Op 25 augustus is het D-day voor de West-Vlaamse Jamina. In Kortrijk, in Atelier Nooitgedacht, zal de zangeres haar debuut Losse Flodders voorstellen. Te klasseren onder eigenzinnige moderne kleinkunst en nog wel in het West-Vlaams. Omdat Luminous Dash altijd oog heeft voor nieuw Belgisch muzikaal talent: een gesprek.
Ik weet dat je zal antwoorden “omdat het mijn taal is”, maar waarom muziek maken in het West-Vlaams?
Jamina: Het is zo comfortabel! Vroeger zong ik ook in het Engels en soms zelfs in proper Nederlands, maar dan zit ik vaak te denken aan mijn uitspraak want daar krijg je dan, naast de muziek, ook commentaar op. Nu zing ik hetzelfde zoals ik spreek, eitje dus.
De muziek werd er via je ouders met de paplepel ingegoten. Ik neem aan dat zij je volop steunden in je muzikale ambities?
Steunen én beschermen. Skihandschoenen met polsbescherming, verbod op een timmermansopleiding om geen vingers kwijt te raken. Daarbij zijn mijn ouders op het grootste deel van mijn optredens aanwezig geweest, en nog steeds! Ze kennen al mijn nummers. Als ik eens een nieuw liedje aan het oefenen ben, dan zeggen ze meteen: “Ah, dit kennen we niet, is ’t nieuw?” Mijn #1 fans!
Alle gekheid op een stokje. Toen ik je songs hoorde viel me onmiddellijk de eerlijkheid ervan op. Dit is muziek zonder compromissen, niet?
Klopt. Elke song is begonnen uit een echte gedachte of gevoel of gebeurtenis. En dat dan soms wat opgeblazen, maar de kern is puur. Mijn teksten zijn even eerlijk als de manier waarop ik in het dagelijkse leven spreek.
Je brengt geregeld muziek op straat. Een goede leerschool, want de meeste mensen lopen die muzikanten straal voorbij, niet?
Ik maakte er zelfs een filmpje van waarin iedereen mij 10 minuten lang passeert zonder te kijken. Zo snap je dat je muziek in de eerste plaats voor je eigen plezier moet maken, want je kan het niemand opdringen. Het is daarom natuurlijk ook de perfecte plek om nieuwe dingen te proberen, want je kan ongehoord fouten maken. Toch krijg ik er vaak een heel goed gevoel van, want er zijn altijd mensen die je wél opmerken en komen praten en aanmoedigen. Dat je dan hun aandacht hebt kunnen trekken, voelt altijd als een persoonlijke overwinning.
Binnenkort is er je mini-lp Losse Flodders. Qua teksten is het een heel persoonlijke plaat geworden. Op één of andere manier hoorde ik er iets van Brihang in. In die zin dat het eerlijke teksten zijn met toch een vrij cynisch randje. Jamina is een cynicus?
Cynicus klinkt zo negatief, niet? Sarcastisch aangelegd ben ik zeker, maar wel om te lachen, niet om te kwetsen. Als ik al ergens heel hard mee lach, moet het met mezelf zijn. Hoewel Volwassen Puber fel kan klinken, cynisch, is het eigenlijk als mop bedoeld. Tijdens mijn optredens is dat wel duidelijk, dan beginnen mensen ook echt te wijzen naar elkaar.
Je geeft zelf aan dat je muziek moeilijk te plaatsen is. Ik hoor wel kleinkunst, maar toch is het kleinkunst op een andere manier. Probeer het eens uit te leggen.
Van toen ik begon met optreden, meer dan 10 jaar geleden, bleek de moeilijkste vraag: welk genre speel je? Toen speelde ik echt een wirwar van Engels, Nederlands, rock, pop, ballads. Heel cool, maar niet te categoriseren. Ik spitste me toen toe op Nederlandstalige muziek. Kleinkunst vond ik als kind heel leuk, maar dat is eigenlijk niet meer van deze tijd. Toch omschrijf ik mijn muziek met deze term omdat het voor mij een soort moderne evolutie ervan is. In kleinkunst konden de onderwerpen, het genre en emotie ook om het even wat zijn. Kauwgomballenboom, Veters, Het Apekot, Suzanne, Laat Me Nu toch Niet Alleen… Zo een ruim genre!
We weten allemaal hoe moeilijk het is voor beginnende artiesten. Welke dromen koester jezelf?
Voorlopig is de eerste stap van mijn droom dat dit album een bal aan het rollen brengt: meer optredens, meer bekendheid en luisteraars. In mijn stoutste droom heb ik iemand die zich bezighoudt met mijn sociale media, want jakkes, dat vind ik eigenlijk alleen maar een vervelend, noodzakelijk kwaad.
Je staat binnenkort ook op het podium met Losse Flodders. Doe je het alleen of heb je een band bij je?
De band komt met me mee! Ik schreef enkele liedjes die op niet veel slaan zonder band. Sowieso hou ik van de variatie en kracht bij het spelen met band! Wel zijn er nog wat liedjes in de set die ik toch solo doe.
Moet je West-Vlaming zijn om Jamina’s muziek volledig te kunnen vatten?
Nah! Zó West-Vlaams is mijn accent al lang niet meer. In Gent verstaan ze mij perfect. En als ik nog verder weg van huis speel, dan vertaal ik een paar kernwoorden naar het Engels zodat iedereen mee is. Er zal ook een boekje te koop komen met de liedjesteksten van mijn album, dus dan mag dat zeker geen probleem meer zijn.
Een vraag die ik steeds stel: wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom.
Toegegeven, op deze vraag antwoord ik steeds iets anders. De plaat waar ik nu meteen aan moest denken is Ocharme ik van Flip Kowlier. Deze cd is ook een mengelmoes van heel intieme nummers zoals Ik ben Moe met daarnaast het compleet tegenovergestelde Min Moaten en Welgemeende. Een heel herkenbare mix dus voor mij.
Website – Facebook – Instagram
