Steven Borgerhoff bracht, als zijn muzikale alter-ego SJ Hoffman, begin vorig jaar het prachtige album Waves Holding uit. De productie van deze langspeler lag in handen van Sam Pieter Janssens (Clairval, And Then Came Fall…). Het klikte zo goed tussen beide heren dat tijdens de eerste lockdown het idee ontstond om samen een nieuwe plaat te maken. Het resultaat is het bloedmooie Sweet Seclusion met vooral instrumentale nummers. Wij hadden een gesprek met beide muzikanten over dit album en hun samenwerking.
Jullie samenwerking is begonnen met het album Waves Holding Time dat overal lovend werd onthaald. Was dat de reden om nog eens samen te werken?
Steven: Het was bijzonder fijn samenwerken aan Waves Holding Time, de tweede SJ Hoffman-plaat. De opnames verliepen heel relax en “smooth”. Dat de plaat bijzonder goed ontvangen werd door de pers was “the cherry on the cake”. Onze samenwerking smaakte dus naar meer.
Delen jullie ook dezelfde muzieksmaak?
Sam: Oh ja, zeker! En die smaak gaat heel breed. We kennen en houden van onze klassiekers maar zijn ook permanent nieuwsgierig naar alle nieuwigheden die uitkomen.
Steven: We kunnen doorbomen over platen die ons nauw aan het hart liggen. Niets zo fijn als uuuuuren doorbomen over muzikant x of y. Dit klinkt nerdy, we know (lacht).
Hoe is het album Sweet Seclusion tot stand gekomen? Had ieder van jullie een bepaalde rol in deze samenwerking?
Steven: Er was niet echt een plan om samen samen een plaat te maken maar de lockdown in maart besliste daar anders over. We wisselden eerst voor de fun wat demo’s uit en voor we het wisten was er sprake van ‘iets’. Al konden we nog niet goed definiëren wat. Toen we na de zomer nog eens door al ons materiaal gingen vonden we het te goed om er niks mee te doen.
Sam: De lockdown was voor ons het juiste tijdstip om ons aan een experimentele trip, wars van alle regels en hokjes, te wagen. Dit soort plaat maken stond al een hele tijd bovenaan het to do-lijstje en het moment leek ons juist. De bizarre periode waarin we nu al bijna een jaar leven straalt heel hard af op Sweet Seclusion. Noem het een muzikale momentopname van een historisch jaar.
Het album is aangekondigd als een instrumentale plaat maar toch staan er twee songs op die gezongen zijn, is daar een bepaalde reden voor?
Sam: Het boeide ons meer om instrumentaal te experimenteren. We hebben ook wel wat tracks met zang opgenomen maar die vielen om de een of andere reden af toen we de tracklist opstelden.
Jullie bewerking van Sky And Sand van Paul Kalkbrenner is subliem. Is er een bepaalde reden waarom jullie dit nummer gekozen hebben en het op dit album is verschenen?
Steven: Tijdens de lockdown hoorde ik toevallig het nummer op de radio. Ik prutste wat op piano en speelde het nummer in een veel lager tempo. Dat had wel iets. Sam zag het ook zitten om er wat mee te doen. Maar toch bleek er iets nog niet helemaal te kloppen. Pas als we Annelies erbij vroegen voor de vocals paste de puzzel volledig in mekaar.
Sam: We zijn bijzonder blij met deze versie. Een cover moet toch altijd andere oorden opzoeken dan het origineel. Ik denk dat we daarin geslaagd zijn.
Net als het album Ondulé van Clairval zijn de meeste nummers ook op dit album vrij kort. Zit daar een bedoeling achter?
Steven: We legden onszelf geen grenzen op, dat was de deal. En korte nummers hoor je niet meer vaak. Toch dragen ze bij aan een soort van mystiek. Je blijft wat op je honger zitten.
Sam: Het is typerend voor deze samenwerking dat we ons niks hebben aangetrokken van conventies. Eigenlijk moet je het album als één lange track beluisteren. Als je afzonderlijk een track beluistert dan mis je veel.
Hoe zijn jullie gekomen bij de foto van Tom Barman als hoesfoto?
Steven: Tijdens de opnameperiode waren we bij Borgerhoff&Lamberigts bezig met het fotoboek van Barman. Ik zag dus vaak zijn foto’s passeren en één foto in het bijzonder trok mijn aandacht. Omdat ik het beeld zo passend vond bij de lockdown en de sfeer van het album, vroeg ik Barman of hij het goed vond om het beeld als hoesfoto te gebruiken. “And he did.”
Op de albums van SJ Hoffman horen we de invloed van Talk Talk. Ook op deze plaat horen we dezelfde sfeer van Rustin Man (Paul Webb, ex-bassist van Talk Talk) zijn platen. Blijft Talk Talk nog steeds de rode draad in het werk van SJ Hoffman of heeft Sam Pieter ook een band met Talk Talk?
Steven: Talk Talk is een vaste waarde als het op muzikale invloeden aankomt. Maar zij zijn lang niet de enige hoor.
Sam: Brian Eno en Aphex Twin zijn sowieso al vaste waarden in onze playlists. Veel naar geluisterd tijdens de lockdown!
Op Waves Holding Time stonden ook al ambient-achtige soundscapes net als op Sweet Seclusion, delen jullie die liefde voor ambient muziek?
Steven: Het is een genre dat werd uitgevonden door Brian Eno hé. Hoe cool is dat? Je eigen genre uitvinden.
Op dit album staat ook een nummer met de titel Meeting People Is Easy dat refereert naar Radiohead. Was dit ook een inspiratiebron?
Sam: Radiohead is denk ik voor elke muzikant een constante bron van inspiratie. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die ze maar niks vindt. Hun hang naar experiment die ze combineren met ijzersterke songs maakt hen uniek.
Gaan jullie in de toekomst nog samenwerken?
Samen: S.O.W.I.E.S.O!
