“Een wispelturige chemie van upbeat elektronica, downtempo breaks, pitched samples en zware synths.” Voilà, daarmee heb je meteen de beschrijving van de zweverige muziek van Massa Nobu, één van de vele bands die hun kans zullen wagen op Sound Track. Een diepgaand kennismakingsgesprek!
Waar komt de naam vandaan en stel jullie maar eens voor!
Massa Nobu is afgeleid van de Japanse bioloog en filosoof Masanobu Fukuoka, een vurig voorstander van ‘nietsdoen’ landbouw waarbij de natuur alle kansen krijgt. Hij stelde dat traditionele landbouw tegen alle ecologische principes ingaat en het slimmer is om mee te werken met de natuur, zodat landbouw hier eigenlijk een organisch deel van wordt. De natuur is de basis van alles, en we zetten ze naar onze hand door ze te observeren en minimaal maar efficiënt in te grijpen, zonder te verstoren. Onze muziek proberen we op dezelfde manier te benaderen: iemand maakt een paar loops, de ‘natuur’ van het nummer, en maken er een track van met minimale ingrepen. Het maakt niet uit of het nu een melancholische synthhook is, een baslijn die meer weg heeft van een lead, of een funky gitaarriff, zolang het maar past in de flow van het nummer. Easy does it.
Hoe moeten we jullie muzikale geschiedenis tot nu voorstellen?
Micha (zanger) en Joris (drummer) speelden samen in Cavaliers Delict, een Nederlandstalige hiphopband. Toen de toenmalige gitarist ermee stopte en Robrecht erbij kwam, vonden synths en stevige funky gitaren steeds meer hun weg naar het repetitielokaal. Na nog één ep onder de naam Cavaliers Delict, zijn we zijn beginnen experimenteren met onze sound en lyrics, en zijn we geëvolueerd van pure Nederlandstalige hiphop naar een cross-over van Engelstalige triphop tot zelfs altrock. We hebben allevier een sterk uiteenlopende muzieksmaak en dat hoorde je duidelijk op onze ep Stuck In Motion uit 2014. Hierop kregen we heel wat positieve reacties, maar ergens wilden we toch een meer coherente, herkenbare sound nastreven. Omdat we altijd wel een zwak hebben gehad voor zowel 80’s synthesizermuziek als stevige elektronische muziek, en omdat dromerige synths en analoge drumcomputers vrijwel altijd ergens in onze muziek hebben gezeten, was het vrij evident om deze richting uit te gaan.
Wanneer volgde het besef dat muziek spelen jullie passie is?
Ieder van ons is van jong af aan al bezig in verschillende bands en met het maken van muziek. Maar toen Micha en Robrecht voor Massa Nobu tracks begonnen te schrijven, hadden we snel door dat er een goede chemie was en dat onze muziek gehoord moet worden. Onze nummers worden vaak geboren als een eenvoudige beat die Micha of Robrecht maakt op de laptop met een koptelefoon op, en die ze vervolgens samen uitwerken tot een hele track, waarna we het repetitiekot induiken. Als we dan live spelen en mensen zich zien amuseren op onze muziek, geeft dat zo’n kick dat we weten: yes, dit moeten we doen!
Wie zijn voor jullie inspiratiebronnen en hoe zou jullie muziek het best omschreven worden?
Ieder van ons luistert naar heel verschillende muziek, maar we delen wel een liefde voor muziek van bands zoals Caribou, Moderat, The Blaze en Weval. Artiesten die emotionele, elektronische muziek brengen, en je zowel kunnen doen dansen of stil maken, euforisch of melancholisch. Ook meer experimentele muziek zoals Four Tet, Nujabes en Gold Panda wordt vaak opgelegd. Veel inspiratie vinden we ook on-the-go als we op zoek gaan naar samples. Je kent het wel: laat in de avond blijven doorklikken op amper bekeken YouTube- filmpjes tot je uitkomt bij een track van één of andere obscure Indiase folkzanger en je denkt: dat moet ik samplen!
Eén specifiek genre kiezen om onze muziek te bevatten vinden we moeilijk, maar we omschrijven het vaak als upbeat elektronica met catchy synthhooks, groovy bassen en funky gitaren, aangevuld met quirky samples en downtempo breaks. Veel nummers hebben wat weg van 80s synthwave en dromerige pop, en flirten vaak met energetische, soms agressieve beats. Door de combinatie van de melancholische synths, funky gitaarriffs en punchy baslijntjes met de pitched vocal samples en de unieke stem, hebben we een vrij herkenbare sound. Op plaat vooral elektronisch, maar tijdens gigs met live-drums, en af en toe bas en gitaar, omdat dat de muziek toch een extra push geeft.
