Wie zin heeft in een festival vol kwaliteit moet (ja moet!) op 20 mei naar de Nosta in Opwijk. MIST-Festival presenteert Paper Hats, Hypochristmutreefuzz, Raveyards en de uit zijn voegen gebarsten (ha!) BARST. We spraken met bezieler Bart over wat was in de Kinky Star, en wat komen zal in de Nosta!
Dag Bart, we wisten niet wat we zagen in de Kinky Star jongstleden. Barst XL of wat was dat? Was dit een try out voor wat je op andere podia zal brengen?
BARST is een collectief aan het worden van verwante geesten, gelijkgestemde zielen die een zelfde kijk op muziek en kunst hebben en waar ik een beetje een rol van curator heb. BARST is niet langer enkel Bart, dat is het misschien geweest, maar het is ruimer geworden. Een speeltuin waar we elkaar vinden, maar nog belangrijker dan de muziek en de creativiteit is de liefde die er tussen de mensen heerst. Wanneer we gaan spelen is het een als een grote familie die samen op pad gaat. Dit zijn mensen die elkaar door dik en dun steunen, elkaar naar een hoger niveau tillen en elkaar het licht gunnen. Nooit is er een woord hoger dan het andere, deze band is liefde, ik kan het niet anders verwoorden.En ja, ik wou harder gaan, luider. Energie en synergie tussen ons en het publiek. We trekken elkaar mee. Kinky Star was de eerste keer dat we op deze manier naar buiten zijn gekomen en dit is wat je van ons live mag verwachten de komende weken en maanden. Kinky is cult, Kinky is de legende en het was de bedoeling om alles in de vernieling te spelen, maar dat het zo intens zou worden hadden we niet durven hopen.. We wisten dat er na de Kinky-shows in AB, Trix, Nosta en plekken als Dunk op onze agenda stonden, maar het was natuurlijk meer dan een try-out, het was even belangrijk hier evenveel energie in te stoppen als voor de andere shows op de grote podia. De show in de Kinky is een geweldige ervaring geworden. Het publiek was mee, ging ut de bol en dat tilde ons ook naar the next level. De connectie met het publiek was zo intens, er was zoveel contact dat we daarna prompt hebben besloten in de Ancienne Belgique ook een floorshow te gaan doen. Tussen het volk staan is een geweldige ervaring, zo direct, zo in the face. De energie van de band gaat naar het publiek maar dat werkt ook in omgekeerde richting. We love floorshows, zoveel is duidelijk.
Een van die podia is dus MIST Festival. Wat mogen we daar verwachten?
Dat we hard zullen gaan.
In de Kinky Star verbaasde je vriend en vijand door electronica te gaan mengen in Barst. Zeg maar op zijn minst onverwacht! Hoe kwam je bij die beslissing?
Och, er zat al aardig wat elektronica in The Western Lands verwerkt, maar ik wil HARDER gaan. Trance opwekken is het doel. Elektronica leent zich daar perfect toe, tribale ritmes ook. Vandaar.
Ik hoor enorm veel stijlen in Barst. Weerspiegelen die stijlen jou of ben je als een spons die al deze invloeden in zich opneemt?
BARST is vrij, BARST is ruim, BARST past niet in vakjes. Ik hou van verrassing en wil evengoed verrassen. Expect the unexpected. We doen wat willen. Daar staat ook de keuze voor de naam BARST voor. BARST betekent ‘fuck you’ in het engels he. Wel, daar staat het voor. We zijn wars van stijlen, wat niet betekent dat er gewoon wat wordt op los gespeeld. Het is werken en zoeken om alles in elkaar te puzzelen tot het plaatje klopt.
Ik mag ook zeggen dat jij op een podium een bijna niet te temmen beest bent. Doe jij op het podium wat je in je living niet mag?
Mijn living is waar er wordt gerepeteerd en gecreëerd, waar onze muziek zijn oorsprong kent, dus nee, same shizzle happening overhere. Muziek is passie, muziek spelen brengt me in een trance, naar een ander level. Of het nu in mijn living is of op een podium. Ik leef voor de muziek. What you see is what you get.
De vraag is natuurlijk of dit allemaal de voorbode is van een nieuwe plaat.
