De Limburgse Ila is zo’n muzikante die dankzij haar schitterende composities alsmaar meer getipt wordt als een artieste om in het oog te houden. Wij hadden alvast een babbel met Ilayda.
Dag Ilayda. Het eerste wat opvalt als we je biografie lezen is dat jij je debuut maakte bij een metalcoreband. Dit staat mijlenver af van wat je met ILA doet. Vanwaar die muzikale metamorfose of is dat niet meer dan onnodig hokjesdenken?
Het is in dat genre heel moeilijk om gevarieerde muziek te maken. Ik had het gevoel dat ik er zowat in vast zat en niet 100 procent mijn eigen ding kon doen. Het was vooral ook dat thuisgevoel, ik voelde me er niet meer op mijn plek en ik besloot zo om muziek te gaan maken waar ik zelf volledig achter sta.
Ilayda werd ILA, en als buitenstaander lijkt jouw muziek wel een alter ego in jouw leven. Hoe belangrijk is ILA voor Ilayda Cicek?
Ilayda was voor veel mensen moeilijk uit te spreken, vandaar ‘Ila’. Het is dezelfde persoon hoor, gewoon met een iets kortere naam. Het is met ‘Ila dat ik makkelijker dingen kwijt kan, dus het is wel een belangrijk aspect in mijn leven.
Er vallen heel wat dingen op in je muziek. De teksten bijvoorbeeld. Die klinken ontzettend persoonlijk, somber en bijna triest. Ga je daar mee akkoord?
Klopt. De 4 nummers op mijn ep zijn dan ook op puur gevoel geschreven zonder al te veel na te denken. Muziek is voor mij de noodzakelijkste manier waarop ik mezelf kan uiten en op dat moment was het inderdaad somber.
Vaak zegt men dat ware kunst alleen kan als je de duisternis opzoekt. Klopt dat?
Ik denk dat het eerder van persoon tot persoon afhangt. Er zijn veel kunstenaars/muzikanten die hun beste werk hebben geleverd in een gelukkigere fase van hun leven. Voor mij is het persoonlijk op een of andere manier makkelijker om beter werk te schrijven als ik in een duistere episode zit.
De muziek is ook minimaal. Er is jouw intrigerende stem en dito gitaar plus het drumwerk van Seppe. Het lijkt wel alsof jij ons dwingt te luisteren, klopt deze visie?Omdat Seppe er pas nadien is bijgekomen is de muziek momenteel inderdaad minimaal gebleven. Hij heeft de leegtes opgevuld en voor meer dynamiek gezorgd. Deze visie klopt wel. Om het geheel te begrijpen is luisteren naar de lyrics wel een must, anders is het zelfs voor mij enorm saai.
Hoe verloopt die samenwerking met Seppe, is hij betrokken bij het schrijven van de songs?
Ik leg de basis van een nummer en zorg dat de gitaarlijn en zanglijn goed zijn uitgewerkt, dan zitten we eens samen en wisselen we ideeën uit zodat Seppe er een gepaste drumlijn bij kan spelen.
In jouw begindagen werd je artist in residence in de Muziekodroom. Hoe belangrijk was dit voor je muzikale vorming en ervaring?
Ik heb van de MOD de nodige support gehad. Het aanbieden van voorprogramma’s en repetitieruimtes hebben mij de nodige ervaring gegeven. Hun geloof in mij heeft ervoor gezorgd dat ik alles ook wat serieuzer ben beginnen nemen.
Je hebt onlangs een briljante ep uitgebracht. De reacties lijken alleen maar (terecht) positief te zijn. Is deze ep de bouwsteen voor een volledige plaat?
Een volledige plaat staat voorlopig nog ver van me af. We zijn momenteel wel aan het werken aan nieuwe nummers.
Jouw muziek is zo sterk dat we kunnen zeggen dat ILA als ILA klinkt, maar wie zijn je muzikale invloeden?Moeilijk om te zeggen. Het is heel moeilijk om mij door een bepaalde muzikant of band een kant uit te sturen. Ik probeer vooral mijn eigen ding te doen en muziek te schrijven waar ik mezelf gewoon goed bij voel, al kijk ik wel enorm op naar de schrijfwijze van Justin Vernon.
Moeilijke vraag, maar ik vind het antwoord intrigerend. Zou je zonder muziek kunnen leven?
Simpel antwoord: nee.
Sinds het verschijnen van de ep heb je ook regelmatig veel optredens. Hoe belangrijk zijn die voor jou? Vanop een afstand lijkt het even intens als op plaat, in de zin dat je jezelf volledig bloot geeft.
Ik haal veel voldoening uit mijn shows. Mijn verhaal doen en mezelf erin verliezen is één van de redenen waarom ik zo graag muziek maak. De intensiteit is vrij hoog en de emoties lopen zowel voor de show als erna hoog op. Het lijkt soms wel een therapiesessie. Elke keer geef ik een stukje van mezelf mee met het publiek, op die manier leren ze mij en mijn muziek beter kennen.
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom?
Ik heb er meerdere maar om er eentje op te noemen ga ik voor 13 van Blur. De plaat heeft zo een unieke sound dat het voor sommige mensen zelfs als ‘vreemd’ zal worden beschouwd. Ik ben er alleszins gek op.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en wat zou je doen?
Ik heb een grote angst voor liften dus ik hoop dat 8 uur vastzitten niet voorvalt. Moest het gebeuren dan het liefst met PJ Harvey zodat ik duizend vragen kan stellen en een poging kan doen om niet flauw te vallen.
