Dashiki Johnson. Je gelooft het misschien niet, maar ze zijn al tien jaar bezig. Luister naar het lezen van de interview naar de songs en besef dat je deze Belgische band (wellicht) al tien jaar over het hoofd hebt gezien. Voor fans van Goose, Soulwax en Miami Vice!
Dashiki Johnson. Het is me wat die naam, dus leg maar uit, dat Don Johnson er voor iets tussen zit heb ik al lang begrepen.
Er is ooit eens ‘nen’ alien in een dashiki (kleurrijk Afrikaans lang hemd) geland aan onze studio en hij leek inderdaad een beetje op Don Johnson. Dus verder moesten we het niet zoeken.
Misschien ligt het louter aan mij, maar ik had nog nooit eerder van de band gehoord. Hoe lang zijn jullie al bezig?
Ik denk dat het dit jaar ons 10 jarige jubileum is… We zijn ooit begonnen met het kopen van een drummachine en 10 vinyls, waarmee we ook onze eerste (korte) dj-set gedraaid hebben. Niet veel later zijn we ook volledig live beginnen spelen.
De 80’s zitten er overduidelijk in. Was dat een bewuste keuze van “hey mannen, we gaan iets eighties uit de kast halen”?
Het is raar maar telkens als we samenspelen kruipt daar iets van de jaren 80 in. Zelfs als we ons best doen om dat juist niet te doen. Ik denk dat het gewoon in onze vingers zit.
Er wordt wel eens neergekeken op de muziek van de 80’s. Wat vind je daar zelf van?
Dat is het eerste wat ik er van hoor. Er is geen leukere dans/popmuziek gemaakt dan in de jaren 80. Het is ook een interessante periode zowel qua opnametechnieken alsook instrumenten: de overgang van analoog naar digitaal en een explosie aan betaalbare synthesizers.
Jullie dwepen met Miami Vice, wat uiteraard cool is. Hoe zien jullie er uit op het podium? A la Sonny Crockett of is het iets als Ingrid Berghmans in haar aerobic-fase?
Als we kunnen, staan we strak in pak, een soort van uniform heeft altijd een goede indruk op het podium, noem ons maar old-school. Een zweetband zou soms wel zeer handig zijn.
Op jullie vi.be-pagina staan er een paar songs. Die zijn fenomenaal goed, waarom brengen jullie die niet uit?
Eerst en vooral bedankt. We hebben twee jaar geleden Stormchasers uitgebracht en de playlist van StuBru wel even gehaald. Dat was onder beheer van N.E.W.S. en het was vooral interessant om te ontdekken hoe het commerciële aspect van de muziekwereld in elkaar zat. We zijn nu bezig om dingen in eigen beheer uit te brengen en het is wel een grote uitdaging om een publiek op te bouwen. Hard werken is de enige constante denk ik die je wat in de hand hebt.
Zijn jullie bezig om serieuze popsterren te worden of hoeft het allemaal niet?
Zonder enige ambitie in uw lijf, heeft muziek maken geen zin. Maar we zijn er niet bewust mee bezig. Is er ook nog plaats voor nog meer popsterren?
Behalve de Jan Hammer-referentie, en talloze new romantics hoor ik invloeden van Compact Disk Dummies en vooral Goose. Klopt dat?
Goose en ook Soulwax hebben wel een grote invloed gehad op onze muziek. Maar vooral ook hoe die mannen het technisch aanpakken. Want elektronische muziek op een podium maken is ‘with all due respect’ niet plug and play. Compact Disk Dummies niet zo zeer, maar iedereen hoort wat hij zelf wil in onze muziek, dat is juist het fijne aan muziek.
Wat is het mooiste en het minst mooie aan muziek?
Het mooiste is de directheid van muziek. Het komt meteen binnen. Naar een schilderij moet je bijvoorbeeld langer kijken om iets te kunnen voelen. Als bij het publiek de voetjes beginnen te bewegen bij het begin van onze liveset weten we meteen dat het goed zit.
Het minst mooie aan muziek zijn de mensen die er te veel een product maken. Je moet vandaag de dag al graficus, promo-goeroe en webdesigner zijn of in dienst hebben om op te vallen. Muziek komt soms niet meer op de eerste plaats en dat is jammer en zelfs verwerpelijk.
Wat is de beste plaat aller tijden en waarom?
We zijn met verschillende mensen in de band. Maar ik hoor hier White Album van The Beatles (perfect voorbeeld van ego’s die samen een perfecte plaat kunnen maken). Iemand zegt hier ook nog ‘een casettebandje met vanalles op’. En ik zou gaan voor ✞ van Justice, alleen al maar omdat het de elektro-scene op zijn kop heeft gezet. Maar de plaat der platen is ontegensprekelijk Sexual Healing van Marvin Gaye.
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur in een lift mee te zitten en wat zou je doen?
Oei. Liefst met iemand die dat kan uithouden. Misschien Danny Mommens en Els Pynoo dan. Dat wordt lachen (lacht). Of Michael Jackson om ons te leren moonwalken from beyond the grave.
Het laatste woord is aan jullie!
Ik zou zeggen hartelijk dank voor dit interview en terug over naar de studio!
