Het is alweer van augustus 2019 geleden dat we kennismaakten met het wonderlijke stemgeluid van Alexandra Gadzina en de betoverende muziek die ze maakt met Aegle. Toen schitterde Aegle op het podium van de Jazz Contest; voor ons de morele en eigenlijke winnaar. Dat het wat langer zou gaan duren dan een paar maandjes om de band te kunnen bewonderen bij Jazzzolder Mechelen kon toen niemand vermoeden. Nee, we hoeven het beestje niet bij naam te noemen.
Vrijdag 27 mei was het dan eindelijk toch zo ver. Aegle deed – niet geheel onverwacht, maar toch – niet minder dan de aanwezige melomanen van hun sokken blazen met ingenieuze composities: een overdosis aan spelplezier en talent was ons deel, gespreid over twee sets. Met een fijne mix van eigen composities en jazz standards.
Vocaliste en componiste Alexandra Gadzina liet zich vrijdag omringen door pianist Leonard Steigerwald, bassist Yannick Herselle en percussionist Umberto Odone. Vooraleer een eerste muzikale parel op ons af te vuren, vertelde Alexandra hoe blij ze was om eindelijk in de Jazzzolder te kunnen staan; het gekende verhaal van het steeds maar uitstellen en afwachten.
Met een fraai Untravelled, een song die in 2019 ook al in de set zat, en het niet minder geniaal Ravens leverde Aegle meteen hun visitekaartje af, iedereen verbluffend met hun showcase van magische muzikale virtuositeit en spelplezier. Het pianospel van Steigerwald klonk simpelweg subliem, ondersteund door die intense hechte ritme-tandem Herselle en Odone. En met als kers op de taart dat magnifieke stemgeluid van Gadzina.
Alexandra vroeg zich luidop af wie er nog wel eens poëzie las. Het antwoord bleek bevredigend, waarop de band het prachtige lied Arabesk inzette, gebaseerd op het gelijknamige gedicht van Hugo Claus. “Toepasselijk om dat hier te spelen, in deze bibliotheek”, aldus Gadzina (de Jazzzolder is gevestigd in Het Predikheren, het gebouwencomplex waar ook de Mechelse bibliotheek in huist, nvdr). Arabesk bleek een bekoorlijke vrijage van Gadzina’s verrukkelijke vocalen en het hemelse pianospel van Steigerwald, de bas en percussie, zuinig aanwezig maar o zo relevant en nodig.
En toen stompte Aegle ons Venus in de maag – het beste Tori Amos-nummer dat de zangeres in kwestie nooit schreef – met enkel het prachtige toetsenwerk van Steigerwald en Gadzina’s bekoorlijke stem. Slik. Instant kippenvel!
Vervolgens smeet de band zich met verve op jazz standards als How Deep Is The Ocean (Irving Berlin) met een terecht open doekje voor Steigerwald en een ronduit pakkend There Will Never Be Another You (Warren/ Gordon, allicht bekendst in de versie van Chet Baker). Maar ook Chega de Saudade (Antonio Carlos Jobim) was ons deel. “Ik ga het wel in het Engels zingen”, aldus Gadzina. No More Blues dus. Het maakte de renditie er niet minder prachtig om.
De tweede set werd ingezet met een sfeervol Beautiful Love (King/ Young/ Alstyne). Beautiful indeed! En dan: “In de familie weten ze dat niet, maar het volgende nummer heb ik eigenlijk geschreven voor mijn opa”, de sterke compositie Midwinter introducerend. Opa mag fier zijn met zo’n mooie ode, Alexandra!
Waar de song Quarantine over gaat, of wanneer die tot stand kwam, laat zich makkelijk raden. Maar dat is niet zo belangrijk. Wel dat dit een heerlijke compositie is; een heerlijk huwelijk tussen jazz en prog.
Het blikje superlatieven raakt stilaan leeg, maar we moeten je toch nog vertellen hoe fijn die interpretatie van de standard You and the night and the music (Schwartz/Dietz) klonk, met een zalig zingende en scattende Alexandra samengaand met een weerom prima instrumentarium en dito vibes. Of ook hoe deemoedig en indrukwekkend Sleep Safe and Warm (Komeda/ Kusik) klonk. Alexandra zong deze themasong van Rosemary’s Baby voor ons in het Pools. Kippenvel. Jawel, opnieuw!
Met een funky en groovy, lustig swingend Spectrum werd de tweede set besloten, waarna de band al snel terugkeerde tijdens het alsmaar aanhoudend, terecht gulle applaus. Als toemaatje kregen we dan nog een bijzonder swingende, lekker lang uitgesponnen vertolking van de alom gekende Cole Porter-classic Night And Day als traktaat.
Mocht Aegle een album uit hebben, was het vast drummen geweest aan de merchandise stand. Wedden? Want wie wil er nu niet die mooie composities ‘sofort’ opnieuw beluisteren? De band volgen, en zodra dat kan opnieuw live zien, kan natuurlijk ook. Wij gaan dat alvast doen!
