Onlangs verscheen de gloednieuwe ep van The Insect Soldiers Of The Sky. Tamelijk onder de indruk klopten wij bij zanger/gitarist Boris Willems aan voor de nodige informatie.
The Insect Soldiers Of Sky, het lijkt wel de titel van één of andere obscure sciencefictionfilm. Dus komaan, waar heb je de titel vandaan?
Onze bandnaam komt van een Yu-Gi-Oh kaart, dat is een spelletje dat we speelden toen we nog wat jonger waren.
Het is niet alleen de groepsnaam, ook de teksten lijken een verband te hebben met sciencefiction. Waar haal je je inspiratie vandaan en is het een gimmick, of zijn jullie echt zo gek van buitenaardse verhalen?
Het is zeker geen gimmick. Ik denk enerzijds dat, als er een sci-fi element is, dat aansluit bij de sfeer die we proberen op te roepen met onze muziek. Anderzijds denk ik dat we zeker niet geïntendeerd sciencefiction proberen te maken. Eerder lijkt het zo dat in onze huidige tijd de grens tussen sciencefiction en realiteit sneller en sneller vervaagd. Het gaat voor mij dus meer over de realiteit dan over een verhaaltje met groene mannetjes. Een kritiek op het hier en nu aan de hand van ‘bevreemdende’ en ‘futuristische’ termen om mensen te doen nadenken over wat voor wereld ze eigenlijk willen. Wat niet wegneemt dat we ook wel fan zijn van de Star Wars-films.
Jullie zijn al een tijdje bezig en toch jong. Waarom nemen jonge gasten hun instrumenten op om muziek te maken, jullie kunnen toch ook de meisjes achterna hollen?
Dat valt ook wel te combineren hoor (lacht). We kennen elkaar al lang en zijn altijd wel bezig geweest met het ‘creëren’ van iets. Filmpjes, landschappen maken en zo. Uiteindelijk gingen we muziek maken toen drummer Seppe erbij kwam en dat doen we nog altijd. Onze vriendinnetjes houden ook wel van muziek, dus dat komt goed uit.
Limburg is echt wel een broeihaard van muzikaal talent. Het aantal sublieme bandjes is nauwelijks bij te houden. Het is natuurlijk een gebied met een ernorm muzikaal verleden, maar hoe verklaar je dat zelf?
Er zullen ongetwijfeld complexe historische verklaringen zijn voor de Limburgse muzikale identiteit. Toch denk ik dat die identiteit niet specialer is of beter dan die van andere gebieden op de wereld. Overal wordt muziek gemaakt, je zou van elk gebied een historische catalogus kunnen opmaken van de ‘artiesten’ die het gebied heeft voortgebracht. Ik ben zelf sowieso fan van Mauro Pawlowski of Tim Vanhamel, maar niet omdat ze van Limburg zijn, wel omdat het goede muzikanten zijn. Ik denk dus niet dat er een specifieke verklaring is voor het feit dat Limburg muzikaal talent voortbrengt en al helemaal niet dat het meer muzikaal talent zou voortbrengen dan andere regio’s. Dat kun je zeggen van elke regio waar je op inzoomt.
Het is net Limburg die het hard te verduren krijgen door de subsidiekraan van de Muziekodroom dicht te draaien. Ik veronderstel dat dit jullie pisnijdig maakt?
Natuurlijk is dat zeer jammer. Zelf zijn we meteen MOD-funders geworden. Het is belachelijk dat de politiek investeert in oorlog in plaats van cultuur. Tegelijk ben ik wel hoopvol voor cultuur over het algemeen. Mensen zullen altijd kunst maken, dat krijg je er niet uit en dat is het mooie eraan. Ideeën en creativiteit vallen niet volledig in cijfertjes uit te drukken. Wat niet wegneemt dat de gewortelde organisaties zoals Muziekodroom een heel belangrijk aandeel hebben in wat we als populaire cultuur beschouwen. Het wegvallen van iets als MOD zou voor veel artiesten het wegvallen van een belangrijk platform betekenen en dat is intriest.
Jullie muziek zit ingenieus in elkaar, en toch klinkt alles zo spontaan. Heb ik de juiste indruk dat jullie helemaal voor de DIY-attitude gaan?
