Na een donder van een set dook ik samen met Alexander en Manu, de lawaaimakers van Youff, in de backstage van de Charlatan. Daar hadden we het bij patatjes en kippenbilletjes over hun noiseduo.
BUITENECHTELIJKE AFFAIRES
Hebben jullie niet wat druivensuiker nodig na zo’n optreden? Manu, jou zien drummen is toch een beetje alsof je naar een filmpje in fastforward kijkt.
Manu: Ca va hoor, we doen ook maar korte sets hé. Ik denk niet dat we met Youff ooit langer gaan spelen dan een half uur.
Alexander: We houden meestal ook marathonrepetities, dus we zijn het wel gewoon om hard te gaan. Veel bands komen samen, spelen drie keer hun set en zijn weg, terwijl wij vaak een halve dag doorgaan.
Hoe lang zijn jullie al marathons aan het houden met Youff?
Alexander: Sinds oktober 2013. We zitten nu aan onze derde release.
Manu: Wow, zelfs met de maand en al.
Alexander: Daarvoor was er al een band die Youff heette. Manu drumde samen met een gitarist en dan ben ik daar als bassist bijgekomen. Uiteindelijk zijn we dan verder gegaan zonder de derde gast. Dan hebben we er gewoon meer versterkers bijgehaald en alles gesplitst en dan hadden we in feite geen gitarist meer nodig.
Manu: In het begin was dat best vreemd, ik wist eigenlijk van niets. De gitarist waarmee ik al 5 jaar speelde had mij niets over Alexander verteld en plots stond ie daar. Ik was al lang aan het zeuren over het feit dat we meer body nodig hadden, dat er iets miste. En toen was er Alexander. En dan zijn we eigenlijk zo wat… Allez, hoe noem je dat weer? Wanneer mensen elkaar bedriegen?
Alexander: Dan zijn we een affaire begonnen!
Manu: Ja, tijdens die repetities bleek snel dat ik meer raakvlakken had met Alexander dan met die andere kerel en toen zijn we in feite een affaire binnen de band begonnen. Dan spraken we twee uur vroeger dan de repetitie eigenlijk gepland was zodat wij met twee konden spelen. Wij kwamen gewoon beter overeen. Maar allez, ’t is niet gelijk dat er buitenechtelijke kinderen van zijn gekomen.
Alexander: Goh, toch een paar releases.
EIGEN TAALTJE
Dus da’s essentieel voor Youff dat jullie twee elkaar zo goed aanvoelen?
Manu
: Fuck ja.
Alexander: Als wij iets over muziek willen uitleggen aan elkaar dan klinkt dat ook heel vreemd voor buitenstaanders.
Manu: We communiceren eigenlijk een beetje als primitievelingen, met heel veel gekreun en vreemde geluiden. Enkel Alexander verstaat dan wat ik aan het zeggen ben. Ik heb al een paar keer aan Joppe van Live Fast Die Young proberen uit te leggen hoe een nieuw nummer klinkt en dan probeer ik zo van: “het klinkt niet zo heel erg (produceert heel bombastische geluiden die niet om te zetten zijn naar tekst), maar het klinkt meer zo (idem. ietsje minder bombastisch. nog altijd onvertaalbaar) En dan kijkt die zo wat vreemd en zegt ie van: “Ja we gaan ’t wel zien als jullie spelen zeker.”
Alexander: We maken met Youff muziek op een heel impulsieve manier. Daarbij is het belangrijk dat we elkaars gevoel vertrouwen.
Manu: Ja, ’t is geen muziek die berekend is. Het draait allemaal om het gevoel. Het geestigste aan Youff is ook dat we niet in afgelijnde lijnen moeten werken. We hebben nooit afgesproken hoe de band is en hoe we precies moeten klinken, maar laten ons door van alles inspireren. Zoals vanavond bijvoorbeeld. Dan zien we Bad Breeding spelen en denken we van hé, daar kunnen we iets uitpikken. In principe kan alles bij ons.
