PSY’AVIAH brengt in het voorjaar een ep uit Dream Fever, gevolgd door het album Soul Searching. Hoog tijd dus om onze vragen te stellen aan Yves Schelpe.
Hoe zou je muziek omschrijven aan iemand die doof is?
Open minded elektronische muziek met hart en ziel.
Welke plaat heeft voor jou de grootste emotionele waarde?
Kiezen is verliezen, maar bon het hangt er wat van af (dag tot dag), maar ik denk dat Mutant Funk van Praga Khan eentje is die kanshebber is om wille van de sound, het mysterie en omdat het mezelf ook aan het muziek-maken gezet heeft. En een eigen plaat Seven Sorrows, Seven Stars wel misschien.
Welke ondergewaardeerde plaat zou iedereen in huis moeten hebben?
Vermits dit de derde vraag is een beetje misbruik maken, drie antwoorden: Check Florrie op Spotify, check Villains van Emma Blackery en tot slot Quakes van WHSTLE.
Wat zou voor jou de ideale concertlocatie zijn om zelf op te treden en waarom?
Overal waar er licht is, PA, monitors die werken en waar de organisators respectvol zijn. Kortom ergens in Nederland (echt, altijd leuke ervaringen en top techniek daar wanneer we er spelen). Voor de rest maakt het niet zoveel uit, ik heb al gespeeld op een grasplein, akoestisch in de FNAC, op een boot tot in de AB. Zolang alles in orde is, respectvol gebeurt en het publiek blij is…. I play anywhere!
Wat was het meest gênante moment uit je muziekcarrière?
Ik herinner me een optreden waarbij ik de aftertouch keys van mijn Nord Lead net iets te hard had ingedrukt zodat het statief eronder het begaf en ik ’t nummer even verder moest spelen met de synth te ondersteunen. Sindsdien zijn er veiligheidsmaatregelen getroffen – it won’t happen again. Best wel grappig!
Wat is jou favoriet album en nummer aller tijden?
Dat wisselt wel eens van dag tot dag. Maar vaak kom ik terug op Röyksopps Running To The Sea. Een favoriet album heb ik niet echt, ook dat wisselt zoals de seizoenen, maar misschien geeft vraag twee daar een beter zicht op. Misschien kan ik er ineens een recente ontdekking bijzetten, de band Nele Needs A Holiday.
Wie gaf het beste concert ooit waar je zelf aanwezig was?
Onlangs zag ik Shelter optreden in Kursaal (Oostende). Ik vond hen pakkend: de melodieën, de productie, de tekst, het plaatje klopte. Eén keertje zag ik ook Selah Sue opduiken op Jazz Middelheim om een gastnummer te zingen – sterk, en toont dat we haar zeker niet mogen vergeten als songschrijver of performer.
Als je zelf een supergroep mocht samenstellen, wie kies je?
Ze zouden toch maar ruzie maken onderling, ik denk dat er supergroepen momenteel repetities aan het uitvoeren zijn in Trix of andere repetitielokalen, thuis aan’t schrijven zijn aan nummers, etc. Wat we nog niet kennen is moeilijk samen te stellen. Ik wil hier mijn eigen live muzikanten wel even bedanken: zangeres Marieke Lightband (ook bij Koala en solo), gitarist Ben Van de Cruys – voor mij zijn ze echt wel een dreamteam om mee te repeteren en te spelen.
Welke artiest(e) kan je absoluut niet aanhoren?
Irrelevant. Als iets me aanspreekt of raakt dan kan ik er naar luisteren, zoniet dan zet ik dat niet meer op. ’t Is dus niet zo dat ik constant moet denken aan artiesten die ik niet kan aanhoren, bijgevolg ga ik er nu ook niet diep over nadenken, en als er maar iemand gelukkig van kan worden dan hebben ze bestaansrecht. Wie ben ik om erover te orakelen: smaken verschillen, en maar goed ook!
Van welke artiest(e) heb je natte dromen?
Ik interpreteer hieronder met welke zangers/zangeressen zou je graag samenwerken, in die zin denk ik aan de stemmen van Selah Sue, Karl Hyde (Underworld), Zoë Johnston, Robyn en Susanne Sundfør.