Ja dat klopt. Tot nu toe hebben we op onszelf een parcours afgelegd waar we trots op mogen zijn. De gedachte een label te hebben voelt wat paradoxaal. Soms snakken we er naar, zodat we nog meer zouden kunnen spelen en een groter netwerk zouden hebben. Maar tegelijkertijd lijkt de kracht van The Insect Soldiers net die DIY-attitude te zijn, zonder compromissen kunnen doen wat we willen. De tijd zal wel uitwijzen waar we belanden, voor ons ligt alles nog open.
Jullie maken het muziekfans niet echt gemakkelijk, behalve het psychedelicajasje vond ik geen enkel hokje. Niet dat dit moet, maar ik heb echt wel de indruk dat bij jullie een song iedere kanten kan opgaan.
Onze songs ontstaan op basis van één idee, meestal een riff. Als we samenkomen sleutelen we dan aan dat ene idee en het hangt dan een beetje af van de mood waarin we zitten waar het heen gaat. Dat het voor buitenstaanders vele richtingen uitgaat, is interessant want voor ons is dat proces vrij coherent. We weten ondertussen wel waar The Insect Soldiers Of The Sky voor staat. Als we samenkomen gaat het allemaal vanzelf. Het is ook wel zo dat we allemaal naar heel uiteenlopende muziek luisteren. Maar ik vind het persoonlijk leuk om mensen hun associaties te horen bij onze muziek. Er blijft dan meestal niks over van waar we zelf naar luisteren of van wat we beogen met onze muziek. Dat is ironisch, maar bewijst voor mij des te meer dat je muziek niet hoeft vast te pinnen of te vergelijken. Je kunt eindeloos spreken en nadenken over muziek, uiteindelijk ontsnapt de muziek toch aan de theorie. Of goeie muziek alleszins, die is weerbarstig voor mij.unnamed (2)
Blijkbaar zijn jullie de jongste band die drie keer aan de Rock Rally deelnam, wat heb je daar uit geleerd?
We hebben veel kritiek gekregen, zowel positieve als negatieve. Uiteindelijk zijn er wel bepaalde dingen uit de juryverslagen gekomen waar we rekening mee zijn gaan houden, maar toch weer op onze eigen manier. Die jury’s zijn ook maar enkele van de miljoenen mensen met een mening over muziek, als je hun overtuigt maar niemand anders sta je nog met lege handen. Hetgene wat wij vooral uit Humo’s Rock Rally geleerd hebben is omgaan met een professionele omkadering en geluid.
Jullie hebben ook al meer dan 70 optredens gespeeld. Dat is een pak, is er een verschil tussen The Insect Soldiers Of Sky op het podium en op plaat?
Voor ons niet, wij zijn altijd The Insect Soldiers of the Sky. Voor de luisteraar zal het wel anders zijn. Live hangt er altijd een iets guurder sfeertje dan dat er op plaat bereikt kan worden- logisch, met alleen al het fysieke contact van het dansen etc. Op sommige optredens is dat al hevig geweest; in zoverre dat ik dat vanop het podium kan inschatten uiteraard. Maar als mensen je teksten meebrullen en op het podium vallen weet je wel dat het goed zit. Daar haal je dan ook energie uit. Puur muzikaal is er echter weinig verschil. Ik moet zingen en gitaar spelen en ik heb The Insect Soldiers Of The Sky nog nooit van de andere kant meegemaakt, wat me wel eens interessant zou lijken.
Ik heb het wel altijd over Limburg , maar ik hoor toch een internationaal geluid. Is er interesse vanuit het buitenland of moeten jullie het voorlopig met ons Belgenlandje doen?
Zoals gezegd ligt alles open. We zijn nog altijd zeer jong en gaan gewoon muziek blijven maken. Het is leuk om erkenning te krijgen, maar wij blijven toch een band die het grotendeels voor zichzelf doet. Zolang wij het goed vinden, is het goed. Maar we maken ook zeer graag mensen blij met onze muziek dus het zou wel prachtig zijn als het een fulltime bezigheid kan worden. Zolang we ons daarvoor niet moeten conformeren aan de mening van de zogenaamde ‘kenners’ sluiten we niets uit.
Jullie hebben net je nieuwe ep uit. Een voltreffer vind ik zelf, wel starten jullie met de luide bombast van Chasing Sandstorms? Waarom?
We openen live ook vaak met dat nummer en het heeft misschien iets dat de luisteraar wakker schudt. De lyrics hebben ook iets opbouwend: vrij duister, daaruit reizen dan de volgende songs op die de duisternis verjagen of de aanzet geven naar een oplossing of zo. Dat nummer paste van de vijf gewoon het best als eerste.
