FaBRECOLLECTIV., dat zijn Fred Gata en Mustapha. Hiphop uit Leuven. Goeie hiphop uit Leuven, getuige de nieuwe single I Get It. Dat schreeuwt om een aantal vragen van ons.
Jullie komen uit Leuven: in Mechelen, Antwerpen, Brussel en in heel West-Vlaanderen hadden ze een hiphopscène, was die er al in Leuven?
We zijn inderdaad allebei getogen in Leuven. Vanaf jonge leeftijd introduceerden onze oudere broers ons allebei aan hiphop. Hiphop heeft dus altijd in Leuven geleefd volgens ons, of toch zo lang wij ons kunnen herinneren. Mustapha’s oudere broer, Gorvermusic, heeft zelfs samen met wat lokale vrienden het urban getinte concept Shuttle uit de grond gestampt. Dit was een groot succes, maar is spijtig genoeg na vijf jaar van de kaart verdwenen omdat er onvoldoende doorgroeimogelijkheden waren in onze stad. Het verdwijnen van Shuttle heeft ervoor gezorgd dat heel wat Leuvense hiphopheads op hun honger zijn blijven zitten. Zelf kijken we ook op naar Leuvense artiesten die ons in de scène vooraf zijn gegaan, zoals Uphigh Collective, Dj dysfunkshunal, Selah Sue, etcetera. Artiesten zoals Vinci, Dyce, Rewind, 3C1P, Hygra x Fengari, en zo verder doen het ook al een tijdje goed in de Leuvense scène.
Kort samengevat kan je zeker stellen dat er al een hiphopscène in Leuven bestond voordat wij samen muziek begonnen te maken. Het is niet aan ons om die erkenning op ons te nemen.
Leuven heeft sinds een jaar met Mohamed Ridouani een nieuwe burgemeester: jong, progressief en van allochtone afkomst. Merken jullie daar iets van in het cultuurbeleid?
We hebben het afgelopen jaar verschillende projecten zoals: Burn!, Stelplaats, MIJNLEUVEN en de expo in de Sint-Pieters kliniek zien shinen. Dit zijn in onze ogen allemaal geweldige initiatieven voor de jeugd in en rond Leuven. Maar zouden we meer van dat willen zien? Absoluut! We merken dat veel creatievelingen het moeilijk vinden om zich te uiten hier in Leuven, waardoor we een behoorlijke uitstroom van jong talent naar andere grootsteden zien. Dat is iets wat we enorm jammer vinden, maar we begrijpen natuurlijk wel dat dit niet alleen de verantwoordelijkheid is van onze burgemeester.
Waar komt eigenlijk de groepsnaam vandaan? En de aparte spelwijze?
Fabre staat voor smid in het Latijn. We kijken enorm op naar iconische wordsmiths zoals Wu Tang Clan, Notorious B.I.G, Tupac, Andre 3000, J. Cole, Kendrick Lamar, Black Thought, Fresku… We streven ernaar om hen op een dag toch op z’n minst te kunnen evenaren. We hechten veel belang aan inhoud in onze teksten en vertalen dit via clevere metaforen, stijlfiguren en frisse punchlines.
En het Collectiv.-gedeelte in onze naam kent twee betekenissen. De eerste betekenis houdt in dat we met dit project opportuniteiten voor andere getalenteerde mensen in ons leven willen creëren, om zo samen als collectief in verschillende facetten van de kunsten uit te blinken. Zo werken we bijvoorbeeld sinds een tijdje samen met kunstenaar Kenny Mala Ngombe (KMNg, @respekmeteieren), die bijvoorbeeld de plaatcover van I Get It heeft gemaakt.
Het tweede aspect van Collectiv. staat voor het feit dat we ook op muzikaal vlak openstaan om samen te werken met anderen en eigenlijk als enige doel hebben om goeie muziek te maken. De dag van vandaag wordt er heel veel geproduceerd van achter de computer. Dat doen wij grotendeels ook, maar het is toch moeilijk om op deze manier dezelfde organische flow en muzikale synergie in je muziek te krijgen als wanneer muzikanten samen spelen. Dit houdt ook in dat we in de toekomst niet alleen onze eigen beats willen gebruiken, maar ook openstaan voor collabs met andere producers of bands. Wat de schrijfwijze betreft is dit eerder een esthetische keuze en een manier om onze eigen identiteit ook in de naam te profileren.
FaBRECOLLECTIV. presenteert zich als duo, maar op jullie Facebookpagina staat nog een derde lid vermeld: wie is Bramberry?
