Dit jaar strijden 144 artiesten in het muziekconcours Sound Track voor de grote prijs. Of ze winnen, hangt grotendeels af van hun vermogen om het publiek te overtuigen. Luminous Dash heeft zich tot missie gesteld om alle 144 deelnemers via een interview aan je voor te stellen. Duik met ons mee in de Sound Track-files…
C-RHYMS is het alter ego van Christopher-Rheims, die zijn persoonlijke verhaal rond adoptie, racisme en eenzaamheid vertaalt in door jazz geïnspireerde hiphop. Met een sterke liveband en een charismatische delivery werd hij Brussels Jazz Vanguard publiekswinnaar en groeide hij uit tot een opvallend nieuw gezicht binnen de Belgische jazzscene. Op 4 oktober speelt hij in De Zwerver in Leffinge.
Hoe ben je begonnen met muziek maken?
Christopher: Als kind kreeg ik op jonge leeftijd een speelgoed keyboard cadeau. Daarmee leerde ik via YouTube covers spelen en raakte ik gepassioneerd door muziek. Mijn eerste instrument werd uiteindelijk de klarinet, na lang wikken en wegen. Vandaag de dag speel ik geen klarinet meer, maar wie weet komt het ooit nog van pas. Tijdens het middelbaar en mijn verdere studies raakte ik de voeling met muziek wat kwijt, tot de coronaperiode aanbrak. Sindsdien begon ik met teksten schrijven en heb ik de liefde voor muziek teruggevonden.
Hoe is C-RHYMS ontstaan als artiestennaam en project?
De artiestennaam refereert naar Christopher-Rheims, de voornaam die ik kreeg in mijn geboorteland Haïti. Eerst heb ik de naam ingekort (C-Rheims) voor een old school “MC feel”. Als rapper werk ik graag met complexe rijmschema’s waardoor de “ei” vervolgens plaats maakte voor een “y” (C-Rhyms). Tot slot verwijzen de drukletters dan naar MF DOOM (“just remember all caps when you spell the man name”), met C-RHYMS als eindresultaat.
Eind vorige zomer begon ik mijn artistieke leven serieuzer te nemen en heb ik er meteen voor gekozen om een band samen te stellen met gelijkgezinden. Zo kon de muziek meer tot zijn recht komen én konden we op meerdere plaatsen als band terecht voor een speelkans. Mijn eigen composities worden, live én in de studio, steevast ingevuld door een getalenteerde jazz bezetting met Reinert Creve (toetsen), Inigo Grau y Garcia (bas), Paul De Smet (drums) en Noah Gossiaux (sax).
Hoe zou je je muziekstijl omschrijven?
Ik beschrijf de stijl het liefst als “jazz inspired hiphop with profound lyricism“. Hierbij vormt jazz de basis voor alle nummers en wordt deze aangevuld met diepgaande teksten die een verhaal brengen. Noah beschreef het onlangs als “jazz for hiphopheads & hiphop for jazzheads“, wat ik tevens een zeer accurate beschrijving vind gezien de toegankelijkheid van de muziek!
Welke artiesten of genres hebben je het meest geïnspireerd?
Mijn inspiraties vinden hun oorsprong bij Loyle Carner (hugo), Kendrick Lamar (To Pimp A Butterfly), en Kofi Stone (Nobody Cares Till Everybody Does). Deze artiesten en hun jazz x hiphop projecten hebben me getoond dat alle onderwerpen (ouderlijke relaties, racisme, eenzaamheid,…) muzikaal bespreekbaar zijn en er altijd mensen zijn die zich kunnen vinden in een bepaalde boodschap.
Hoe verloopt het creatieve proces van het schrijven van een nummer? Begin je met de beat, tekst of iets anders?
Ik vertrek bijna altijd vanuit de piano. Daar probeer ik meteen een gevoel vast te leggen met bepaalde akkoorden of progressies om vervolgens een bijpassende tekst te vinden die dat gevoel versterkt en een verhaal vertelt. Ik vind het belangrijk dat de tekst op de juiste manier ondersteund wordt waardoor ik veel belang hecht aan de juiste muziek. Nadat ik de blueprints (tekst en muziek) heb bepaald, zit ik samen met de band om de invulling ervan vast te leggen. Daarin krijgt iedereen een vrije rol om binnen hun eigen creativiteit het nummer in te vullen.
Wat hoop je dat luisteraars voelen of meenemen na het beluisteren van je muziek?
