merkt dat dit vijftal tot zeer mooie dingen in staat is. Zeker als de band in afsluiter Wise Old Owl alle registers opengooit en de geluidsman een signaal geeft om het volume helemaal naar omhoog te halen. Dadawaves doet beter dan heel wat voorgekauwd radiovoer, inderdaad. Is er dan niks op aan te merken? Toch, een tikkeltje meer zelfvertrouwen in hun eigen kunnen (maar dat komt), aan talent is er geen gebrek. In het oog houden als indiepop nauw aan je hart ligt. En klik nu beneden op de video om te weten wat je mist, als Dadawaves voor jou alsnog onbekend is!
