“Tijdens die hele coronaperiode is heel wat goede muziek gemaakt, veel anders konden artiesten niet doen. Dus niet zo vreemd dat er nu veel uit komt.” Gert De Meester slaat spijkers met koppen natuurlijk. De getalenteerde Mechelse muzikant, producer, platenlabelbaas, lijstjesmaker en muziekkenner haalde zelf ook inspiratie uit die rare corona-periode. En zo komt het dat hij onder diens nom de plume Distant Fires Burning eigenlijk al twee albums klaar heeft. Bovendien zit er nog een en ander in de pijplijn.
Inperspectycon, volume 1 kwam uit op woensdag 6 oktober 2021, dat tweede deel is voor later. Maar eigenlijk is ook die plaat al volledig klaar. In het Mechelse cultuurcafé De Kuub hadden we een fijn gesprek met De Meester. Over die nieuwe plaat natuurlijk, over die vreemde periode die hopelijk definitief achter ons ligt, over zijn liefde voor de bas en muziek maken, over liefde voor muziek tout court. Over het neen aan het hokjesdenken. Over het leven, over nog van alles.
Dag Gert, proficiat met de nieuwe plaat, het derde album ondertussen voor je Ambient-project Distant Fires Burning. Met Inperspectycon pak je zowaar uit met een themaplaat. Een donker werkstuk, geïnspireerd door corona. Of zien we dat verkeerd?
Nee, klopt wel. En donker is het zeker. Corona overheerste ons leven, dus het thema was er eigenlijk vanzelf. Plots was er veel tijd. Of tijd te veel met verder weinig te doen dan werken en muziek maken, me druk maken ook wel. Ja, dan sijpelen dingen automatisch binnen. Wat ik toen voelde en hoe ik dat beleefde, kwam automatisch in mijn composities terecht. Daarom is het ook zo donker denk ik. Ik heb me op momenten behoorlijk boos gevoeld.
We horen een duidelijke opbouw in de muziek. Veel drones, en ambient vibes, in losse tracks, maar duidelijk werkend naar een soort van catharsis, alsof je de plaat als één geheel moet beluisteren.
Intentioneel was dat zeker niet, maar de tracks zijn simultaan tot stand gekomen, tijdens die fameuze coronaperiode. Zoals in die periode, zit ook in de muziek een evolutie, het volgt mekaar zeker op. Dus ja, je kan het als een geheel beschouwen. Maar je mag ook afzonderlijke songs luisteren hoor (lacht).
De muziek is dus eigenlijk organisch meegegroeid met de hele crisis?
Ja, eigenlijk wel. Book of Closure (de eerste track op de plaat, nvdr) schetst het begin de lockdown. We kregen corona op ons dak en plots ging alles dicht. Eigenlijk vond ik dat nog even ‘leuk’: alles stopt eventjes, we nemen allemaal een stap terug. Eventjes pauze. Ik reed naar mijn werk en reed zowat als enige op de autostrade. Dat was echt ongelooflijk. Het was toen even genieten van de rust. Maar drie weken later was het een stuk minder: alles zat dicht, maar echt alles. En dat bleef maar duren en duren! Alles potdicht, behalve dan de enkele uitzonderingen, zoals de levensnoodzakelijke winkels, de ziekenfondsen en de sociale sector waarin ik werk.
Uit het album ook boosheid en frustraties dan?
Goh, dat zal zeker ook wel in die muziek zitten; boosheid en de frustratie. In Book Of Closure is het eerder de machteloosheid, onzekerheid, of ook verveling die overheerst: alles ging dicht. In Book of Fragmentation zit zeker boosheid! Wie haalt het in godsnaam zijn hoofd om gezinnen uit elkaar te halen? Eén knuffelcontact, komaan! (haalt even adem). En alleenstaanden waren dan dubbel gefopt. Die mochten ook één knuffelcontact hebben. Maar wie dan? Ik kon me daar zo boos over maken. En nog. Ja, dát kwam extra hard binnen. Zeker bij onze cliënten. Ongelooflijk hoe hard die mensen afgezien hebben. Ik heb mensen zien vereenzamen. Er zijn er zelfs die een poging ondernamen om er een eind aan te maken!
Als je dan in een sector zit waar al veel te veel bespaard werd, is dat dubbel hard. Minder middelen, even hard werken, harder zelfs. De verschraling van het welzijnsvlak is ongelooflijk!
