Op twee december is het zo ver, het tweede Luminous Dash-festival met HEISA als headliner. Een band die sinds (bijna exact een jaar geleden!) ze in de Kinky Star stond heel wat zieltjes heeft bijgewonnen. Be there, ’t is gratis en je kan ongetwijfeld later zeggen: wij waren daar!
Het is normaal onze taak, maar doen jullie het even maar, omschrijf de muziek van HEISA zelf maar eens.
Hard maar gevoelig. Eclectisch, maar vol identiteit. Zacht maar niet zoet. Dansbaar, maar onvoorspelbaar. Soms episch en soms subtiel. Barstend en woelend, maar toch precies. En catchy. Altijd catchy!
Wat opvalt is dat iedereen Tool als referentiepunt lijkt te gebruiken als men het over HEISA heeft. Horen jullie dat zelf?
Jacques: Dat hebben we vooral aan onszelf te danken denk ik, in het begin vermeldden we vooral Tool als invloed in band bios en dergelijken, en die worden vaak overgenomen door concertorganisatoren bij het beschrijven van een band, dus ik denk dat het vooral daar aan ligt. Ik en Koen zijn allebei grote Tool-fans dus het zal er sowieso wel onbewust een beetje in kruipen, maar als je naar de nummers luistert dan zijn er maar 1 of 2 waar je een (subtiele) Tool-invloed in hoort.
Koen: Tool is altijd een groot voorbeeld voor mij geweest als opgroeiend gitarist, dus die band heeft mij zeker ook gevormd. Wanneer een nummer op zich “Tooliaans” meandert naar een bevredigende climax dan spreekt mij dat structureel nog altijd meer aan dan nummers waarbij je het verloop in principe al wat kan voorspellen. Dat verhaal in die songstructuur boeit mij enorm en streef ik ook na bij HEISA, dus door dat in combinatie met wat hardheid kan ik begrijpen dat het wat Tooly overkomt. Maar in feite vind ik ons op dit vlak meer beïnvloed door Shellac dan door Tool.
HEISA heeft tot dusver nog niets uitgebracht, maar er wordt wel al veel over gesproken. Hoe verklaar je dat?
Jacques: Ik denk dat dat vooral door Luminous Dash komt! (haha) Ik weet het niet, ik denk dat muziekliefhebbers snel over je praten als je een eigen sound hebt die je zo eerlijk en energetisch mogelijk brengt. Het is wel zo dat er een klein beetje een “buzz” is rond ons in Gent, en dat appreciëren we enorm. Gentenaars zullen smaak hebben, ik kan het niet anders verklaren.
Koen: Laten we hopen dat dat te maken heeft met het achterlaten van een goede live-indruk. We repeteren veel en willen zo strak mogelijk zijn en ons oprecht inleven, zowel voor onszelf en het publiek. En dat laat hopelijk zijn indruk achter. Volgens mij is het ook doordat we zelfs zonder plaat al op een paar noemenswaardige plekken hebben kunnen spelen.
Men is ook (terecht) niet echt zuinig met superlatieven. Maar als je de next big thing wordt, komt daarmee geen extra last op de schouders terecht, ik bedoel jullie mogen niet teleurstellen.
Jacques: Elke maand is er wel een nieuwe “next big thing”, dus daar proberen we niet te veel mee bezig te zijn. Het klinkt cliché maar zolang we onszelf niet teleurstellen zijn we content. We (vooral ik en Koen, Jonathan is nog jong en onschuldig) zijn nogal cynische muziek critici en we proberen onszelf ook zo vaak mogelijk door die lens te zien, dus zolang we onszelf kunnen verrassen zijn we goed bezig. Als het dan minder aanslaat bij een groter publiek dan is dat hun probleem.
Koen: Eerlijk gezegd heb ik daar niet zo veel last van. We leggen onszelf sowieso al veel druk op wanneer we iets produceren en kijken er ook naar uit onszelf heruit te vinden. En daarbuiten merk of voel ik niet meteen dat we als de next big thing beschouwt worden. Zeer fijn natuurlijk, maar ongeacht wat dan ook zullen we voor onszelf, en het publiek, altijd een stap hoger proberen te zetten, omdat je dat hoort te doen in dit vak.
Een HEISA-song, hoe ontstaat die eigenlijk? Is het iets structureels of kan dit gewoon ontstaan uit wat jammen?
Jacques: Initieel begon dat vooral bij Koen die de meeste van de instrumentale melodieën en beats schreef, waarna ik hier en daar structurele aanpassingen deed en wat hooks en zangmelodieën bedacht. Tegenwoordig is het meer een kruisbestuiving en komen ideeën voor nummers van alle kanten.
Koen: Oorspronkelijk kwam ik meer aan bij de repetities met demo’s van bijna volledige instrumentale songs die we dan samen tot een volwaardig HEISA-song maakten, maar tegenwoordig, en zeker nadat we recent samen aan filmmuziek hebben gewerkt komt iedereen meer aanzetten met experimenten en ideeën. Ondanks dat ik vind dat we goed samen jammen denk ik dat we iets liever nauwgezet componeren.