Er staan verschillende dingen op stapel, er komen enkele nieuwe releases en projecten aan maar eigelijk zijn de shows die we nu spelen een soort van hardere uitvoering van The Western Lands. Die plaat is een luisterervaring die je over je heen laat komen, die staat op zich, maar ik wou harder gaan en tegelijkertijd het publiek toch momenten van herkenning geven. Misschien moeten we deze uitvoering ook ooit eens uitbrengen, maar wat er op stapel staat is heel nieuw werk waar opnieuw uitersten zullen worden opgezocht. ‘Harder’, zal een toch wel een terugkerend gegeven worden voor de nieuwe platen die eraan komen.
Soms lijkt het erop of je improviseert op het podium. Juist of is het net allemaal precies ingestudeerd?
Het is allebei. De show zijn minutieus ingestudeerd, er wordt gerepeteerd en gewerkt aan een hels tempo en tot in het detail, maar net daardoor wordt er ruimte gecreëerd, tijdens een show kan ik plots een ingeving krijgen om iets een andere kant uit te gaan sturen, een andere richting te kiezen, korter langer, minder of meer uitgesponnen. Het kan allemaal. TIjdens een show volstaat een blik of knik om dat aan de anderen aan te geven. Ze hebben hun shit zo onder controle dat die ruimte er is en dat is net wat een show zo spannend maakt. Al naargelang de ruimte, de sfeer, de klank, de interactie met het publiek passen we onze shows aan, beslissen we op het moment zelf. We willen ook dat elke show een unieke ervaring is. Wanneer mensen twee BARST shows na elkaar zien, wil ik dat ze niet naar dezelfde show kijken, maar dat ze elke keer een nieuwe ervaring beleven. Dat willen we ook voor onszelf, dat houdt het ook spannend, elke keer we het podium opstappen is het kijken naar wat te gebeuren staat. Er is een thema, een bepaalde structuur, maar mogelijk wijken we daarvan af, we go with the flow.
België heeft belachelijk veel goede bands tegenwoordig. Trots dat je Belg bent, ten minste op muzikaal vlak toch!
Ik ben vooral dankbaar dat ik ben opgenomen in de Consouling Sounds-familie en die overschrijdt nationaliteit. Werken met mensen over de grenzen heen is zalig, Mijn nationaliteit is muziek. Maar ja, België lijkt wel te ontploffen. Hou FÄR bijvoorbeeld maar in de gaten, en ook de nieuwe Monnik gaat hoge ogen gooien, Paper Hats is is ook zo’n band die zichzelf voortdurend wil heruitvinden en ik zou kunnen blijven opsommen. De lijst is lang Belgiê lijkt inderdaad een kweekvijver momenteel.
Je staat op de tamelijk indrukwekkende affiche van Mist. Naar wie ga jij zeker kijken?
Voor een show is het moeilijk voor mij om naar een show te gaan kijken. Ik zoek dan de stilte van de backstage op en begin me te focussen op wat komt. Andere bands kijken haalt me uit die focus dus ik zie heel weinig shows wanneer we zelf moeten spelen. Na een show is er dan de ontlading en dan heb ik toch tijd nodig om weer op positieven te komen, Ik ga de bands liever bekijken wanneer we niet zelf spelen, zelf een optreden geven of net gegeven hebben is niet ideaal om naar optredens te gaan kijken. Maar op Nosta wil ik toch van elke show een stuk meepikken, het zijn waanzinnig goeie bands. We zijn supertrots om op die affiche te staan.
Jij bent voor één keer de samensteller van Mist. Je mag vier bands nemen, wie neem je?
Ik zou zeker mijn buddies en verwante zielen een podium geven, Monnik, Mathlovsky, FÄR, Paper Hats, VONNIS, Outrenoir, Eleanora, YODOK III en de anderen. Niet enkel omdat het buddies zijn, maar omdat ik vind dat iedereen ze moet gezien hebben. Ik denk dat mijn Mist een tweedaagse zou moeten worden want ik wil er zeker Godflesh, Jesu en JK Flesh bijhebben, op zijn minst.
Kiezen Bart: seks, drugs of rock ’n roll?
Liefde
Het laatste woord is aan jou!
In onze band is liefde wat ons bindt, ik wens iedereen dat toe, meer liefde.
DIDIER BECU
Foto’s: © Jeroen Jacobs
