Aster. Een fonkelnieuw singer-songwritertalent uit Hasselt dat diep gaat. Zo diep dat de rillingen over je lijf stromen als de muziek uit de speakers knalt. We gaan er geen namen op plakken, luister gewoon naar deze jonge kerel zijn muziek en droom (of ontsnap) lekker mee. Aster kan je zien op 4 en 5 oktober op het Gentse showcasefestival Waterfront en hij is ook één van de drie bands die je op het Luminous Dash-feestje op 2 november in de BarBroos kan zien.
Kun je jezelf eens voorstellen?
Ik ben Aster, een jonge singer-songwriter uit Hasselt.
Hoe moeten we jouw muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Vanaf mijn acht jaar heb ik altijd gebuskt. De afgelopen jaren ben ik in cafés en concertzalen in en rond Hasselt en Gent aan het optreden. Zo mocht ik al op het podium van Café Café en NEST spelen. In mei bracht ik mijn eerste ep uit.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Dat ik artiest wilde worden, wist ik al heel snel. Als kind hield ik me graag met eender welke kunstvorm bezig. Maar het besef dat muziek de discipline was waarvoor ik wou gaan, kwam rond mijn veertiende. Niet veel later schreef ik mij in op een kunsthumaniora om daar muziek te gaan volgen.
Door het digitaal tijdperk kwamen we nog nooit zo veel in contact met bands als nu, zodanig zelfs dat het moeilijk wordt om door het bos de bomen te zien? Hoe kun je opvallen of denk je dat kwaliteit sowieso komt bovendrijven?
Tegenwoordig moet je je socials zo up-to-date houden, als je gehoord wilt worden. Vaak vind ik dat niet het meest prettige om te doen, maar ik snap gewoon dat het nodig is. Dus ga ik maar mee met mijn tijd. Er zullen vast veel goede bands ongehoord blijven, omdat ze zich niet bezig willen houden met zelfpromotie op het internet. Sites als vi.be zijn dan weer heel handig om speelkansen te krijgen en opgemerkt te worden in België.
Waterfront is een Belgisch showcasefestival. Wat maakt de Belgische muziekscene uniek denk je, of is die helemaal niet uniek? Heb je bands waarvan je vindt dat we absoluut naar ze moeten uitkijken?
Die is volgens mij niet bepaald uniek. Er zijn wel enkele scenes die een paar heel unieke bands hebben voortgebracht. Maar er is niet iets als één specifieke sound die je overal terughoort in België. Iedereen doet hier een beetje zijn eigen ding, wat heel goed is natuurlijk. Een band om naar uit te kijken? PEUK is het muzieklandschap best hard aan het bombarderen, dat is al even duidelijk. Andere bands van Limburgse bodem die ik bangelijk vind, zijn HEISA en Erik Debny.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou je je muziek zelf omschrijven?
Voornamelijk oude singer-songwriters. Gasten zoals Nick Drake, Arthur Russell, Elliott Smith, Daniel Johnston, Tom Waits, Jon Martyn. Maar ook de hedendaagse songwriters als Glen Hansard, Conor Oberst of Justin Vernon. Het is natuurlijk wel niet zo dat ik uitsluitend naar singer-songwritermuziek luister. Ik ben door veel andere muziekgenres beïnvloed. Die hoor je gewoon niet heel snel terug in de muziek die ik maak.
Voor welke band zou je wel eens graag het voorprogramma willen spelen en waarom?
Glen Hansard. Een zalige man, met prachtige songs.
Wat maakt jou anders dan andere bands denk je?
Misschien de thema’s waarover ik zing. Die klinken vaak heel duister en soms zelfs bijna psychopathisch…
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
Kijken wat Sound Track brengt. Voor de rest meer schrijven en zoveel mogelijk optreden!
Welk album kan je op repeat beluisteren?
Zoiets gaat bij mij in periodes. Eén van de platen die wel vaker terugkomt, is Either/Or van Elliott Smith. Hoewel zijn andere platen ook geniaal zijn, (zelfs wat er post-mortem van hem is uitgebracht is ongelofelijk) blijft dit zijn meest karakteristieke plaat. Als je me moest vragen van welke artiest ik het meeste weet, gaan dat de Beatles zijn. Een band die ik als kind al grijs draaide en verafgood.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Zeggen wat dé beste plaat aller tijden is, vind ik moeilijk. Ik kan wel zeggen wat ik de beste plaat van een bepaalde artiest vind. Dus moest je me vragen wat de beste plaat van Bob Dylan is, zeg ik: Blood On The Tracks. Als je me vraagt wat de beste van Bon Iver is, zeg ik: de eerste.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Met Laura Marling zou ik geen probleem hebben. Ferme madam!
Wat ga je precies doen op Waterfront?
Solo enkele nummers zingen terwijl ik mezelf begeleid op akoestische gitaar. Vaak zal het intiem zijn, maar af en toe schreeuw ik alles er uit.