Een vraag die iedereen beantwoord wil zien, wanneer komt er iets uit van HEISA ?
We zijn momenteel onze eerste plaat aan het mixen, dus verwacht die begin volgend jaar ergens! Het heeft iets langer geduurd dan we zelf dachten, maar dat komt ervan als je alles zelf doet. De eerste resultaten klinken alvast super, we zijn best trots op ons eigen.
Een blik op het podium leert ons dat jullie een heel arsenaal van instrumenten hebben. Ik veronderstel voor zo’n jonge band dat dit heel wat investeringen met zich mee brengt?
Jacques: Bwa, vooral effect pedaaltjes enzo he. Dit is niet onze eerste band dus het meeste van dat materiaal is in de loop van de jaren aangekocht. Af en toe komen we wel iets tegen waarvan we denken dat het onze sound kan aanvullen en als het dan te duur is om uit eigen zak te betalen dan durven we de bandkas wel eens aan te spreken.
Koen: We zijn alle drie fan van experimenteren, nieuwe dingen ontdekken en de juiste sounds te vinden dus buiten hier en daar wat materiaal om onze songs live beter tot hun recht te laten komen is dat iets natuurlijk voor ons om geld in te steken. Echte investeringen zou ik dat dus niet noemen.
Ik denk dat jullie op zijn zachtst uitgedrukt een geluid hebben dat tegen de stroom in vaart, dat lijkt iets typisch Belgisch te zijn deze dagen. Hebben jullie daar een verklaring voor?
Jacques: Ik denk dat veel jonge bands standaard gitaarmuziek gewoon kotsbeu zijn. Ik vind dat een hoopgevende ontwikkeling. België heeft wel een geschiedenis van bands die in hun tijd buiten de lijntjes kleurden; TC Matic, Evil Superstars, dEUS en recenter Madensuyu en BRNS. Dus als beginnende Belgische band krijg je dat onbewust wel mee denk ik, als je hier een standaard rockbandje begint dan ben je bijlange niet zo cool als bijvoorbeeld in Nederland, waar ze die voorbeelden niet echt hebben.
Koen: Ik denk dat België een interessante scène heeft die zichzelf uitdaagt om nieuwe horizonten te verkennen. Uiteraard willen wij daar ook onze stempel in drukken. Daarnaast leggen we de lat voor onszelf redelijk hoog, kijken we op naar bands die innoveren en vind ik iets als muziek enkel lonend als je het ook met een goede sterke visie doet. Alle keuzes die je artistiek maakt vertellen impliciet iets. Dus het kan meer beter relevant zijn wat je te vertellen hebt.
Seks, drugs of rock ’n roll?
Jacques: Non standard rock ’n roll please.
Koen: Ik denk dat de echte mindset van rock ’n roll toch redelijk belangrijk is in het leven.
Jullie staan op het Luminous Dash-festival. Waarom moeten de mensen komen kijken?
Jacques: Ten eerste omdat Luminous Dash hardwerkende muziekliefhebbers zijn die meer dan hun steentje bijdragen om de lokale indiescène te laten groeien. En voor ons persoonlijk omdat we waarschijnlijk momenteel op ons best zijn, dus je kunt best nu komen kijken!
Koen: De combinatie en liefde tussen Luminous Dash, KInky Star en HEISA lijkt mij toch een zeer goed optreden te gaan opleveren!
Je mag kiezen, en eerlijk blijven, in het Sportpaleis of de Kinky Star spelen!
Jacques: Kinky Star. Begrijp me niet verkeerd, ik wil in grote zalen spelen, maar het Sportpaleis is nog iets anders. Als je als goeie band op arena podia terecht komt, dan heb je hier en daar toch je artistieke visie verkocht voor die paar miljoen extra fans. Tenzij je Nirvana bent.
Koen: Kinky Star, maar dan met al het volk dat in het sportpaleis binnen kan. Al moeten er dan toch misschien wel een paar mensen buiten staan. Nee serieus, connectie en eerlijke rauwheid is toch belangrijker dan een stadion uitverkopen. Maar het heeft meer met vibe te maken dan de grootte van de venue voor mij.
Met wie zou je het niet erg vinden om acht uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Jacques: Hoe interessant ook, ik zou geen 8 uur in een lift willen zitten met een man. Dus ga ik voor de vrouwen van Warpaint, hopelijk hebben ze wat instrumentjes bij, dat we wat muziek kunnen maken.
Koen: Doe maar Maynard James Keenan en de drummer van Shellac en dan samen jammen.
Het laatste woord is aan jullie…
Jacques: Star Wars VIII baby.
Koen: Kom naar Leuven Kort, daar speelt Out Of The Blue, Into The Black, waar we de filmmuziek voor hebben gemaakt!
Jacques: Ahja, dat ook!
