Dit jaar strijden 144 artiesten in het muziekconcours Sound Track voor de grote prijs. Of ze winnen, hangt grotendeels af van hun vermogen om het publiek te overtuigen. Luminous Dash heeft zich tot missie gesteld om alle 144 deelnemers via een interview aan je voor te stellen. Duik met ons mee in de Sound Track-files…
Otsamo brengt een intieme mix van indie, alt-rock, dreampop en jazz: muziek die zacht binnenkomt en lang blijft hangen. De vijfkoppige band rond gitarist en songwriter Sascha Heims maakte in 2024 al indruk met zijn debuutep Bedtime Stories en speelt nu steeds vaker de Belgische podia plat. Op 3 oktober strijken ze neer in JH XL in Herk-De-Stad.
Hoe is Otsamo ontstaan?
Sascha: Otsamo groeide uit een drang om de muziek en teksten waar ik al lang mee rondliep eindelijk in songs te gieten en te delen. Op het conservatorium in Leuven leerde ik onze drummer Natan kennen. Met ons tweeën werkten we de eerste ruwe versies uit. Toen Tuur erbij kwam, kreeg de band echt vorm en ontstond Otsamo.
Vanwaar komt de naam?
De naam verwijst naar een berg in Finland. Toen ik 21 was, trok ik alleen naar Lapland om na te denken over wie ik wilde zijn en welke stappen ik daarvoor moest zetten. Heel wat mentale hindernissen waar ik mezelf overheen liet springen, heb ik daar achtergelaten. Het idee om eindelijk iets met muziek te durven doen en mezelf echt te durven zijn, is daar geboren. Vanuit dat zaadje is alles verder gegroeid, en daarom wilde ik de band naar die plek vernoemen.
Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?
Natan leerde ik kennen op het Lemmensinstituut in Leuven. Toen ik eerstejaars was op het conservatorium, moest hij mijn examen begeleiden. Daarna werden we vrienden. Toen ik een band wilde starten en een bassist zocht, herinnerde Natan zich Tuur, met wie hij op het middelbaar had gezeten. Een jaar later gingen we op zoek naar een toetsenist en Tuur kende via het conservatorium in Gent Wodan. Tot slot wilden we er ook nog een backing vocalist bij, en dat werd Chiqui, die Natan en ik allebei kenden uit Leuven. Bij elke toevoeging keken we niet alleen naar muzikaal talent, maar ook naar de persoonlijke klik. Ik zie mijn bandleden als gekozen familie: ze maken deel uit van Otsamo om veel meer dan enkel hun instrument.
Hebben jullie al een muzikaal verleden of is dit je eerste band?
Tuur en Natan spelen al sinds jaar en dag muziek, zaten in verschillende bands en combineren Otsamo nu met andere projecten. Voor Wodan geldt hetzelfde. Chiqui is daarnaast actief in de folkband Anemoon. Zelf begon ik op mijn vijftiende met gitaar en schreef ik bijna meteen mijn eigen liedjes. Het schrijven zat er altijd in, denk ik. In het middelbaar had ik een grunge/metalbandje waarvoor ik de muziek en teksten schreef, maar zingen durfde ik toen nog niet. Daar was ik te verlegen voor. De liefde voor tekst was er wel al volop. Stiekem zou ik het ook niet erg vinden om gewoon songwriter te zijn voor anderen, zonder zelf in de spotlights te staan.
Hoe zou je je muziek omschrijven?
Muziek voor wie zichzelf wil verliezen en tegelijk teruggevonden wil worden. Een constante push and pull, comfort in het niet weten. Ik luister zelf naar veel verschillende genres en probeer dat te weerspiegelen in onze songs. Mijn tienerjaren waren sterk verbonden met grunge, en die invloed blijft hoorbaar. Tegelijk heb ik een grote liefde voor pure songwriters en voor de klankwereld van indie en dreampop.
Wat zijn je dromen?
Als tiener voelde ik me vaak geïsoleerd. Muziek schrijven en spelen was een manier om die emoties te delen. Vandaag zou het enorm veel voor me betekenen om via onze muziek herkenning en verbinding te vinden met een publiek. Als die connectie groeit en ons naar grotere podia brengt, is dat een droom die werkelijkheid wordt.
Iedereen die meedoet aan Sound Track wil natuurlijk winnen, geef zelf je sterke punten aan.
Ik heb veel vertrouwen in onze muziek en in de band als geheel. Ik geloof dat we ver kunnen gaan, ook los van Sound Track. Voor mij draait het erom alles met volle overtuiging te doen: je doel visualiseren, er honderd procent voor gaan en er alles in steken. Dan kan ik mezelf nooit iets verwijten, ook niet als het toch anders loopt dan gehoopt.
Als jullie carte blanche zouden krijgen om een mini-festival te organiseren, welke drie artiesten of bands zouden jullie uitnodigen en waarom?
Eerst en vooral de vrienden van Frans Kalf, mede-Sound Track deelnemers in Oost-Vlaanderen. Daarnaast zou ik kiezen voor disco-punkrockers Lézard, laureaten van de vorige editie. En omdat een Limburgs feest niet compleet is zonder hen: Rowwen Hèze.
Voor welke band zouden jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Men I Trust, onze sound is deels door hen geïnspireerd, en voor onze bassist is het het ultieme compliment om met hun bassist Jessy Caron vergeleken te worden.
Welk nummer zouden jullie stiekem zelf gemaakt willen hebben?
Er zijn er zoveel, en het antwoord wisselt per dag. Gisteren dacht ik nog dat ik Lover van Taylor Swift graag zelf geschreven zou hebben. Maar als ik een serieuzer antwoord geef: Rozane van Wim De Craene. Voor mij de best geschreven Nederlandstalige song ooit, en eentje die ik nooit beu word.
Wat is jullie guilty pleasure-nummer dat jullie stiekem allemaal meezingen in de bus?
Onze smaken liggen nogal uiteen, dus meestal zing ik in m’n eentje. Porselein van Yasmine gaat er altijd in, net als Ik Wil Jou van Gene Thomas. Al zijn sommige uithalen net wat te hoog voor mij – dan moet de douchekop het ontgelden.
Wat hopen jullie te bereiken met jullie deelname aan Sound Track?
Vooral groeien: in onze sound, in onze liveshow en in het aantal mensen dat we bereiken. We hopen nieuwe luisteraars te overtuigen, maar ook contacten te leggen met andere artiesten, producers, programmatoren en mensen uit de sector. Het mooie aan Sound Track is dat je er, zelfs zonder te winnen, enorm veel uit kunt halen dankzij de connecties en mogelijke samenwerkingen die eruit voortvloeien.
