Op 30 oktober 2020 verscheen via Art Gate Records de tweede full van het Zeeuwse Xeno. De naam van de band komt van het Griekse xenos, wat vreemd betekend. De band naam is wel vrij toepasselijk, want ze maken geen rechttoe rechtaan metal, maar gebruiken wel wat ‘andere’ invloeden. Wat we vonden van hun plaatje kan je hier lezen. Hoe onze gesprekspartner Daniel de Coninck nu op de plaat terugkijkt, wat hen drijft en nog veel meer kan je hieronder lezen.
Dag heren, nogmaals m’n hoed af voor de cd die jullie dit jaar uitbrachten. Al bekomen van de recenties?
Dag Kurt, bedankt voor de pluim! Bekomen van de recensies zouden we het niet noemen, we vinden het allen fijn om te mogen lezen wat mensen van ons werk vinden. Als band heb je toch een soort tunnelvisie voor je eigen materiaal, wat niet gek is gezien de tijd die er ingestopt wordt. Het teruglezen van een analyse van een buitenstaander kan de kracht geven om hier van los te breken, zodat je ook weer met een fris oor van je eigen werk kan genieten.
Tot nu toe hebben we mooie recensies mogen ontvangen met dito cijfers, waar we heel blij mee zijn. We beseffen dat de muziek die we spelen niet voor iedereen weggelegd is, ook al beschouwen we onze cd wel als toegankelijk voor algemene liefhebbers van harde muziek. Het is juist daarom leuk om in verschillende recensies terug te lezen dat we de recensent dan toch hebben kunnen verleiden om de cd nog eens af te spelen na de eerste luisterbeurt.
Hadden jullie deze reacties verwacht?
Nee, er was niet echt een verwachting eerlijk gezegd. We vonden vooral de eerste reviews heel spannend. Toen eenmaal bleek dat ze doordrenkt waren van positiviteit was het, ondanks het vertrouwen in de plaat, tóch een opluchting! Sowieso zijn we hartstikke trots op hoe Sojourn uit de verf is gekomen.
Hebben jullie ook enkele dingen gelezen waarvan jullie dachten: “Die moet effe fact-checken” of “Dit klopt toch helemaal niet”?
Nou, er is een review geweest die het had over het gebruik van een saxofoon bij één van de eerste nummers op de cd. We kunnen iedereen verzekeren dat er geen saxofoon gebruikt is bij de opnames van Sojourn, al hadden we wél bijna een piccolo-speler gevraagd om een bijdrage te leveren. Wellicht op de volgende release?
Waarom kozen jullie voor Epiphany als nummer om een clip bij te maken?
We kozen voor Epiphany omdat we het een ontzettend lekker nummer vinden! Het heeft harde riffs, een tof refrein, goeie vibes. Een perfect nummer om een clip voor te maken vonden wij.
Hoe gingen deze opnames in z’n werk?
Voordat we überhaupt een draaidag konden plannen, moesten we natuurlijk op zoek naar iemand met wie we een clip wilden maken. We hadden een bepaalde stijl in gedachte, en kwamen uiteindelijk Bram Aarts tegen. Na een verdere kennismaking zijn we aan de slag gegaan met het maken van een moodboard. Op basis van dit moodboard zijn de verschillende scènes gemaakt.
De opnames zelf vonden plaats in een filmstudio in Den Bosch. we waren die dag vooral onder de indruk van Brams strakke planning. We waren na een uur of 12 precies op de verwachte tijd klaar met filmen! Best knap om 6 gasten te dirigeren die voornamelijk hun eigen tempo volgen.
Hoe was deze ervaring? Was het helemaal nieuw of hadden jullie al camera-ervaring?
Voor ons was dit de eerste clip die we hebben opgenomen, dus het was voor iedereen nieuw. Door het type shots dat we wilden maken, was het nodig om heel vaak het nummer te spelen per persoon. Dit was iets waar we van tevoren niet aan hadden gedacht, dus toen, tegen een uurtje of 12 ’s nachts, alles erop stond waren we héél blij dat we even wat anders konden luisteren, haha.
Hebben jullie een leuke anekdote te vertellen over deze opnames? Of was het eerder chaotisch?
Er was niet echt ruimte voor chaos eigenlijk! Bram nam ons als een strenge moedergans mee in zijn planning, en dat werkte heel goed. Een leuke anekdote is dat één van onze gitaristen zijn gitaar was vergeten mee te nemen van thuis, dus hij speelt in de clip op een back-up gitaar van een van de andere guys. But we love you <3
Welke releases deden jullie naar de instrumenten grijpen?
Oef, dit vinden we een hele lastige vraag! We denken vooral dat er meer harde muziek gemaakt mag worden in Nederland. Dus elke release van K3 tot Marco Borsato scherpt ons, en geeft ons drive om door te gaan met het maken van onze muziek. Om hopelijk op een dag zelf aan de top van de hitlijsten te mogen staan, zodat we deze hitlijsten voor eens en altijd omver kunnen werpen. Zo werkt dat toch?
Zijn er nog Zeeuwse bands die we in de gaten moeten houden?
In Zeeland blijft het aanbod klein qua bands, echter kunnen we bands als Caerus (groove-metal voor fans van Mastodon) en Distinguished (instrumentale progressieve metal) zeker aanbevelen.
Laatste vraag: Hebben jullie ook zin om de hype te volgen en een eigen bier te maken? Hoe zou dit dan heten en smaken?
Er zijn binnen de band zeker individuen die een bepaalde affiniteit hebben met het wegdrinken van pintemannen, hartstikke gezellig altijd! Bands die eigen bier (laten) brouwen, waarom niet. Wel denken we dat het veel tijd kost, en die tijd besteden we liever aan muziek maken.
Mochten we ergens tijd vandaan kunnen toveren, zouden we best een tweetal biertjes willen maken. Een wat frisser bier voor de dorst, met toetsen van appel en vanille. Dit biertje zouden we dan de Sojourn Bandit noemen. Verraderlijk makkelijk drinkbaar, voordat je het weet ben je van het spreekwoordelijke padje af. Wel goed oppassen dat je dan niet valt en je schouder uit de kom schiet ofzo…
Het tweede biertje zou een wat zwaardere tripel-achtige variëteit mogen worden met een lichtzoete en niet te stroperige smaak. Een biertje om met een charcuterieplankje van te genieten, de Tripel Xeno’more. Genoemd naar het feit dat mensen er op een vreemde manier extra gezellig van worden. Niet te veel van drinken dus.
Coverfoto: (c) Martijn Fincke
