Hoe Christelijk is The Christian Club? Is het wel een Club? Je komt het hier te weten!
The Christian Club speelt op 22 oktober in Muziekclub De Zwerver in Leffinge.
Waar komt de naam vandaan en stel je eens voor!
Ik ben Luca Missiaen, 21 jaar en studeer wijsbegeerte in Gent. The Christian Club is een project dat ik startte toen ik 19 was. Ik was gefascineerd door contradicties en besloot om alles wat ik niet ben te gebruiken als naam; niet christelijk en geen club. Het was aanvankelijk een eenmansproject maar daar is reeds verandering in gekomen. Nu speel ik sinds kort samen met Isa Opstaele, een goede vriend van me die contrabas speelt en studeert aan het Kask conservatorium in Gent.
Hoe moeten we je muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
The Christian Club zelf bestaat nog niet zo lang waardoor de muziek die ik maakte redelijk in dezelfde lijn ligt. Die is vooral beïnvloed door Ben Howard, Bon Iver en King Krule zou ik zeggen. Daarentegen maak ik wel al heel mijn leven muziek. Dat begon met akoestische nummers die sterk geïnspireerd waren op Ed Sheeran, waar ik fan van was als 15-16 jarige.
Wanneer besefte je dat muziek spelen je passie is?
Bij mij was dat al vanaf ik negen jaar oud was. Ik was op reis met mijn ouders naar Frankrijk en we stonden met onze camper bij de Mont-Saint-Michel. Daar heb ik voor het eerst gitaar leren spelen van mijn vader en daar is mijn passie voor muziek begonnen. Toen ik op 16-jarige leeftijd een audio interface kocht met een gratis versie van Cubase kon ik eindelijk mijn nummers opnemen waardoor mijn passie nog groter werd voor het maken van muziek.
Wie zijn voor jou inspiratiebronnen en hoe zou jouw muziek het best omschreven worden?
De grootste inspiratiebron is voor mij zeker Ben Howard. Ik ben niet alleen gefascineerd door zijn geweldig gitaarspel en machtige stem, maar ook en vooral door de muzikale evolutie die hij heeft doorgemaakt. Hij inspireert me vooral in de zin dat muziek nooit stilstaat en constant evolueert. Ook Archy Marshall (King Krule) is een van mijn grootste inspiratiebronnen. Vooral de rauwe, eerlijke energie die hij overbrengt vind ik fantastisch en dat probeer ik ook te doen in mijn muziek. Gewoon honderd procent eerlijk zijn. Ook zijn teksten zijn voor mij zeer inspirerend. Een laatste inspiratiebron voor mij is de wijsbegeerte. Veel interessante ideeën die me inspireren vind ik bij filosofen als Nietzsche, Hegel en Sartre.
Ik vind het altijd moeilijk om mijn eigen muziek te omschrijven maar als ik er toch iets op zou moeten plakken dan zou het misschien iets zijn als alternatieve singer-songwriter met een existentieel vraagteken.
Met welke band of artiest word je vergeleken, hoewel je dat absoluut niet wilt?
Ik heb nog niet vaak voorgehad dat mensen mij vergeleken met een band die ik zelf niet cool vind. Wel heb ik vaak het idee gehad dat mijn muziek helemaal niet op hen lijkt. Zo zeiden sommigen dat ik veel weg heb van Nick Cave en Leonard Cohen. Dat vond ik vreemd, ten eerste omdat ik volgens mijzelf niet eens aan de voeten kom van deze legendarische artiesten en ten tweede omdat ik denk dat mijn sound volledig verschillend is van hun sound.
Voor welke band wil je graag het voorprogramma spelen en waarom?
Ik zou heel graag het voorprogramma spelen van Ben Howard omdat ik al heel mijn leven naar zijn muziek luister vanaf Every Kingdom tot Collections From The Whiteout. Hij heeft zo’n grote invloed op mij gehad zowel muzikaal als persoonlijk en daarom zou ik het als een droom zijn die werkelijkheid wordt om voor hem het voorprogramma te spelen.
Wat maakt jou anders dan andere bands?
Ik denk dat de muziekstijl die ik breng verschillend is van veel andere bands omdat ik nog niet echt een band gehoord heb waar ik echt op lijk. Als iemand enkel zingt en gitaar speelt wordt er vaak de stempel singer-songwriter op geplakt maar ik denk dat mijn muziek daar eigenlijk niet echt aan beantwoordt aangezien het niet de typische singer-songwriter nummers zijn die ik breng.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor jou?
Ik denk dat de volgende stap een band vormen is. Ik speel nu enkel met Isa maar zou in de toekomst graag met een volledige band spelen. Er zijn al een paar vrienden die drummen of gitaar spelen die ik er heel graag bij zou hebben maar ik heb nog niet genoeg nummers die echt met een volledige band kunnen worden gespeeld. In de toekomst zal dat wel degelijk veranderen.
En wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Ik denk dat ik de plaat A New Place 2 Drown van Archy Marshall de beste plaat aller tijden vind. De teksten in nummers als Buffed Sky en Arise Dear Brother zijn volgens mij van een ander niveau. Ook de muziek die hij brengt is zeer speciaal en doet denken aan een mix tussen hiphop, house en Archy Marshalls eigen band King Krule. Ik kies voor deze plaat omdat ik hem al zoveel beluisterd heb en nog steeds nieuwe geluiden ontdek in de nummers. Hij is gewoon zo goed!
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste aan muziek is de emotie volgens mij. De mogelijkheid om andere mensen te raken mijn jouw eigen eerlijkheid vind ik een prachtig gegeven. Muziek heeft zo’n grote kracht om mensen gelukkig te maken of harten te breken op hetzelfde moment. Alles is daarom ook potentiële muziek omdat elk geluid de potentie heeft om ons te raken of emoties teweeg te brengen vanuit nostalgie, liefde, verdriet of geluk. Het mooiste aan muziek is de enorme passie die ermee gepaard gaat.
Het minst mooie aan muziek is voor mij dan het misbruik er van door bepaalde delen van de muziekindustrie. Zo wordt muziek vaak gezien als een manier om geld te verdienen. Natuurlijk is het zo dat je als muzikant op het einde van de dag je geld moet verdienen maar volgens mij mag je je daar niet in verliezen en moet het in de eerste plaats nog steeds gaan over de muziek zelf. Mensen die een band oprichten en zich volledig commercialiseren om enkel geld te verdienen en beroemd te worden begrijpen volgens mij niets van muziek. Ik vind het jammer dat zo’n bands bestaan omdat zij vaak meer aandacht krijgen dan de mensen die effectief heel hun leven en hun hart in de muziek steken die zijn maken. Dat is dan volgens mij het minst mooie aan muziek.
