Een bende lawaaimakers zijn het, die van BRLRS. Wel het soort dat je als buur wilt, tenminste als je van lekkere recht-in-je-smoel-lawijt houdt. We hadden een gesprek met zanger/lolbroek Olivier Verniers.
Jullie debuut All I Can Be is een geluidsbom. Nauwelijks een adempauze, een beslissing waar goed over is nagedacht?
Olivier: Ja kerl, vulle neute goaze geven op je bek timmeren adempauze is voe mietjes ek al gezeid dat vulle neute goaze geven op je bek timmeren is me zoender adempauzes en mietjes kerl woar is me puffer?! Een Puffer is West Vlaams voor een inhalator (lacht).
Hoewel BRLRS een unieke sound heeft, hoor ik ook dat jullie van zowat alle decennia de invloeden hebben opgeslorpt. Klopt dat?
Euhm, daar had ik zelf eigenlijk niet echt bij stilgestaan, maar ik denk dat het zeker klopt. Weet je wat je echt moet opslorpen? Zo van die saus die achterblijft bij vol-au-vent. Moet trouwens met frieten met mayonaise zijn en met net iets teveel zout. Als je dan vakkundig heel de maaltijd hebt binnen gespeeld, blijft er zo nog wat saus achter die een mengelmoes is van zout, vol-au-vent en mayo. Mag je echt per liter binnen duwen bij mij!
Laten we even terug gaan naar het verleden. In 2020 zat alles goed met de band en toen kwam corona eraan. Jullie zijn niet de enigen die daarmee werden geconfronteerd, maar voor jonge bands was het toch extra balen? Hoe zijn jullie daarmee omgegaan?
De lockdown viel één week na de release van onze tweede ep. We hadden ook redelijk wat geïnvesteerd in een professionele clip. Vervolgens werd bij een versoepeling van de regels, ons repetitiekot opgedoekt om plaats te maken voor een nieuwbouwproject. Je kan dus wel spreken van een uppercut recht in de teelballen.
Je hebt dan de keuze: oprollen in een balletje en opgeven, of de rug rechten en terug kloppen. We zijn als een soort bezinning ons gaan opsluiten voor een weekend in de faciliteiten van de 4AD in Diksmuide. Dat was hét make or break moment voor de band en daar is de basis gelegd voor het album. Er werden nieuwe nummers en ideeën gemaakt en met verse moed zijn we dan richting studio getrokken. Eén single werden er drie en uiteindelijk hadden we zodanig de smaak te pakken dat het een album geworden is. We zijn daar in Diksmuide ook heel goed op restaurant geweest. Goede picons doen veel. Ik werd onlangs vader en kreeg van twee vrienden het geboortegewicht van de kleine in bitterballen als cadeau. Bitterbolly in bitterballen, geniaal toch?
En nu zijn jullie er met je nieuwe lp. Ik veronderstel dat jullie vooral gehoord willen worden, ook al heb ik soms de indruk dat het tijdperk dat bands voor een bak bier moeten spelen weer helemaal terug is.
Voor het geld moet je alvast geen band beginnen. Maar ik ga hier nu niet voor de zoveelste keer de Calimero gaan uithangen. Voor het album wisten we maar al te goed waar we aan begonnen. Het zagen en klagen spaar ik voor de mensen die het wagen om erover te beginnen op vrijdagavond na kwart na acht.
Ik apprecieer de inspanningen die cafés en venues doen om de live-muziek levendig te houden en probeer de focus en energie te steken in de mensen die komen kijken. Tot nu heeft dat gewerkt. We hebben daarbij ook nog het geluk dat er in eigen streek wel voldoende aandacht en budget is om ons te ondersteunen. Dat geeft zuurstof aan de band om te groeien en passioneel onze muziek te brengen op plaatsen waar je dan voor de spreekwoordelijke bak moet gaan spelen. Ik krijg er nu wel dorst van.
Jullie teksten kunnen om over het even wat gaan, zelfs een kip aan het spit. Hoe wordt een onderwerp een BRLRS-song?
Eigenlijk is dat vrij simpel. Wij zijn vier vrienden en met je vrienden deel je de lach en de traan. Dat weerspiegelt zich in onze muziek. Van vastzitten in een ludieke sketch, het verwerken van frustraties tot het delen van je leed; alles kan bij ons gebruikt worden om een lied te maken. BRLRS is een intersectie waar onze levens samenkomen en dat kan zich op verschillende manieren manifesteren.
Het album klinkt ook vrij rauw. Geen trucjes, maar gewoon recht in je gezicht. Hoe hebben jullie dat opgelost?
Sorry maar een goede goochelaar verklapt zijn trucjes niet. Enkel als je iets aan de merchstand komt kopen! En met één t-shirt zal je er nog niet komen.
Ik neem aan dat jullie alles in eigen beheer hebben gedaan. Vaak een mooi woord voor “alles zelf moeten doen”, is dat een keuze waar jezelf gelukkig mee bent of had je het toch liever anders gezien?
Ik zei net dat ik de bitterballen maar in Bitterbolly zijn geboortegewicht heb gekregen, niet in mijn gewicht! Sorry maar delen door vier is al voldoende, moet ik nog meer honger lijden? Stop van in mijn bord te kijken.
De titel All I Can Be vraagt ook om uitleg, denk je dat dit BRLRS op zijn best is, of denk je dat je nog beter kan?
All I Can Be gaat over je comfortzone verlaten en kiezen voor je passies. Ambitie laten zegevieren over gemakzucht. Het is nooit te laat, tot het te laat is. Natuurlijk zitten we graag wat te kwallen in onze zetel en over kortstondige doch passionele relaties te fantaseren met Noorse topmodellen. Maar die ban doorbreken en moeite doen voor een passie/ droom is het mooiste wat er bestaat. Het succes is de waarde die je aan dat gevoel toekent. Dit was BRLRS op zijn best, maar door het proces hebben we alweer zoveel bijgeleerd. Je “beste” wordt ook alsmaar beter hé. Wij geven wel altijd het beste van onszelf en zo groeien en bloeien we tot we ontpoppen van rups tot vlinder. Ik krijg wel last van hooikoorts nu.