Het gaat dus niet alleen over corona, de plaat is dan ook een soort sociale aanklacht?
Je haalt een heikel punt aan. Enfin, misschien wel dus. Die besparingen van de laatste jaren zitten mij als maatschappelijk werker al langer hoog natuurlijk. Maar tijdens die lockdown… Steeds meer mensen kwamen bij ons terecht. We konden ook niet iedereen altijd opvangen, weinig middelen, steeds minder middelen. En ondertussen moet InBev geen belastingen betalen! Dan word ik boos! Ja, ik heb niet veel anders gedaan dan me boos maken precies! (lacht)
We hadden het er al over de opbouw van Inperspectycon, het gaat van rustig naar meer intens. En dan is Book Of Rebellion, waar alles tot catharsis komt, misschien wel onze favoriet.
Ha, dat heb ik nog gehoord, van mensen die de plaat al hoorden. Daar is het element van de opstandigheid aanwezig he. Daarom klinkt Book Of Rebellion misschien ook wat heftiger.
Het album kreeg de subtitle Volume 1. Er komt er dus nog een Volume 2 ook?
Die volgende plaat is eigenlijk al lang klaar! (lacht) Ik had acht tracks ingestuurd, naar het label. Ze vonden die fantastisch maar de speelduur van het geheel wat lang. Hun voorstel was om het op te delen. En zo staan er nu maar vijf songs op deze plaat die afklokt iets meer dan veertig minuten. Op Volume 2 komen dan die resterende drie tracks plus een aantal remixes en/of andere acts die mijn songs herinterpreteren. Dat gaat wel fijn zijn!
Het album is te vinden op de gekende streaming platformen, maar het verschijnt ook fysiek. Alvast op cd, ook op vinyl?
Niet op vinyl, al was daar eerst wel sprake van. Om mijn muziek ook fysiek beschikbaar te stellen dat is een ‘no brainer’ voor mijn. Daar moest ik eigenlijk niet over nadenken. Mensen hebben graag letterlijk iets in handen. Het is ook handig als je ergens optreedt. Je kunt de mensen dan jouw muziek mee naar huis laten nemen, een cd verkopen dus. Toch wat anders dan naar een Spotify-lijstje verwijzen. Ze hebben dan een fysieke kopie in huis, mét artwork.
Even over dat artwork: die oranje-blauwe cirkels doen ons spontaan een beetje denken aan het hoesje van de single Blue Monday ’88 van New Order. Misschien ver gezocht?
Oh, het is vast géén toeval, en de gelijkenis is er wel natuurlijk. En denk ook maar aan albumhoezen van Autechre (Sign, Plus, nvdr).
Ik kon niemand minder dan Ian Anderson van Designers Republic strikken! Die man ontwierp behalve voor Autreche ook hoezen voor The Aphex Twin. En nu dus voor mij. Daar ben ik best wel fier op hoor. Hij maakte de hoezen voor zowel Volume 1 als Volume 2. Oh, hij deed ook de platenhoezen voor Richard H. Kirk van Cabaret Voltaire. Het zou me niet verbazen dat Anderson ook fan is van New Order.
(Jullie verslaggever en de Muzikant verliezen zich nog wat in fan talk over New Order, Richard H Kirk en diens Cabaret Voltaire…)
Ga je met Distant Fires Burning de baan op, komt er een tour?
Er staat voorlopig niets concreets gepland. Hopelijk wel. Ik treed wel graag op eigenlijk. Je komt dan ook andere acts tegen binnen het ambient-genre. Altijd tof om collega’s aan het werk te zien. En het is vooral leuk om te ontdekken wie zoal je muziek oppikt. Onlangs heb ik opgetreden he. Dat was een show in Nederland. Was heel leuk om te doen. Het was voor een bescheiden publiek, maar die mensen waren echt geïnteresseerd. Enfin, ze bleven toch zitten! (lacht)
Naast je Ambient-project run je ook nog een eigen platenlabel.
Ja, T(H)NT Records! Dat is destijds nogal plots gebeurd. Ik had wat liedjes op het internet staan. Bevriende muzikanten wisten niet goed hoe zij dat moesten doen. Dus vroegen ze dat aan mij. En voor je het weet heb je vijf of zes artiesten bij elkaar. Ik dacht: daar kan ik wat mee doen, en plots had ik een label.
