Remo Perrotti. Duizendpoot op alle vlakken. Maker van videoclips, gewezen bekende Vlaming op Sportweekend en natuurlijk ook een muzikant om u tegen te zeggen. Op 1 december kun je hem op Sinner’s Day aan het werk zien met postwavelegende (of zoiets toch) O Veux, maar er is natuurlijk ook de magie tussen hem en Mauro Pawlowski die ooit tot uiting kwam met Radical Slave, en tegenwoordig wordt voortgezet via het tamelijk fascinerende Wall Streets. Onze tien vragen…of in Remo’s geval: negen…
Welke rol speelt muziek in je leven?
Onbestaand zonder.
Wat is de eerste plaat die je in je leven kocht. Niet liegen!
I Wish It Could Be Christmas Everyday van Wizzard. Ik had dat gekocht bij electro Rutten in Houthalen.
Noem drie bands of artiesten van dit moment die we in het oog moeten.
Voor zij die Kamasi Washington niet kennen. Dit is zo goed! En de nieuwe van Wall Streets gaat iedereen verbazen!
Welke platenhoes vind jij de meest iconische?
Steeds als ik een prisma zie moet ik aan The Dark Side Of The Moon van Pink Floyd denken. Dus…
Wat is volgens jou de meest ondergewaardeerde plaat ooit in jouw ogen?
Iedereen zou Rock Bottom van Robert Wyatt in huis moeten halen. En op stip (ik ga voor een tweede) Hats van The Blue Nile! Of wacht… We gaan toch niet serieus zijn hee (lacht), doe maar Green Onions van Booker T. & The MG’s.
Wat is volgens jou de meest overgewaardeerde plaat in je ogen?
Rotterdam Termination Source met Poing! Slecht en overgewaardeerd. Huh, maar niet zo slecht of wel?
Mocht jij voor 24 uur in de huid mogen kruipen van iemand anders, niet noodzakelijk een muzikant. Wie zou het zijn, en wat zou je dan doen?
Trump. Ik zou me van een hoog gebouw storten.
Noem eens het meest gênante moment uit je artiestenleven!
Tijdens een optreden van Bedtime For Bonzo in Brussel. Net voor het optreden begon (terwijl ik stomdronken al op op mijn drumstoel zat), klaagde ik dat mijn drumstel er nog niet was. Onze furieuze manager riep: “Draai u om stomme, zatte aap!”
