Na een hele resem singles is het debuut van Plush Baby een feit. Deze week verscheen The Heart Department bij Rotkat Records. Muziek en mensen om te omarmen, daarom een babbel met Caitlin en Nicolas.
Waar komt de naam van Plush Baby vandaan?
Dat herinneren we ons zelf al niet zo goed meer. We hebben eens allerlei namen en willekeurige woorden op bierviltjes neergekrabbeld en Plush Baby sprong eruit. Zonder echt te weten wat het betekende, klonk het gevoelsmatig juist. En visueel vonden we het er ook leuk uit zien.
Hoe zijn jullie in feite bij elkaar gekomen?
We zaten samen in de opleiding Kleinkunst op het Conservatorium in Antwerpen en hadden daar samen een paar nummers geschreven. Dat proces liep zo vlot en was zo leuk dat we besloten om dat te blijven doen. In de beginperiode van Plush Baby woonden we ook toevallig in hetzelfde flatgebouw. Dat maakte ideetjes uitwisselen heel simpel.
Jullie gebruiken vaak de term anti-pop. Ik snap natuurlijk wel waarom, maar het grappige is wel dat jullie songs meer pop klinken dan de meeste popsongs die ik te horen krijg.
We zijn niet zeker of we onszelf ooit zo genoemd hebben, maar het zou zomaar kunnen. Niet dat we iets tegen popmuziek hebben nochtans, integendeel! We vinden het vooral moeilijk om onze muziek in één genre te categoriseren. Dan begint een mens al snel wat voorvoegsels uit te testen.
Plush Baby is aaibaar, maar jullie zijn ook niet bang om eens te bijten?
Bijten zullen we niet, maar soms mag het eens wat vuiler en steviger, ja!
Er zitten wel wat theatrale elementen in de omkleding van Plush Baby zodanig dat het bijna een totaalspektakel wordt. Hoe belangrijk zijn die elementen?
Het was altijd het idee om veel met kostuums en zo te werken, maar in het begin was het nog erg zoekend. Net voor de opnames van onze plaat hebben we voor onze oude nummers korte video’s gemaakt, die we hebben gebundeld onder de noemer Vanilla. We amuseerden ons daar rot mee en zo werd dat het startschot van een proces waarbij het theatrale steeds meer op gelijke voet met de muziek kwam te staan. Rond de plaat is er echt een hele visuele wereld ontstaan. Heel fijn om te voelen hoe die nog steeds evolueert en vorm krijgt.
Als je alles ziet, zou je denken dat jullie echt wel in een andere dimensie leven. Is dat zo?
Als je je dagen vult met een eigen universum ineen te knutselen, dan kom je daar inderdaad af en toe per ongeluk wel eens zelf in terecht.
Jullie plaat werd uitgebracht bij Rotkat Records. Dan kan ik niet anders dan denken: dat is het ideale label voor wat jullie doen. Tevreden neem ik aan?
De mensen die achter Rotkat zitten lijken wel wat op ons. Idealistisch, bezeten door muziek en (hopelijk nemen ze dat niet persoonlijk) best chaotisch. Een goede match dus.
Jullie muziek kan over alles gaan. Van sprekende walvissen tot pestkoppen op hun plaats zetten. Ik heb de indruk dat jullie zweven tussen nonsens en het plaatsen van niet mis te verstane boodschappen. Is dat zo?
Zelfs achter de nonsens schuilt een boodschap, al begrijpen enkel wij die misschien.
Jullie gebruiken veel synths en ik hoor toch wat invloeden van de eighties, of zie ik het verkeerd?
Dat klopt, wij vonden elkaar op het conservatorium initieel door een gedeelde liefde voor Talking Heads en andere eightiesmuziek.
Soms denk ik wel dat Plush Baby dansmuziek is voor mensen die niet graag op de dansvloer staan.
Die zin slaan we op voor ons volgende persbericht.
Toch is de vreemde eend in de bijt het titelnummer The Department of My Heart. Een liedje dat uitblinkt in al zijn eenvoud en schoonheid. Het neemt een heel aparte plaats in op het album. Kun je er iets meer over vertellen?
Dit is het laatste lied dat we hebben toegevoegd aan de plaat. We voelden dat we nog een tegenkleur nodig hadden. We zien de plaat eigenlijk een beetje als een emotionele rollercoaster en dan kan een simpel liefdesliedje ook gewoon niet ontbreken.
Weather In Spring klinkt dan weer wat zwaarder. Eigenlijk is het een album vol contrasten, maar zonder extremen. Akkoord?
Qua dynamiek en geluid zitten er inderdaad veel contrasten in, maar het zijn en blijven allemaal wel gebalde songs met een redelijk duidelijke structuur. Geen lange experimentele improvisatiestukken of iets dergelijks, dat is misschien voor een volgende keer!
Zeg eens waarom mensen naar jullie plaat moeten luisteren.
Vanwege al het bovenstaande! En omdat we er hard aan gewerkt hebben.