Ik hoop met mijn muziek andere mensen te inspireren om in zichzelf te (blijven) geloven en hun dromen na te jagen, ongeacht de tegenwind die daar soms mee gepaard gaat. Ikzelf kreeg vaak negatief advies om bepaalde dromen te volgen of keuzes te maken, waardoor ik vroeger vaak aan mezelf twijfelde. Pas toen ik op latere leeftijd doorhad dat ik zelf kan beslissen wat er mogelijk is en wat niet, begon ik volop in mezelf te geloven. Dat vuur geef ik graag door aan de luisteraar.
Zijn er specifieke nummers die voor jou extra betekenisvol zijn?
Ik zal één nummer van de bovengenoemde projecten vernoemen.
HGU van Loyle Carner
Hierin vertelt Loyle over zijn moeilijke relatie met zijn vader en dat hij hem na lange tijd vergeeft voor de fouten die hij maakte om zo de “generational trauma cycle” te doorbreken in een poging als vader zijn kinderen niet met dezelfde gevoelens op te zadelen waarmee hij zelf worstelde als kind.
The Blacker The Berry van Kendrick Lamar
Het nummer duikt dieper in de trots van een donker persoon in een wereld waar je soms (nog steeds) niet welkom bent, alsook de hypocrisie die gepaard gaat met het aankaarten van dergelijke problemen.
It’s OK To Cry van Kofi Stone
In dit nummer vertelt Kofi over het openstellen van je gevoelens als man in een wereld waar dat vaak niet van je wordt verwacht of zelfs wordt afgeraden. “You don’t have to be the tough guy all the time, It’s OK To Cry!”
Wat zijn je grootste ambities als artiest, zowel muzikaal als persoonlijk?
Als artiest zou ik graag mijn muziek en de boodschap ervan voorstellen binnen en buiten de landsgrenzen. Muziek kan enorm verbindend werken en voor mij is dat het grootste doel. Ik zou dan ook graag mijn verhaal vertellen buiten de muziek (interviews, talkshows…) zodat ik nog dieper in kan gaan op de gevoelens die aan de basis van de muziek liggen en met mensen in gesprek te gaan. Persoonlijk droom ik ervan om ooit in de AB te kunnen staan en daar mijn muziek voor te stellen, alsook om legendarische (jazz)festivals te doen zoals Gent Jazz!
Iedereen die meedoet aan Sound Track wil natuurlijk winnen. Wat beschouw je zelf als je sterke punten?
Ik vind het een enorm privilege om als rapper met een band op te kunnen treden. Soms kan ik op instrumentale stukken gewoon genieten van de muziek die gespeeld wordt en beschouw ik mezelf als één van de luisteraars in het publiek. Onze sterke punten liggen voornamelijk in het samenspel. Sinds ons eerste optreden (26 september 2024) hebben we reeds 24 optredens achter de rug met nog enkele in het verschiet dit najaar, wat ons enorm geroutineerd heeft gemaakt én ons de mogelijkheid geeft om zeer organisch op te treden.
Hoe zie je de volgende stap in je carrière en welke richting wil je uit met C-RHYMS?
Op 7 november breng ik mijn debuutalbum ORIGINS uit, de eerste single History werd eerder in juni reeds uitgebracht. Het volledige album bestaat uit 12 coherente nummers die mijn persoonlijk verhaal vertellen (The Origin Story). Hier duik ik dieper in de struggles en kansen die mijn adoptie hebben teweeggebracht, het omgaan met rouw, de eenzaamheid en het racisme dat ik gaandeweg heb ervaren. In samenwerking met de band én producers Michiel Van Acker en Sebast Denolf hebben we een jaar lang gewerkt aan de muzikale vertolking.
Als artist in residence bij Wilde Westen Kortrijk (Lotto Wild Talent 2025) heb ik de mogelijkheid om het project met een release show voor te stellen in De Kreun op 15 november 2025. Nadien passeren we op 26 november nog tijdens een radio Album showcase bij We Are Various in Het Bos (Antwerpen). Tot slot zou ik graag in het komende jaar mijn project en de inhoud ervan zoveel en zover mogelijk verspreiden met een ORIGINS TOUR. Er staan al enkele leuke events op de agenda, waaronder Brussels Jazz Weekend 2026. Tijdens Brussels Jazz Vanguard 2025 werden we na ons optreden op het Sint-Katelijneplein verkozen tot publiekswinnaar, waardoor we volgend jaar mogen aantreden op het iconische Beursplein op 22 mei 2026.