Alexander: Een band met twee is ook absoluut een aanrader. De snelheid waaraan je kan werken is ongetwijfeld een voordeel. Er zijn maar twee meningen waarmee je rekening moet houden, vanaf een derde mening hebt vertraagt dat heel het spel.
Manu: We hebben ook maar twee agenda’s om rekening mee te houden om een optreden te boeken. Best wel handig.
BELGISCHE EIGENZINNIGHEID
Wat vinden jullie ervan dat iedereen spreekt over de Belgische noisescène? Is er überhaupt een Belgische noisescène?
Alexander: Er zijn inderdaad meerdere bands actief die bepaalde elementen van noise hebben, maar die bands onderling zijn niet noodzakelijk verbonden met elkaar. Dus ik weet niet of je dat dan een scène kan noemen. Wat is een scene eigenlijk? De pers noemt dat ook graag zo omdat dat goed klinkt.
Maar er is toch iets?
Manu: Er is iets, misschien is het wel een begin van een scène… Maar ik vind niet dat er daar nu al sprake van is. Een echte scène heeft iets dat iedereen met elkaar verbindt, een gezamenlijke afkeer van iets waar iedereen zich tegen afzet. En dat is nu niet. Het zou wel cool zijn moest dat gebeuren, maar ik sta er niet echt op te wachten. Interessant is wel dat er belachelijk veel bands actief zijn in België.
Alexander: Ja dat is wel opmerkelijk hoeveel goeie bands er zijn in België vooral omdat we hier maar met zo weinig inwoners zitten. Vooral dat het allemaal zulke eigenzinnige bands lijken te zijn. Misschien is dat het wel hetgeen deze “scène” kenmerkt, de eigenzinnigheid. Langs de andere kant, misschien is er in ieder land wel een eigenzinnige scène, maar kennen we gewoon de Belgische omdat wij hier muziek maken.
Manu: Iedereen kent elkaar hier wel kent elkaar wel en dat helpt natuurlijk. Voor onze laatste opname hebben we zowel Yunque als 30 000 Monkies gecontacteerd. Als je kijkt naar de bands bij LFDY dan zijn die groepen allemaal heel cool, maar ook heel verschillend. Je kan ons niet vergelijken met Rumours of Crowd of Chairs. En dan zitten die jongelingen van Maze daar ook nog ergens tussen. Elke band heeft een heel eigen geluid. Maar als je dan al die mannen samen zet in een kamer, dan is er precies wel een common ground en kan iedereen super interessant over muziek praten.
WAT ALS?
Wat zijn de plannen nog met Youff?
Alexander: Veel! We zijn heel druk bezig met Youff. In het najaar van 2017 komen we met een nieuwe release, wat eigenlijk onze eerste echte plaat zal zijn. Tot nu toe hebben we alles op tape uitgebracht. Daarnaast hebben we nog heel veel ideeën om te spelen met nieuwe geluiden, samen te werken met nieuwe mensen,…
Manu: We spelen nooit twee keer dezelfde show. Onlangs deden we bijvoorbeeld een set op een technoparty in Recyclart, dan speelde Michiel van 30.000 Monkees bij ons. Dat was een techno-geïnspireerde, en dus harde en repetitieve set. We houden er ook van om ons af te vragen “wat zou het ideale voorprogramma zijn van?” en dat dan uit te voeren. Dat is begonnen met een show van NAH hier in In De Ruimte in Gent. We vinden dat een fantastische kerel en dan hebben we onze set aan hem aangepast en twee nummers gespeeld die we anders niet doen.
Alexander: Soms doen we de denkoefening: “Wat als Youff een hardcore band was?” “Wat als Youff een punkband was?” En dan spelen we met dat idee en zien we wat voor geluid eruit komt. We zijn altijd aan het transformeren, als we iets opnemen dan is op het moment dat dat uitkomt onze set eigenlijk al 3 keer veranderd.
Is er nog iets dat jullie graag kwijt willen?
Ja, aan alle andere bandjes out there: stop met covers spelen. Maak eens iets origineels.