Met welke band of artiest worden jullie vergeleken, hoewel jullie dat absoluut niet willen?
Een aantal jaar geleden werden we op een snikhete dag geboekt in een West-Vlaams jeugdhuis waar men vooral metalbands liet optreden. Hoe vreemd we dat ook vonden, hebben we onze set daar gewoon gespeeld. Tijdens het optreden begonnen het publiek bij wijze van statement te slowen. Slowende, zwetende metalheads op elektronische muziek: bizarre ervaring. We zijn daar terechtgekomen via iemand die ons al eerder aan het werk had gezien. Ik weet niet hoe hij ons omschreven had aan de organisator, maar ik denk niet dat de omschrijving of vergelijking helemaal juist zat.
Voor welke band willen jullie graag het voorprogramma spelen en waarom?
Gorillaz. Damon Albarn is voor ons één van de grootste en veelzijdige muzikanten ooit. Zowel als performer bij Gorillaz, Blur, of een van zijn andere projecten, als producer. Alles wat hij uitbrengt, vinden we de moeite. Het oeuvre van Gorillaz is ook zo divers dat we onszelf alvast kunnen overtuigen dat onze muziek er op één of andere manier wel bij aansluit. Dus ja, een voorprogramma zien we zeker zitten. En als dat de kans op een collaboratie vergroot: twee keer ja.
Wat maakt jullie anders dan andere bands?
In onze muziek ontmoeten dromerige soundscapes en daverende grooves elkaar, en versmelten speelse melodieën met oprechte, soms wrange lyrics. Een band met groove in het hart en bloed op de dansvloer.
Wat wordt de volgende (grote) stap voor de band?
De release van het album: we hebben een selectie gemaakt van alle tracks die we erop willen en ze zijn allemaal zo goed als klaar, maar moeten nog gemixt en gemasterd worden. We werken er hard aan en hopen het over enkele maanden uit te brengen. We zijn ook volop aan het nadenken over hoe we meer visuals in onze liveshow kunnen betrekken, maar daarover kunnen we nog niet veel kwijt.
Welk album kunnen jullie ‘on repeat’ beluisteren?
Op dit moment is dat zonder twijfel Singularity van Jon Hopkins. Al een jaar oud, maar dat album blijft verrassen: bij elke luisterbeurt blijven nieuwe nuances en details opduiken. De beats van zijn uptempo nummers zijn complex, soms polyritmisch en zwevend tussen straight en shuffled grooves, maar ze flowen zo goed dat ze echt natuurlijk aanvoelen. En hoewel er op het album naast de echte clubbers ook intieme, filmische composities staan, gaan deze zo naadloos in elkaar over waardoor het album één grote, emotionele trip wordt. Hoe hij het precies gedaan heeft, weet ik niet, maar het klinkt alleszins briljant. Straks nog eens luisteren.
En wat is jullie favoriete plaat aller tijden en waarom?
Onbewust is dat Born Slippy van Underworld: we hebben al meermaals een nummer gemaakt waarvan iemand van ons op een gegeven moment zei: “Oei, hebben we nu weeral Born Slippy gemaakt?”. En we hebben allemaal wel goede herinneringen aan dat nummer van op één of ander wazige scoutsfuif, wie niet?
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Veel dingen die we elke dag doen zijn dingen die iets meetbaar zijn of met elkaar te vergelijken zijn. Elke dag wordt dan stilletjes aan een competitie, een sport, waarin we steeds moeten verbeteren of beter zijn dan een ander. En dat is net het mooie aan muziek: muziek is geen sport en is niet meetbaar. De ene soort muziek of artiest is niet per definitie beter dan de andere. Bovendien is muziek ook dat wat je zelf wilt dat het is: hetzelfde nummer kan voor één iemand troost bieden, terwijl iemand anders verschrompelt of er net een enorme kick van krijgt. Ik denk dat ook iedereen op één of andere manier geraakt kan worden door muziek, ongeacht ideologie of afkomst, en dat het dus op de één of ander manier verbindend is. Dus ik geloof dat muziek inherent mooi is, maar muziek kan natuurlijk wel misbruikt worden, verkeerd geïnterpreteerd worden of gebruikt worden om bepaalde boodschappen over te brengen waar je zelf niet achter staat.
Met wie zouden jullie het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en waarom?
Met iemand die de lift kan maken. Acht uur is veel te lang om met eender wie in een kleine, slecht verluchte ruimte te zitten.
