Hoog waren de verwachtingen voor het concert van Beach House in de AB in Brussel. Die hoge verwachting werd nog gevoed bij het horen van de ronduit lovende commentaren over de doortocht van het dreampop-duo in De Roma, een paar dagen eerder. Om met de deur in huis te vallen: Victoria Legrand en Alex Scally, bijgestaan door percussionist James Barone, hadden van bij de eerste noten van Once Twice Melody tot aan de laatste klank van toegift Over and Over, het publiek bij het nekvel, volledig begraven in een bitterzoet auditief hemels klankentapijt. Verwachtingen zijn geplande teleurstellingen, zo hoor je wel eens. Dat klopt gelukkig niet altijd.
Multi-instrumentaliste en vocaliste Victoria Legrand was er maandag 30 mei 2022 vast van overtuigd dat het dinsdagavond was, tot haar muzikale zielsgenoot gitarist-zanger Alex Scally haar van het tegendeel had overtuigd. Het was ook een van weinige keren, naast ‘good evening’ en ‘bon soir’ bij de begroeting, het kleine intermezzo waar Scally opbiechtte dat Legrand hem net had berispt dat hij even een verkeerde noot had gespeeld, of ook de uitvoerige dankbetuigingen na de show, dat er tot het publiek gesproken werd. Het duo, en drummer James Barone, concentreerde zich verder volop in het verwennen van de fans en andere melomanen, door hen vredig te verdrinken in een magische psychedelische muzikale trip; honing voor het oor en zalf voor de ziel.
Hebben we Beach House gezién? We zagen drie silhouetten, soms een klein tikkeltje meer als het licht héél even op de bandleden viel. Een indrukwekkende lichtshow was ons deel. Natuurlijk draait het vooral om de muziek. Daar werd een uitverkochte AB dan ook gul op getrakteerd. De zaal werd gewillig meegesleurd in een prachtige trip van wonderlijke dromerige en feeërieke klanken; de prachtige stem van Victoria, de kamerbreed klinkende synths, subtiele gitaarpartijen van Scally en just-in-time hechte ritmiek van percussionist Barone.
We waren, samen met zovele andere melomanen, redelijk ‘high’, zonder dat daar geestverruimende middelen aan te pas kwamen. Telt die éne Duvel die we al hadden gedronken tijdens de wachtmuziekjes (The Jesus & Mary Chain! Siouxsie and the Banshees!) voorafgaand aan de totale auditieve dominantie van Beach House?
Zeven van de songs in de set kwamen uit het nieuwe album Once Twice Melody, aangevuld met parels uit 7, Depression Cherry, Bloom en Teen Dream. Al was het alsof we ons voelden zwemmen in één grote wonderlijke muzikale oceaan, één compositie met verschillende hoofdstukken zeg maar, waren toch ook aha-erlebnissen ons deel wanneer we bijvoorbeeld Space Song, of Lazulli en natuurlijk Myth herkenden. Oh en uiteraard ook Take Care! Maar het enthousiasme onder de aanwezigen was minstens even groot bij het horen van de nieuwe songs. Onze favorieten van de nieuwe plaat, zeker in de live-jasjes zijn dan vooral set-opener Once Twice Melody, Superstar en sluitstuk Over And Over.
Eigenlijk is het moeilijk om die totale beleving van de auditieve verwennerij, perfect geduid door de lichteffecten en projecties, die de dramatiek en intensiteit onderstreepten, te omschrijven. We deden alvast een poging, beste lezer.
Beach House kwam, zag, bedwelmde en bracht troost. Eventuele zorgen, van welke aard dan ook, waren op slag vergeten, toch voor even. Zalf voor de ziel.
Lichtjes overdreven? Misschien, maar geloof ons: er heerste veel sereniteit vlak na dat concert van Beach House in de AB. Veel gelukkige gezichten gezien bij het buiten gaan van de zaal. Music is the doctor.
