Het aantal muzikale projecten waarbij de Gentse muzikant Toon Vlerick is betrokken, is amper bij te houden. Vaak zijn het groepen die de blues hoog in het vaandel dragen, maar voor het grote publiek is Toon natuurlijk in de eerste plaats bekend als de gitarist van Absynthe Minded. Ondanks de drukte, vond hij toch de tijd om zich af te vragen welke platen hij zou meenemen naar een onbewoond eiland, mocht hij er ooit stranden!
TOM WAITS – THE HEART OF SATURDAY NIGHT (1974, Asylum Records)
Er is iets aan de muziek van Tom Waits dat me altijd heeft aangetrokken. Iets stouts, een zekere viesheid en romantische oprechtheid die ik ook vind in oude bluesplaten of de muziek van old school jazz tenorsaxofonisten als Lester Young, Coleman Hawkins of Dexter Gordon. Toms volledige discografie vind ik eigenlijk een must om te beluisteren, met als persoonlijke voorkeur de platen waaraan Marc Ribot meewerkt. Deze plaat gaat al mee sinds mijn kindertijd en blijft vaak opduiken als ik even niet weet waar naar te luisteren. Het was ook de allereerste plaat die ik destijds heb opgelegd in mijn café. Fishin’ for a good time starts with throwin’ in your line.
BB KING – LIVE AT THE REGAL (1965, ABC Paramount)
Wat Kind Of Blue is in jazz zou Live At The Regal wat mij betreft kunnen zijn in blues. Maar het gaat verder dan dat. Echte muziek die de grenzen van genres overschrijdt. Wat een artiest, wat een band. Doorgewinterde muzikanten met een frontman die tot in het diepste van je ziel snijdt. Beter wordt het niet. Het is iets dat ik vandaag vaak mis in muziek. Vaak verlies ik dan ook snel mijn focus of interesse, terwijl iets dat me echt raakt dagenlang kan blijven nazinderen.
Genres hebben voor mij nooit veel uitgemaakt. Of het nu klassiek, popmuziek of avant-garde jazz is, het is de oprechtheid die blijft hangen. Luister hier zeker eens naar de medley van de drie slow blues nummers: Sweet Little Angel, It’s My Own Fault en How Blue Can You Get. Hoe BB King naadloos overgaat van de ene emotie in de andere. Ongelooflijk straf.
WILCO – SKY BLUE SKY (2007, Nonesuch)
Tien jaar geleden ging ik heel impulsief alleen naar de AB om naar Wilco te kijken, ik wilde vooral eens live meemaken wat Nels Cline allemaal uit zijn gitaar tovert. Dit jaar botste ik op de boeken van Jeff Tweedy. Heel mooi geschreven en erg motiverend voor wie creatief aan de slag is als muzikant. Naar aanleiding daarvan heb ik ook meermaals de volledige discografie van zowel Wilco als Jeff Tweedy beluisterd. Het is moeilijk om er één plaat uit te kiezen, maar deze bleef er voor mij uitspringen met het prachtige Impossible Germany. Voor liefhebbers van mooie gitaararrangementen is dit een ongelooflijke plaat.