Ik ga eens een vieze vraag stellen. Jullie nieuwe ep klinkt fris door jullie financiële beperkingen. De spitsvondigheid van jullie tracks zit hem in details die groepen vaak zouden vergeten als ze in zee gaan met een dure producer. Soms hoop je dan ook dat bands als The Insect Soldiers of The Sky eeuwig underground zouden blijven. Kunnen jullie zoiets begrijpen?
Zeker. Maar ik geloof ook wel niet dat de underground als een monolithisch blok tegenover de mainstream staat. Sommige bands doen gewoon hun ding en worden alsnog opgepikt door de grote festivals of radio. Uiteraard gebeurt dat minder en minder, popmuziek vandaag de dag valt altijd terug op dezelfde structuren, vaak op dezelfde ritmes, autotune, enz. Er zijn wat elementen die zodanig voorspelbaar zijn wat de gedachte een ‘mainstream’ band te zijn tot een nachtmerrie maakt. Je moet je degraderen tot een doodse perfectie en dat zijn wij absoluut niet van plan. Tegelijkertijd kun je de toekomst ook niet voorspellen en zijn er altijd contingente factoren die bands naar de mainstream duwen. Maar zoals gezegd: wat is mainstream? Als je de grootste underground band van de wereld bent, ben je ook mainstream. We zullen zien waar het met The Insect Soldiers Of The Sky naartoe gaat, geen plan is ook een plan. We hebben niets te verliezen.
Wie zijn jullie muzikale helden, en weerspiegelt zich dat in je muziek?
Dat verschilt wel per bandlid. Als ik voor mezelf spreek: Joy Division, Queens of the Stone Age, LCD Soundsystem. Meer recent vooral Mac DeMarco. Tame Impala begint wat op het randje te zitten. Begin ik wat beu te worden wegens te alomtegenwoordig en je kan geen hoge noot zingen of men zegt dat je een Tame Impala-kopie bent. Vreemde hype vond ik dat, terecht, maar ook vreemd, want de media kwam er wat laat mee in een soort compenserende obsessie. Tame Impala bestond al langer dan Currents. Ik denk dat onze muziek een blend is van alles hier genoemd en nog talloze anderen, bijv. hiphop/future invloeden van Max. Wat al die dingen gemeenschappelijk hebben is dat ze subtiel intelligent zijn zonder te veel na te denken of zo. Als mensen die beschrijving herkennen in The Insect Soldiers Of The Sky is onze opdracht geslaagd.
Ik veronderstel dat er wat optredens gepland zijn, niet?
We hebben nog twee optredens in Gent opstaan (Charlatan en Kinky Star) en zijn in onderhandeling voor nog wel wat. Veel kan ik hier wel nog niet over vertellen want er is nog weinig concreet. Niet getreurd, via onze Facebook-pagina worden alle updates gecommuniceerd.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Dat zal toch ook weer bij die scharre van reeds genoemden zitten. Era Vulgaris van Queens of the Stone Age is schitterend, This Is Happening van LCD Soundsystem. Dat zijn bands waar de vibe gewoon zo juist zit en het heel moeilijk is om kritiek te geven. Vooral LCD Soundsystem heeft dit jaar op Pukkelpop weer indruk gemaakt. Dat is wat ik bedoel met subtiele intelligentie zonder te veel na te denken: zo simpele muziek, vaak maar twee noten in een nummer, perfect geplaatst. Dat is een band die hoop geeft: een verruiming van wat muziek kan en mag zijn, iedereen het gevoel geven muziek te kunnen maken, zonder het vulgair of dom te laten worden. Dat vind ik veel belangrijker dan de zogenaamd literaire genieën of door en door theoretisch geschoolde torenblazers.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur vast mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Bij het Canvasprogramma Clinch was er een heel grappige scène waarbij Wim Helsen een film gaat kijken in de lift. Ik denk dat dat sowieso de activiteit zou worden, wat doe je anders in een lift? En pak er dan maar meteen Wim Helsen bij. Ofwel jammen met één van de boven genoemde muzikanten. Ofwel gewoon jammen met maten in een lift voor 8 uur. Misschien is dat nog wel het allerleukste.
Het laatste woord is aan jullie.
Thanks voor de leuke vragen!