Distant Fires Burning kunnen we catalogeren onder ambient of en ‘electronic’. Bands op je label zoals Tensor Tympani en The Hindu Needle Trick zitten eerder in het rockstraatje.
Ik ben een muziekfreak. Ik hou van alle muziek. Het enige criterium is dat het goed moet zijn. Ik ben een typisch kind van de jaren negentig: toen was het cool om naar The Prodigy te luisteren, maar ook naar Pearl Jam, Nirvana, Soundgarden of Bob Marley. Ik hou van die diversiteit in de muziek. Ik kan ‘zot gaan’ van ambient of elektronica, maar ik kan evengoed enorm genieten van een goede stevige rockplaat.
… of het zelf spelen! In een vorig leven speelde je bas bij The Hindu Needle Trick, en nu bracht je de band onder op je eigen label, mooi!
Het zijn dan ook vrienden. En Tensor Tympani, eigenlijk ook. Dat zijn allemaal mijn ‘peers’, vrienden van in het jeugdhuis zelfs. En ik speel even graag bas in een stevige rockband dan op mijn eigen elektronisch ding. Een lange tijd waren die twee werelden gescheiden, ik creëerde elektronische muziek op mijn computer en daarnaast maakte ik met de bas rockmuziek bij bands.
Tien jaar geleden kwam het besef: waarom speel je geen baslijn op die track die je volledig op de computer hebt gemaakt? En dat was even zoeken om dat te incorporeren, maar daar heb ik ondertussen wel mijn ding in gevonden. Bij Distant Fires Burning is het al derde plaat waarbij de bas prominent gebruikt wordt, de tweede waarop de bas het uitgangspunt vormt.
Maar die bas horen we niet altijd?
En toch is ze er! (lacht) Die denkoefening om de bas anders te gebruiken kwam vanzelf. En sommige tracks klinken elektronisch maar het is echt bas dat je hoort. De bas wordt bespeeld maar die gaat door een computer met effecten alom. Heb me Max MS P aangeleerd, een programma waarin je effecten kunt maken. Het geluid van een bas is ook maar een input als eender wat. Eigenlijk kun je van een bas een synthesizer maken, ritme. Check gerust wat filmpjes je ziet mij bas spelen, en toch hoor je synths! Bas is een begeleidingsinstrument, maar met bas kun je heel veel. Zelfs de legendarische bassist Jaco Pastorius deed daar al leuke dingen mee.
De mopjes over de bassist (en drummer) in de groep mogen we dus definitief in de kast bergen?
Wel, ik ken nog wel een paar heel goede bassisten-moppen! (lacht) Bas en percussie zijn natuurlijk de hartslag van de muziek, he…
Natuurlijk spijtig dat ik destijds met bas spelen moest stoppen, en dus ook met The Hindu Needle Trick. Maar het was noodzakelijk. Het lag eigenlijk aan een foute techniek. Waardoor ik veel last kreeg met mijn hand. Het was of opereren, of een tijdje pauze inbouwen en voorzichtig opnieuw proberen, maar dan de juiste techniek gebruiken. Heb dat dan gedaan en het leidde vanzelf tot een rustigere manier spelen bij Distant Fires Burning. Vanuit je beperking leer je excelleren!
Mooi gezegd, Gert. Een mooie quote om ons gesprek af te ronden, maar nog even over de toekomst: zijn er al concrete plannen, buiten Inperspectycon Volume 2 dan?
Wel, ik ben met een remix bezig voor The Hindu Needle Trick. Op dit moment ben ik een oude alias uit het graf aan het delven: Reverend Bastorius. Die stamt terug van toen ik voor het eerst probeerde om bas op beats te zetten. Onder die ‘monniker’ ben ik nu die remix aan het maken. Dat gaat over funk, funk en funk…
Oh, en ik wil een plaat maken met verschillende bassisten. Enfin, ben er al mee bezig zelfs. Heb de laatste track al binnen. Klinkt goed hoor. Jawel: een plaat vol bas.
Oh, er zijn nog enkele concrete ideeën. Nee, het gaat niet aan nieuwe dingen ontbreken bij Distant Fires Burning, wees gerust!
Inperspectycon, Volume 1 van Distant Fires Burning is uit bij Audiobulb Records, en te vinden op streaming media als Spotify en Deezer.