In het prille begin waren we met drie: Fred Gata, Bramberry en Mustapha. Bramberry was onze gitarist, maar het werd al snel duidelijk dat we onderling te hard van stijl verschilden om als driepoot stevig te blijven staan. We gaan in de toekomst wel nog met hem samenwerken voor enkele nummers, maar dat hoort dan weer onder het collectieve gedeelte van de naam, zoals we hierboven al vermeldden.
Jullie klinken best wel old school: was de hiphop van toen beter dan de huidige?
We zijn eigenlijk van mening dat mensen de muziek van vroeger altijd hebben geromantiseerd. Dit valt hoogstwaarschijnlijk te wijten aan het feit dat alleen de klassiekers de tand des tijds overleven en boven water blijven drijven. Er wordt altijd goede en slechte muziek gemaakt, maar in de muziek van vandaag moet het kaf zich nog van het koren scheiden. Wij houden van old school, maar ook van zoveel meer. Het grappige is zelfs dat wanneer het op muziek luisteren aankomt, we het minst naar hiphop luisteren.
In I Get It nemen jullie rappers die zichzelf al te ernstig nemen op de korrel. Iemand specifiek in gedachten? Is veel hiphop dan te serieus; wordt er te weinig gelachen?
Nee, dat is niet de onderliggende boodschap die we de wereld in willen sturen. Persoonlijk missen we echtheid en persoonlijkheid in de huidige scène. We hebben het gevoel dat veel artiesten een goedkoop muzikaal afkooksel brengen van de artiesten waar zij heel hun leven naar hebben opgekeken. Zo wordt hiphop bijvoorbeeld al jarenlang geassocieerd met drugs en geweld, maar dit komt omdat het in zulke milieus ontstaan is en rap een manier was om over moeilijkheden en struggles te praten. Hiphop is door de jaren heen geëvolueerd naar zo veel meer.
Het is ondertussen een gemeenschappelijk medium geworden voor mensen van over de hele wereld om hun verhaal te delen. Het mooie hieraan is dat er ruimte is voor alle emoties: geluk, droefheid, haat, … zolang ze maar recht uit het hart komen.
Daarmee willen we dus zeker niet zeggen dat alle tracks hyperserieus en diep moeten zijn, zolang artiesten maar hun eigen kijk of hun eigen ervaring delen. Wij zijn zelf zeker niet de meest serieuze, dit zal ook duidelijk worden in de videoclip, maar we nemen ons werk wel degelijk serieus. I Get It is eigenlijk een knipoog naar artiesten die hiphop als een formule gebruiken in plaats van een medium.
Om op de vraag te antwoorden, I Get It gaat niet over rappers die zichzelf te serieus nemen, maar over het feit dat elke persoon uniek is en dat niet hoeft te verbergen achter kant-en-klare stereotypen. Mensen limiteren hun eigenheid vaak bewust of onbewust door de verwachtingen van de grote massa of hun directe omgeving. Wij roepen luidkeels F*** THAT!
Stel: iemand weet niks van hiphop af, welke vijf platen zouden jullie die mens aanraden?
To Pimp A Butterfly van Kendrick Lamarr.
The Big Bang van Busta Rhymes.
The Never Story van J.I.D.
Hip Hop is Dead van Nas.
2014 Forest Hills Drive van J. Cole
Hoe zien jullie hiphop evolueren of is het eindpunt van het genre reeds bereikt?
Hiphop is zoals we al eerder vermeldden, enorm gegroeid over de jaren en we geloven dat dit zich ook verder zal zetten, maar we denken niet dat het in de nabije toekomst zal uitdoven. Hiphop is niet gewoon een muziekgenre, maar een hele cultuur en die stuikt niet zomaar in elkaar. Het aantal subgenres en vertakkingen zal hoogstwaarschijnlijk nog een heel stuk toenemen, maar we denken dat de fakkel voor nog menige generaties zal worden doorgegeven.
Tot slot: wat brengt de nabije toekomst voor FaBRECOLLECTIV.?
Zo ongeveer nu komt de clip van I Get It uit. Onze derde single, genaamd Face First, komt ook stilletjesaan dichterbij en zal eind februari op alle streamingplatforms beschikbaar zijn.
In maart plannen we ons nieuwe concept CCTV (Collective Cypher Television) te lanceren, waarin we rappers in en rond Leuven de opportuniteit willen geven om hun skills tentoon te spreiden in onze live cyphers. En last but not least komt onze eerste ep Popsoulfunkyhiphop jullie richting uit in april.
