We zijn al een tijdje gek van De Delvers, want zeg zelf: Nederlandstalige postpunk, je hoort het niet elke dag! We hadden een babbel met zanger/bassist Tom Kets.
Nederlandstalige postpunk. Het is niet zo evident, hoe kwamen jullie erop?
Het is allemaal heel organisch ontstaan. Ondanks dat postpunk maken in het Nederlands inderdaad niet zo evident is, voelde het heel evident aan. De thematiek van de nummers bracht ons bijna automatisch bij de muzikale kleur die het ‘postpunk’ genre (in de breedste zin) met zich meedraagt. De nummers konden geen andere sound verdragen.
Dat Nederlands. Is dat omdat jullie niet zo goed Engels kunnen of gewoon omdat je je alleen maar perfect kan uitdrukken in je eigen moedertaal?
Beiden Teksten zijn voor De Delvers heel belangrijk. Ik probeer de teksten echt te herleiden tot de essentie. Korte, hoekige teksten ontdaan van elke overbodigheid. Elk woord is belangrijk naar inhoud, klank en ritme toe. Daarnaast probeer ik ook altijd op zoek te gaan naar een zekere ‘poëzie’. Ik noem het zelf ‘punk’poëzie. Niet alles benoemen, maar net genoeg zodat je er ook nog je eigen verbeelding op kan loslaten. Dit zou ik nooit in het Engels kunnen. Maar eigenlijk staan we er niet zo bij stil dat we in het Nederlands zingen.
Ik denk dat jullie met deze stijl vrij uniek zijn in Vlaanderen. Ten minste nu, vroeger had je Nederlandse postpunk met hopen, zelfs De Brassers deden het. Hoe komt het dat dit wat in verval is geraakt?
Ik denk dat we inderdaad alleen staan. We zijn een beetje ‘buitenstaanders’.
Vroeger was er meer Nederlandstalige postpunk, maar echt bands met een volledig uitgebouwd repertoire in het Nederlands liepen toen ook niet dik. We waren er ons ook niet echt van bewust van dit ’uniek’ zijn, al is het uiteraard wel fijn dat een ‘eigenheid’ erkend wordt.
Die jaren 80 zitten er wel overduidelijk in hee? Hoe groot is die invloed?
Absoluut, ik denk dat de invloed uit die periode erg groot is al proberen we er ons ding mee te doen en naar nu te vertalen. We zien de invloeden eerder als ‘echo’s’ die we in onze sound laten doorklinken.We putten ook uit heel het ‘postpunk universum’ met al zijn subgenres. Op onze plaat zijn er nummers die eerder new-wave getint zijn en anderen neigen dan meer naar coldwave of punk. Ook hierin willen we onszelf geen vaste identiteit opleggen. Het label ‘postpunk’ is handig om ons te situeren, maar het mag ons niet begrenzen. Zelf omschrijven we ons het liefst als een nachtorkest.
Als ik jullie teksten hoor, denk ik tegelijkertijd aan teneergeslagen cynisme en hoop. Juist?
Ik denk dat er zeker een kritische donkerte inzit. Cynisch zijn ze volgens mij zeker niet. Eigenlijk zijn er drie grote thema’s: In nummers als Alles Zwart, Robotman, Wij Worden Wakker en Onrust kijken we naar een maatschappij waar het denken vanuit een warm hart steeds minder een plek dreigt te krijgen. Daarnaast zijn er nummers die oproepen om meer te durven twijfelen en niet te weten. Nummers als 1000 Vragen en In Stilte gaan hier eigenlijk over. Vanuit het niet-weten ontstaan er opnieuw mogelijkheden en kan je ook andere zienswijzen ontdekken. Onze oordelen liggen te snel klaar. We spreken ons veel te snel over anderen uit. Dikwijls zegt datgene wat we over anderen zeggen en denken ook meer over onszelf. Tot slot zijn er nummers die oproepen tot vertrouwen en warmte. Het beste voorbeeld op de plaat is het nummer Ik Volg De Wind waar we zingen ‘soms is het beter niet te weten dan alles al te zien. Wees niet bang voor komen zal.’
Door het net en de streamingdiensten is muzikaal meer dan ooit internationaal geworden, maar met dat Nederlands beperk je je eigen grenzen, of zal je dit worst wezen?
