24 uur zijn te weinig voor Bert Vliegen. Altijd in de weer met muziek. Als producer, als medewerker van het Absolutely Free Festival of bezig met Sophia of Teen Creeps. Bert had wel tijd om voor ons een Spotify-lijst samen te stellen met daarin tien songs die een impact op zijn leven hebben gehad.
1. THE MICROPHONES – The Glow, Pt. 2
Een prachtig nummer uit een al even prachtige plaat. Ik vind het enorm knap hoe Phil Elverum in die periode zijn nummers in elkaar stak: bakken oversturing, heel originele arrangementen en ontroerende cryptische teksten. Het plezier van het maken spat ervan af, en je wordt constant verrast door waar het nummer naartoe gaat. Er is niemand die klinkt als The Microphones, en dat is wel straf.
2. SONIC YOUTH – Teenage Riot
Dit nummer moet zowat de oerknal zijn geweest van mijn muzieksmaak. Die unheimische intro die dan wordt afgelost door een typische Sonic Youth-gitaarriff. Die combinatie tussen straight forward energie en lekkere dissonantie. Nog altijd extreem goed.
3. BIG STAR- Holocaust
Ik ben enorme fan van de hele catalogus van Big Star, Alex Chilton en Chris Bell, maar dit nummer vanop hun derde lp moet één van de meest desolate stukken audio ooit opgenomen zijn. Je voelt een persoon uit elkaar vallen, een band langzaam desintegreren. Big Star blonk uit in kwikzilver 70s rock, vol harmonie en vakmanschap, maar op Holocaust blijft daar weinig van over.
4. LOW – Dinosaur Act
Ik heb ontelbaar veel prachtige muziek ontdekt door Duyster op Studio Brussel, en Dinosaur Act van Low was één van de klassiekers uit dat programma. Ik volg Low al lang, en ze blijven mij iedere keer op plaat en live wegblazen, maar Things We Lost In The Fire opgenomen door Steve Albini, blijft mijn favoriet. Traag, tergend traag, maar het komt zo ontzettend hard binnen.
5. THE FLAMING LIPS – Feeling Yourself Disintegrate
Een van de beste nummers vanop The Soft Bulletin, mijn favoriete plaat van The Flaming Lips. Een album dat werd geproducet door Dave Fridmann, en waarop er nauwelijks gitaren te bespeuren zijn. Ontstemde, cheape synthesizers nemen de rol van het orkest over, en Wayne Coyne klinkt kwetsbaar en open. Qua sound één van mijn absolute topplaten, met dit nummer als hoogtepunt.
6. SPARKLEHORSE – Spirit Ditch
De antwoordapparaat-solo van dit nummer is zo ontzettend schoon. Mark Linkous wist als geen ander schoonheid te ondermijnen met shitty lo-fi opnames en mysterieuze lyrics, en zo nog dieper te snijden. Een van mijn favoriete songwriters: zo origineel en rakend.
7. BECK – The Golden Age
Een nummer dat ik ooit voor een schoolopdracht heb moeten namaken, en dat ik sindsdien nog meer apprecieer. Het klinkt op het eerste gehoor simpel, maar de muzikaliteit spat ervan af. Elke sound zit juist, de tekst is zo mooi en het opent dan ook nog eens één van Beck’s beste platen. Héél straf.
8. MARK HOLLIS – The Colour Of Spring
Talk Talk’s latere platen hadden hier ook allemaal kunnen staan, maar dit nummer vanop Hollis’ soloplaat komt altijd hard binnen. Misschien wel de mooiste stem uit de afgelopen 40 jaar popmuziek, in een verstild meesterwerkje. Gaat nooit vervelen.
9. THOM YORKE – All For The Best
Een cover van Miracle Legion, gemaakt voor een compilatie. Ik ken dit nummer dankzij mijn vriendin, en vanaf het eerste moment dat die drums en gitaren invallen was ik verliefd. Een ongelofelijk inventief arrangement en een héél knappe herinterpretatie.
10. WILLIAM BASINSKI – dlp 2.1
Een “nummer” van meer dan een uur om af te sluiten dan maar. Een opname van een tape die letterlijk uit elkaar aan het vallen is (uit The Disintegration Loops). Ontzettend ontroerend en hypnotiserend stuk, waardoor je het medium geluid volledig anders gaat zien. Ik ben hier een hele tijd lang mee in slaap gevallen op tour met Sophia, gewoon om tot rust te komen, en ik kan er nog regelmatig naar teruggrijpen om er eventjes in te verdwijnen.
