Een tijdje terug sprak ik af met Hypochristmutreefuzz frontman Ramses Van den Eede naar aanleiding van hun debuutplaat Hypopotomonstrosesquipedaliophobia. Enkele maanden (en heel wat optredens) later is het tijd om nog eens bij te praten.
Hoe is de tour verlopen?
Vooral februari was druk. Dat was wel fijn. Het laatste van die reeks was een super tof optreden in Magasin 4. Er was zo’n vier à vijfhonderd man. Daarna zijn we terug eerder sporadisch beginnen optreden.
Zijn er grote plannen tijdens en na de zomer?
Het valt mee. We hebben niet zo’n heel drukke zomer. In augustus gaan we onze plaat opnieuw uitbrengen op vinyl. Ook in de UK. Dan spelen we daar een aantal shows. Misschien eentje in Parijs. Ze zijn nu bezig dat te regelen. In september gaan we een Duitse tour doen. Ook die data moeten nog bevestigd worden. Ik ben niet helemaal op de hoogte wat wel al bevestigd is en wat nog niet. In het najaar gaan we opnieuw een paar clubs in België doen. Ik denk dat we meer een clubband zijn dan een festivalband. In februari is de plaat een jaar oud. Dan is de plaat voor ons gedaan. Ik ben nu al nieuwe nummers aan het schrijven. Het is nog vroeg om dit te zeggen, maar ik hoop in het najaar van 2018 een nieuwe plaat uit te hebben. Mét een nieuwe lichtshow. Weg met de lampen.
Hoe zijn jullie op het idee gekomen te werken met tl-lampen?
Die lichten komen voort uit een zoektocht naar een goedkope manier om iets te doen met licht. Anders hangt het iedere keer af van de lichtman. Ik wilde een soort van koude, kille sfeer, waar je niet veel kan zien. Soms klagen mensen dat ze niet veel kunnen zien. Ik vind dat net goed. Op die manier wordt er een nachtmerriesfeer gecreëerd. Het is zo’n koud, wit hospitaallicht. De lampen hadden we in de Brico gevonden. Acht euro per lamp. Voor veertig euro hadden we dus een volledige lichtshow. In het begin deden we dat met twee stekkerdozen met een aan- en uitknop. Kwinten, de vroegere synthspeler, bediende die terwijl hij speelde. Later hadden we daar iemand apart voor. En nog later hebben we Andreas Vandenbussche leren kennen, die ook voor onder andere Raketkanon en Kapitan Korsakov licht heeft ontworpen. Hij heeft in die tl-lampen leds gestoken, waardoor die nu veel meer opties hebben dan enkel aan of uit.
Betekenen de titels en teksten iets?
Die gaan wel over iets, maar ik vind het lullig om alles te gaan uitleggen. Ik vind het leuk om een bepaalde sfeer te creëren met een tekst. Het is niet ad random gekozen. Er zitten veel ziektes tussen, zoals Hypochondria en Elephantiasis. Hypochondria is letterlijk een angst voor ziektes of angst om dood te gaan, maar in het nummer zelf ook een angst om alleen te zijn, om lief te hebben en afhankelijk te worden van iemand anders. Die rare kronkels in je hoofd die verkeerd zitten of kunnen ontstaan, vind ik interessant en tegelijkertijd beangstigend. De passie van een psychopaat is eigenlijk dezelfde als die van een romanticus, bij de psychopaat is er dan een kronkel verkeerd gegroeid waardoor die een gevaar vormt voor de maatschappij en bij de romanticus niet. Bij Elephantiasis slaat de tekst misschien op het eerste zicht nergens op, maar voor mij is het is een metafoor voor arrogant zijn, superdik zijn of superrijk zijn. Je kan er vanalles in zien. Ik laat dat open. Ik wil geen duidelijke verhaaltjes vertellen. Ik wil eerder een sfeer creëren.
Verklaar de term Neo-Zunk.
Mijn vader had in zijn jonge tijd een bandje. Hij speelde daarbij “de achterkant van een piano”. Hij bonkte daar dus op. Hun band was niet iets heel serieus. In hun tijd had je punk gehad. Hun variatie daarop was zunk. Lawaai, eigenlijk. Ze hebben dan een verhaal gemaakt dat ze hun enige demo hadden verbrand en begraven. De band noemde Hockypockyicecreamwithmorissirupandketchupband. Mijn band noemde dan Hypochristmutreefuzz. Men vond dat een moeilijke naam en dan vertelde hij over zijn band. Toen zei ik: ok, dan zullen wij neo-zunk maken. De vernieuwde versie van zunk. Het eerste optreden dat we deden, kwam iemand naar ons en zei (wat ik trouwens niet helemaal terecht vind): het is Zappa meets punk. Vandaar ook: zunk. Op die manier hebben we dat bijgehouden. Ik denk dat we gewoon eclectisch zijn. Ik ga ons alleszins eerder zo beschrijven dan als rockband.
Hoe zit het met die stijl richting het volgende album?
Het is niet de bedoeling dat ik twee keer dezelfde plaat maak, dus ben ik nu aan het denken hoe we de volgende zullen opnemen. Misschien ga ik met meerdere producers werken in plaats van met één. Misschien nu wel eens een zware, rauwe liveplaat maken. Ik denk wel dat de nieuwe nummers rauwer gaan zijn. Dat we nog meer op zoek zullen gaan naar die agressiviteit. Ik denk alleszins dat er veel gezichten zullen ontstaan van Hypo, maar pas binnen x aantal albums zal die rode lijn daarin zichtbaar worden.
Wat is het zotste dat jullie hebben meegemaakt?
We hebben ooit bijna onze bassist onthoofd met een cimbaal. Ik had vroeger een resem aan kapotte cimbalen. Ik smeet die dan op de grond om een extra kicks te geven. Op een bepaald moment stond Jesse met de achterkant van zijn gitaar klaar alsof het een baseballbat was. Hij keek naar mij: gooi die cimbaal naar mij. Ik dacht in mezelf: dit is echt gevaarlijk. Ik gooide de cimbaal naar hem, waarop die van de ene naar de andere kant van het podium vloog en onze bassist die op zijn borst kreeg. Dat was onze vorige bassist. Hij is uiteindelijk gestopt bij ons. Misschien omdat het te gevaarlijk werd (lacht). Hij was niet aan het bloeden, dus het had erger gekund. We waren wel geschrokken.
Hypochristmutreefuzz speelt op 20 mei op MIST-Festival in de Nosta samen met BARST, Raveyards en Paper Hats.
MATHIAS BEX
