Interview en foto’s: Hendrik Hindrex
Voor onze serie De eilandplaten van..’ kon ‘s lands meest surrealistische stripfiguur niet ontbreken. Cowboy Henk op een onbewoond eiland! Zijn geestelijke vader en tekenaar Herr Seele gaf antwoord op de vraag welke drie fonoplaten hij meeneemt. Het onderstaand fragment komt uit een interview dat binnenkort op deze site te lezen is.
Herr Seele, welke platen mogen mee?
Cowboy Henk heeft natuurlijk zijn eigen nummer: (zingt) “Cowboy Henk, Cowboy Henk. Henk de Cowboy, daar komt hij aangereden op zijn paard van vlees en bloed. Galopperend tot op heden, avonturen tegemoet. Hij is niet bang van lepels. Hij plooit ze met zijn tepels.” Ik ben vergeten hoe het allemaal gaat. Maar hij heeft zijn lijflied.
Ik heb voor de viering van ‘dertig jaar Cowboy Henk’ Burt Blanca, Belgische rock-‘n-roll, gevraagd. Henk is eigenlijk ontstaan als een soort Elvis. De kuif! Henk was oorspronkelijk een soort held uit onze jeugdjaren. Elvis, de jonge John Wayne, de cowboys uit die tijd. Zo’n held. Maar het is eigenlijk geen cowboy. Hij heeft wel een paar avonturen in de Far-West beleefd. Het is eigenlijk een Vlaamse cowboy. Heel vroeg heeft hij al een strijkkwintet van Arnold Schönberg gespeeld. Dat is een van de eerste moppen van Cowboy Henk. “Cowboy Henk speelt een strijkkwintet van Schönberg. Dat kunt u natuurlijk niet goed horen, maar kijkt u goed toe! Dan ziet u hem deconstrueren.” Dat is een van de eerste moppen van Cowboy Henk. Een halve pagina!
Ik denk dat de muziekkeuze van Cowboy Henk en mijn keuze heel gelijklopend is. Meer dan die van Kamagurka (die de grappen van Cowboy Henk bedenkt nvdr.) en Henk, denk ik.
Dus welke platen neemt hij mee naar een onbewoond eiland ?
Welke platen zou hij meepakken? Ik denk misschien toch wel Mozart. En van Beethoven toch ook wel. De late strijkkwartetten van Beethoven. En Robert Schumann, Carnaval, op.9 van Schumann uit zijn pianowerken. De orgelwerken van César Franck. Misschien wel de Consortmusic van Byrd uit de zestiende en zeventiende eeuw. Alles van Bach ook, uiteraard ! Bach is dé grote figuur, hé! Incontournable. Niets grappiger dan Bach, denk ik.
Wij hebben hier zitten schilderen met Kama voor een tentoonstelling die nu loopt in Knokke. En we hebben non-stop naar de muziek van Bach geluisterd.
Kama is niet thuis in klassieke muziek. Hij heeft nog gezegd in een interview met Humo: “Het spijtige aan de opvoeding van mijn kinderen is dat ik ze geen klassieke muziek heb meegegeven.” Dat klopt niet helemaal, want ze hebben wel piano leren spelen. Zijn dochter Sarah Yu Zeebroek heeft nog viool gedaan. Maar dat kwam allemaal door de Chinese moeder die ze hadden. Die heeft de klassieke muziek binnengebracht. Kama kent niets van klassieke muziek.
Maar wij hebben hier Bach beluisterd en Kama vond dat “Wow!” Het is zo inspirerend om te beluisteren. Het valt nooit in een gat. Het blijft altijd opgewekt. Het is heel opgewekte muziek om naar te luisteren. En daar hebben wij twintig Cowboy Henkschilderijen op gemaakt. Met Bach als background. Dus ik denk dat Bach en Cowboy Henk een heel goeie combinatie is. Ik ben meer de schilder dan Kama. Hij is een poëtische genie. Ik ben meer de noeste Vlaamse Primitief.
Je hebt in Cowboy Henk twee dingen: het noeste Vlaamse primitieve werk, het hakken uit het steen. En je hebt het lichte, het poëtische. Van de man die op straat loopt en een vogel komt op zijn schouder zitten. Of die vogel laat een drol op zijn schouder. Dat is een anekdote uit het leven.
En heel poëtisch bovendien!
