Op 4 en 5 oktober vindt het gratis showcasefesival Waterfront plaat op diverse locaties op de Gentse Linkeroever. Op vrijdag 4 oktober om 22u50 kan je jazzgitarist Julien Tassin aan het werk zien in Vizitfabriekske. Wij stelden een paar vragen aan deze talentvolle Brusselse gitarist.
Hoe moeten we jouw muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Toen ik ongeveer acht jaar oud was begon ik muziek te spelen. In mijn familie waren er enkele muzikanten die me blues en rockmuziek leerden kennen. Heel lang wilde ik enkel blues spelen, maar stilletjes aan begon mijn interesse in andere stijlen te groeien en toen kwam ik bij jazz. Ik geraakte volledig in de ban van deze muziek en wou deze stijl onder de knie krijgen en deze kleuren en ritmes gebruiken in mijn muziek. Daarom ging ik naar het concervatorium om jazz gitaar te spelen bij Paolo Radoni. Tegerlijkertijd speelde ik ook in diverse projecten van rock naar funk en jazz. In 2015 besloot ik om mijn favoriete muzikanten te bellen (Nicolas Thys en Dré Pallemaerts) en hen te vragen om met mij samen te spelen. We speelden veel samen en in september 2018 brachten we samen ons eerste album Sweet Tension uit op Igloo Records. In september 2019 bracht ik mijn solo-album Momentum uit op Hypnote Records, wat voor mij een samenvatting is van al deze ervaringen. Een reis waar blues, jazz en rock in te vinden is.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jouw passie is?
Ik denk dat ik dan nog heel jong was, vermoedelijk 6 jaar, toen ik naar concerten ging van mijn nonkel. De energie en kracht van het geluid maakte iets los in mij. Ik geraakte volledig in trance. Ik imiteerde hem en was zo ongeduldig om hetzelfde te doen. Ik voelde ook aan dat muziek een sterk medium is om mezelf uit te drukken. Dat was het moment dat ik besliste om snel muzikant te worden.
Wat maakt volgens jou de Belgische muziekscene uniek, of is die helemaal niet uniek? België is een heel klein land met heel veel talent. Voor mij is het interessante dat de Belgische scene heel eclectisch is. In het algemeen spelen de muzikanten in verschillende projecten met verschillende stijlen. Er zijn veel muzikanten die in een jazzband spelen die uit het rock- of de elektroscene komen.
Wie zijn voor jouw inspiratiebronnen en hoe zou jouw muziek het best omschreven moeten worden?
Ik haal inspiratie uit de mensen rondom mij. Ik hou er van om mensen te observeren, om de complexiteit te doorgronden. Verder schrijf ik over de mensen in mijn omgeving en over de wereld. Natuurlijk beînvloedt de muziek waar ik op dat moment naar luister me ook wanneer ik schrijf. Zo luisterde ik vooral naar klassieke muziek toen ik de muziek voor dit project componeerde, wat me inspireerde in alle vormen. Geïmproviseerde muziek inspireerde me enorm. Ik luisterde veel naar Derek Bailey, John Fahey, Loren Connors, Marc Ribot,… maar ook films moedigden me aan om dit album te schrijven. Dikwijls heb ik beelden in mijn hoofd wanneer ik muziek schrijf. Het hangt samen aan elkaar vast. Die denkbeeldige films inspireren me soms om ingebeelde soundtracks te schrijven.
Met welke band of artiest word jij vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wil?
Een hele lange tijd was ik net zoals veel gitaristen, geïnspireerd door Jimi Hendrix. Hij was een openbaring voor mij toen ik naar hem luisterde en hem bezig zag op video’s. Hij was één met zijn instrument. Vele jaren kon je die invloed horen in mijn gitaarspel. Het heeft lang geduurd om de essentie van wat hij ons gaf te houden en om mijn eigen weg te vinden. Deze man veranderde de manier van componeren en het spelen van muziek en daarbij komt dat hij gitaarspelers over heel de wereld blijft inspireren.
Voor welke band willen jullie/jij graag het voorprogramma spelen en waarom?
Björk, absoluut! Zij is – voor mij – de grootste levende artieste op dit moment. Zij vernietigde alle grenzen en creëerde een volledig uniek geluid dat nog niet bestond. Zij gebruikt instrumenten op een manier dat je niet verwacht dat ze zo bespeeld worden. Voor mij is dat heel inspirerend. Ik hou van haar.
Wat maakt jouw muziek anders dan die van andere bands?
Ik denk dat mijn wereld heel persoonlijk is. Ik probeer niet om te klinken als iemand anders. Ik wil me enkel uiten in wie ik ben. Ik wil mijn eigen verhalen brengen, mijn vrolijke en donkere kanten.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de jou?
Ik wil met dit project blijven touren in België en in het buitenland. De volgende stap zal een nieuw album zijn met een nieuw concept van muziek componeren en opnemen. Ik heb het gevoel dat ik nog veel moet ontdekken met dit project.
Welk album kunnen jij ‘on repeat’ beluisteren?
Heel moeilijke vraag. Maar als ik er één moet kiezen op dit moment dan is het Bitches Brew van Miles Davis.
En wat is jouw favoriete plaat aller tijden en waarom?
The White Album van The Beatles, omdat ik er een sentimentele band met heb. Een nonkel van mij heeft mij dit album leren ontdekken toen ik 12 jaar oud was. Ik kan mij dat gevoel herinneren. Het is een diverse plaat met popsongs en rustige nummers maar ook veel experimentele songs vol energie. Het heeft twee jaar geduurd voor ik klaar was om van de tweede cd te genieten van dit album, waar meer rock op te vinden is en vreemd was voor mijn jonge oren! Vandaag de dag hou ik nog steeds veel van deze plaat. Voor mij is het de ruwste Beatles-plaat van allemaal. In plaats van één “perfecte” plaat te maken met tien nummers, kozen ze ervoor om dit idee los te laten en brachten ze alle songs uit, zelfs de “mindere” nummers. Wat wel iets magisch heeft.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek is dat het mensen samenbrengt van verschillende culturen, leeftijd, kleur en ideologie. Muziek heeft de kracht om de artificiële grenzen te verwijderen die mensen altijd tussen alles plaatsen. Het lelijkste? Dat is dat mensen niet genoeg beseffen dat muziek maken hard werken is. Als muzikant stel je jezelf altijd in vraag, soms ben je vrolijk, maar soms ben ik ook gefrustreerd en dat moet je altijd verwerken. Veel mensen denken dat muziek maken een spel is, maar zo is het niet. Het is een leven, een volledig leven.
Met wie zouden jij het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom? Marina Abramovic! Ik zou heel veel van haar kunnen leren!