Eigenlijk wel .Ik denk dat we ook perfect buiten België kunnen spelen. Taal hoeft geen barrière te zijn. Zie naar bijv. Einstürzende Neubauten. Ze bewijzen dat het kan.
Over streamingdiensten gesproken. Hoe ga je daar als jonge band mee om? Geen kat koopt nog een plaat…of toch weinig katten.
Streamingsdiensten en sociale media: het is een wereld apart. Er wordt ook te veel aandacht aan besteed. De meeste van onze groep zijn niet echt actief op die kanalen. Het siert hen. Het nummer Wij Weten Niet gaat hierover: ‘We praten, we praten niet meer en ons hart het doet zo zeer. We weten niet waar we staan. Spelen mee in een verzonnen verhaal. 1000 berichten over dagen vol zon. We dachten dat het anders kon’. Het is een schijnwereld. Uiteraard bewegen we ons hier ook in. Je kan er niet aan ontsnappen.
Jullie brachten verleden jaar een meer dan puike plaat uit. Hoe zijn de reacties daarop geweest?
De reacties zijn heel positief geweest en hebben onze verwachtingen totaal overtroffen. Je maakt natuurlijk in de eerste plaats een plaat omdat je niet anders kan. Omdat je de noodzaak voelt om iets te vertellen. Maar wanneer je in reviews leest dat die overdracht is gelukt is dat een erg fijn gevoel. Je zag echt een lijn in de reviews. In wat men schreef konden we ons en wat we willen vertellen perfect herkennen en voelden we ons begrepen. We hebben ook het geluk gehad dat de magazines die over onze muziek schreven echt de tijd hebben genomen om de plaat te bespreken. De eerste bespreking die we binnenkregen was trouwens van jullie magazine door Nel Mertens. Los van het feit dat het een erg goede recensie was,was ik vooral onder de indruk van de nauwkeurigheid waarmee ze naar de muziek had geluisterd. Dit is voor een band volgens mij het belangrijkste. Soms als ik reviews lees heb ik het gevoel dat degene die schrijft vooral zichzelf in the picture wil zetten. Dan haak ik af. Ook was er vrij veel airplay op onafhankelijke radiozenders en werd onze plaat album van de week binnen het radioprogramma De Scherpe Rand op IndieXl Nederland. Dat is toch allemaal heel fijn. Zeker omdat we alles echt zelf doen.
Hoewel niet uitgesproken politiek zit er een bepaalde boodschap in je teksten. Denk je dat de muziek de wereld kan verbeteren?
Verbeteren misschien niet, maar muziek kan volgens mij wel het hart verzachten, de blik verruimen en je doen nadenken. In onze nummers proberen we ook niet te moraliseren, maar eerder te observeren. Muziek staat volgens mij altijd in de tijd. Je kan als je nummers schrijft niet ontkennen wat zich voor je neus afspeelt en aan de kant blijven staan.
Er is ook een gezond vleugje punk in De Delvers terug te vinden. waar staat punk voor?
Voor mij staat punk vooral voor gehoor geven aan het appèl van binnenuit. De stem van het hart zeg maar en deze stem zonder omzien volgen. Weliswaar met oog voor de andere. Het is geen oproep tot puur egoïsme, maar eerder je leven vorm geven zoals je dat zelf wil en je niets laten opleggen. Daarnaast sluit ik me graag aan bij wat Tom Hannes (zenboedhist) mooi verwoordt: ’Decency is the new punk’. Empathie, mededogen, een eenheid vinden in de verschillen dat is volgens mij de grote uitdaging en oefening voor deze tijd. Een nummer als Alles Zwart weerspiegelt dit perfect: ’Al die woorden, domme woorden zonder hart. Alles zwart. En de monsters zie ze komen en ze dansen in onze hoofden’.
De manier waarop politiekers hun standpunten verkondigen. Een soort oorlogstaal. Ik zie dat spreken, die taal als een soort monster dat onze gedachten meer en meer vertroebelt en de maatschappij echt verhardt. En uiteraard staat punk ook voor het gevoel dat ik kreeg toen ik de eerste keer bands als de Ramones hoorde of de Dead Kennedy’s of Black Flag enz. Een soort verwoestende energie recht in het gezicht waar je niet kan aan ontsnappen.
De toekomstpannen zijn wat?
