In ons coronadossier over de impact die het virus heeft op de culturele sector hadden we een babbel met Dieter Craeye van bookingkantoor Vox Concerts dat o.a. Reena Riot, Peuk, Mon-o-phone, Rumours en John Ghost in zijn catalogus heeft staan.
Dag Dieter, via VOX sta jij in contact met heel wat artiesten die nu geconfronteerd worden met de gevolgen van het coronavirus. Hoe gaan de artiesten daar mee om?
Wij hebben de eerste dag van de ingrijpende lockdown-light maatregelen een statement gestuurd naar al onze artiesten. Hen op het hart gedrukt om er VOORAL de moed in te houden en creatief met deze periode om te springen. We proberen de directe gevolgen voor hen tot een minimum te beperken. Ik heb de indruk dat iedereen op dit moment op zoek is naar een soort van houvast. Artiesten, agenten, managers, promotoren,… Vooral het feit dat niemand weet wanneer dit eindigt, maakt het lastig om te plannen of pasklare antwoorden te geven. Concerten worden afgelast, tours en releasedata worden verschoven, het festivalseizoen is hoogst onzeker. Velen zijn vooral in overlevingsmodus, letterlijk en figuurlijk. Het is nu terug wachten op enig perspectief.
Er zijn ook heel wat artiesten die net in die periode hun nieuw materiaal via liveshows moesten promoten. Dit wordt uitgesteld naar een latere datum, maar ondertussen zijn die releases er wel. Enig idee hoe we deze artiesten als muziekfan kunnen helpen?
Voor nu: online gaan en de bands hun nieuwste releases of back catalogue aanschaffen en voor het post-corona tijdperk: tickets kopen voor hun shows.
Er is niet alleen het coronavirus, er was ook nog de cultuurknip eerder dit jaar. We mogen nooit het noorden verliezen, maar voel jij je nu pessimist of optimist?
Bij het ontwaken ben ik momenteel de zwartgalligste mens die er bestaat. Wat positief is: dat betert in de loop van de dag. Dit is niet zomaar onze job. Het is onze passie en ons leven. Nee serieus, kernwoorden nu zijn vooral improviseren en anticiperen. Als we met z’n allen het hoofd koel houden, komen we al een eind. Wat de knip betreft, ik leef keihard mee met iedereen die ook daar werd getroffen en uiteraard heeft dat ook repercussies op onze werking. Zelf werken we al tien jaar zonder subsidies, dus ik kan niet vergelijken.
We leven in een tijdperk dat we denken dat muziek gratis is. Enig idee hoe we dat beeld kunnen veranderen?
Ja, maar we hebben andere zorgen momenteel.
Ondanks de horrorscenario’s zie je ook veel positieve dingen. Mensen applaudisseren voor zij die het verdienen, maar heel wat mensen gaan via het net DIY te werk om toch hun materiaal aan de man te brengen. Onder de VOX-artiesten was er bijv. het initiatief van Mon-o-phone. Wat denk je daar zelf van?
Mon-o-Phone is een band die veel respect verdient. Maar vooral: véél meer aandacht. Wat ze doen, doen ze goed. Hun sessies vanuit hun homestudio zijn fijn. Als alle mensen die hun online ervaringen volgen nu ook nog tickets kopen voor hun concerten ben ik helemaal tevreden. Een concert volgen vanuit je zetel kan een toffe afleiding zijn voor even, but nothing better than the real thing, niet?
Soms durf ik wel eens te denken dat deze crisis ons terugbrengt naar de essentie en dat is de muziek, en de interactie tussen artiest en luisteraar. Klopt dat beeld?
Het ene kan niet zonder het andere, heel simpel. Het is wel een feit dat het individu in tijden van quarantaine héél erg op zichzelf is aangewezen. Dan kan kunst een baken van verlichting zijn. Mensen gaan op zoek naar iets waar ze zichzelf kunnen in verliezen. Dat kan muziek zijn, maar evengoed film, fotografie of andere kunstvormen. Er valt altijd wel voldoende schoonheid te ontdekken. Daar moeten we ons aan optrekken. Ik heb het lastiger met de virtuele rondleidingen in musea waar ze ons vandaag mee om de oren slaan. Interactie tussen kunstenaar en toeschouwer vind ik persoonlijk nogal lastig als er een computerscherm tussenzit.
Uit fouten moeten we leren, ook uit dit coronavirus. Het bleek dat de artiestensector heel kwetsbaar is. Wat kunnen we doen om deze mensen te beschermen?
Moeten we leren, maar is dat ook zo? Ik ken anders wel voorbeelden bij wie dat niét zo is. (lacht) Wat we kunnen doen? Allemaal aan hetzelfde zeel trekken om te beginnen. In tijden van crisis is er veel solidariteit, maar het is ook een sector waarin het vooral elk voor zich is. Als ik in de klappen deel, gaat niemand die voor mij opvangen en vice versa. Maar daar is niks abnormaals aan. We zullen ook dit overleven, de één al wat makkelijker dan de andere.
Op de televisie deed de organisator van Gent Jazz een oproep voor het oprichten van een noodfonds. Zie je daar heil in?
Ik weet dat er momenteel achter de schermen zeer hard wordt gelobbyd. Er is een meldpunt, er zijn initiatieven, dat is positief. Benieuwd of de regering oren gaat hebben naar de grieven van de culturele sector. Ik vrees ervoor. Als horeca en toerisme gecompenseerd worden, moet dat ook gebeuren voor onze sector. Ik beslis daar helaas niet over. Dit probleem reikt zoveel verder.
Belgische artiesten zijn nog kwetsbaarder, want op een paar uitzonderingen na is hun speelterrein beperkt tot het Belgisch grondgebied. Wat kunnen we doen om hun te helpen en is het gezond om hun in de toekomst voorrang te geven?
Om te beginnen Belgische artiesten gelijkwaardig behandelen. Ik roep – weliswaar binnen de muren van ons kantoor – al veel langer op om nog meer Belgisch te programmeren, inclusief volwaardige spots en fees. Er is een kentering aan de gang, maar op sommige plekken is er nog veel werk aan de winkel. Maar België is klein en ik ga deze discussie niet via deze weg voeren. Er gebeuren ook veel goede dingen. En als we een festivalzomer tegemoet gaan zonder Amerikaanse en Britse bands liggen er allicht kansen voor de Belgen.
Ik trap een open deur in maar kan een radiostation dat zich toelegt op louter promoten van Belgische muziek soelaas bieden?
Hoe meer relevante promokanalen, hoe beter, maar ik denk dat het geen sinecure wordt om een succesmodel te vinden voor een relevant en exclusief Belgisch radiostation. Let op het woord ‘relevant’. Als het geen pertinente meerwaarde kan bieden voor een artiest, heeft zoiets weinig zin. Tenzij zo’n station de impact heeft van een StuBru of Radio 1. Tenzij je radio wilt maken voor de spreekwoordelijke zeven man en … Waarom eigenlijk ook? Gaan we dan onze eigen muziek niet net héél erg gaan nivelleren als werkelijk iederéén airplay krijgt? Ik kijk alvast liever naar een World Tour-koers waarin alle wereldtoppers present tekenen dan dat ik naar een Belgische kermiskoers rond de kerktoren kijk. (knipoogt)
Wat is het eerste wat je gaat doen eens de lockdown voorbij is?
Mijn bank bellen.