Ik denk dat we vandaag een primeur mogen geven waar we erg blij mee zijn. Onze debuut-cd krijgt een nieuw leven en zal in september ook op vinyl uitkomen met, naast de tracks die op de cd stonden, ook extra livetracks. Voor deze release gingen we een zéér bijzondere samenwerking aan met Tom Claes van Music Media Corner (Boom) en Wilco De Bruin van Variaworld (Nederland). De vinyl zal ook enkel bij deze 2 platenwinkels te verkrijgen zijn. Op 22 september stellen we hem voor op de grootste eendaagse platenbeurs van Europa in Zwolle. Erg spannend en toch wel een droom die uitkomt. Het is ook erg fijn om met deze 2 gedreven muziekliefhebbers en kenners te mogen samenwerken. Ze hadden ons live gezien en spraken ons aan. Ze vonden dat de muziek een vinyl release verdiende. Dit was voor ons een erg mooi compliment. Daarnaast gaan we veel spelen oa in Brussel, Gent, Amsterdam, Mechelen… Ik kan er nog niet veel over zeggen maar in 2020 gaan we ook nog een speciale avond doen in Cinema Plaza in Duffel.Een erg mooi cultuurhuis dat dit jaar geopend is na een grondige renovatie. Het zal een combinatie van film en muziek worden. Hier zullen we ook een aantal gasten uitnodigen. En uiteraard nieuwe muziek schrijven. Rustig werken aan een nieuwe plaat . Een aantal nieuwe nummers spelen we al live. Normaal komt er ook een losse single uit in November. Een winterlied .
Ook heeft Into The Dark ons gevraagd om op hun A Tribute To Siglo XX te spelen in het najaar. We kregen de opdracht om 2 nummers van hen te interpreteren in het Nederlands. Niet simpel, maar een erg fijne uitdaging.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooie is heel het proces van nummers schrijven, maken en vervolgens live spelen. Ook wanneer mensen zich aangesproken voelen door de muziek is één van de mooiste dingen die er zijn. Het minst mooie is het ontdekken dat het ook echt een industrie is, met ‘ons kent ons’-verhaaltjes, passen binnen formats en veel blabla enz. Dit goed beseffen en vooral je eigen koers varen, lijkt ons de beste manier om hier mee om te gaan.
Wat is de beste plaat aller tijden en waarom?
Onmogelijk om te beantwoorden. Als we in ons spectrum blijven, komen Pink Flag van Wire, Jeopardy (al hun platen zijn eigenlijk goed) van The Sound, The Head On The Door van The Cure en The Queen Is Dead van The Smiths aardig in de buurt. In het Nederlands ben ik telkens zwaar onder de indruk van de muziek van Kramer (hiphopproject van acteur Jeroen Perceval) Straffe beats, straffe teksten. En op de vraag waarom: Een prachtig samenvallen van de muziek en de woorden.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift mee te zitten en wat zou je doen?
Het eerste wat in met opkomt is mijn vader die veel te jong overleed. Het zou erg fijn zijn om hem nog eens te spreken. Mijn vader studeerde af als tekenaar aan Sint-Lucas in Brussel. Hij was zeer radicaal als het op het artistieke aankwam. Je maakt dingen vanuit een noodzaak en binnen dat maken zijn compromissen niet mogelijk. Die radicaliteit die hij uitdroeg, had en heeft nog steeds een enorme impact op mij. Ook het diepe respect dat hij had voor kunstenaars en hoe hij er over kon vertellen zal me altijd bij blijven. En muzikaal gezien vind ik Damon Albarn toch wel iemand die telkens weer weet te verassen. Hij mag Paul Simonon (bassist van The Clash) ineens meebrengen en PJ Harvey. De lift mag ook vast komen te zitten en Robert Smith blijkt bij de brandweer te zitten. Al weet ik niet of hij de deur open gaat krijgen. Ik stel voor dat hij Henry Rollins dan even belt. De lift blijkt uiteindelijk halt te houden in een theater waar Abattoire Fermé een voorstelling speelt. Al zit ik er ook niet mee in om 8 uur alleen in stilte te zitten… Ja, Ik denk dat ik voor dat laatste kies.
Concertdata:
28/7 Gent, Kinky Star
21/9 Jh Centraal Mortsel support Album release Muddler
22/9 Platenbeurs XXL, Zwolle
12/10 Concerto, Amsterdam
16/10 Monk, Brussel
1/11 Into The Dark/A Tribute To SigloXX, Genk
8/11 Novonov, Hoboken
13/12 Floeren Aap, Mechelen
+Switch off Toer TBA
