Inpluggen en spelen, een beetje dollen met het publiek, een kwinkslag hier en daar, maar vooral spelen dus, rocken en swingen. No nonsense. Chrissie Hynde had dat goed begrepen op de vijfde festivaldag van de Lokerse Feesten. Met haar Pretenders zette de über rock chick een daverende show neer. Lokeren danste en zong, en was zo ook goed opgewarmd voor de muzikale lawine die van Triggerfinger verwacht werd, maar de storm, een ‘echte’ helaas, die over Lokeren raasde, bluste de blues from hell-set van Triggerfinger, slechts twee songs ver in de set waarop het stevige trio de Grote Kaai spontaan trakteerde op een geniale dj-set.
De meesten zakten allicht af naar Lokeren voor Pretenders en Triggerfinger, misschien wel voor Novastar, dinsdagavond 7 augustus 2018. Gelukkig was er toch ook al een mooie aanwezigheid tijdens de set van Faces On TV dat de eerste noten over de Grote Kaai mocht blazen. “Bedankt om zo vroeg op te staan”, grapte Jasper Maekelberg, nadat zijn band ons had getrakteerd op enkele voortreffelijke songs uit de nieuwe plaat Night Funeral zoals Dancing After All, Suspicious, de lekkere nieuwe single Call Me Up en het lichtjes geweldige The Image of Boy Wonder, nu al een favoriet van ons.
De charmante flair van Maekelberg, diens aangename stemgeluid, de collectie aanstekelijke tripperige en funky pop-liedjes, hier en daar bezwangerd door Prince: dit was lekker en smaakte naar meer! Met nog een grote hands up voor de getalenteerde toetseniste-fluitiste die zich ook een gedegen chanteuse toonde.
Dat het ontroerparcours van Joost Zwegers’ Novastar geprogrammeerd stond tussen de rock ’n roll van Pretenders, Triggerfinger, Faces On TV en op het Indoor podium ondermeer het geweld van Fleddy Melculy vonden we nogal apart, de vreemde eend in de bijt, zeg maar. Tijdens de bekende tonen van Wrong, die zich in een loop herhaalden, liep de vreemde eend, gehuld in een knalblauw maatpak de bühne op, en werd de set sterk afgetrapt met, oh verrassing, Wrong, die iconische hit uit 1999, waarmee Novastar heel Lokeren leek stil te krijgen. Maar al bij een rommelig Never Back Down, waarin de zanger heel even ook niet geheel stemvast bleek, verzwakte de aandacht. Tegen dat Zwegers Because inzette, was het gros van het Lokerse publiek eigenlijk eerder bezig met wat bijpraten, of drankjes halen. Zouden ze die knappe steel gitaar gehoord hebben tijdens Mars Needs Woman?
Een voortreffelijk When The Lights Go Down On The Broken Hearted deed de aandacht weer even opflakkeren en natuurlijk zong heel Lokeren The Best Is Yet To Come mee, waarmee Novastar de set besloot. Maar Zwegers kreeg babbelend Lokeren eigenlijk nooit echt stil.
De fans hebben er hopelijk van gesmuld. Ons leek de set net iets te vaak op een kabbelend beekje. Dodelijk, in combinatie met babbelend Lokeren, Joost. Natuurlijk verdienen de liedjes van Novastar beter, daarover geen twijfel.
Vorige zomer stonden de Pretenders nog op de affiche van Rock Werchter waar ze moeiteloos alle ‘conculega’s’ naar huis speelden met een verschroeiende set. Ook dinsdagavond in Lokeren vuurden Pretenders rocksalvo na rocksalvo af, aan tweehonderd per uur. Lokeren genoot en danste, de volle vijfenzeventig minuten, of dat nu met nieuwere songs zoals Alone en Gotta Wait of absolute classics zoals Kid, Night In My Veins of Middle of The Road was.
Chrissie Hynde, we verklappen niet dat ze al 66 is, “een topwijf!” fluisterde iemand ons in de oren (een dame!), stond vol goesting en passie op het podium. Hynde was goed bij stem en dat bleek nog het best toen ze de sterren van de hemel zong tijdens een subliem Hymn To Her en natuurlijk ook in I’ll Stand By You, door Hynde aangekondigd als “Ok, Lokeren we’re gonna do our hit now”. Twee keer kippenvel.
“We gaan een liedje spelen van onze eerste plaat. Toen we dat in een café in Duitsland hoorden in een cover versie dachten we, verdorie die is beter dan onze versie”, grapte Chrissie, en we werden vergast op het prachtige Private Life, dat dus bekend werd in de versie van Grace Jones. Doe ons toch maar deze versie, Chrissie!
Uit de bijzonder evenwichtige setlist onthouden we verder vooral Down The Wrong Way, My City Was Gone, Back On The Chain Gang en Cuban Slide, “een Bo Diddley song die wij schreven”, aldus Chrissie. En hoe fijn om een bommetje zoals Thumbelina nog steeds in die set te hebben, ook in Lokeren. Wauw!
Een paar dagen geleden stond Chrissie’s ex nog op het podium van Lokeren, maar waar Jim Kerr en diens Simple Minds een bijzonder futloze en ongeïnspireerde indruk maakten, prijkte hier een band op het podium die zich smeet vol overgave. Zo moet dat: You show ‘em, Chrissie! Het was werkelijk een genot om de bandleden bezig te zien, hoe ze met elkaar dolden en opgingen in de muziek en er zichtbaar van genoten, zowel oer-Pretenders zoals Hynde zelf en drummer Martin Chambers als de nieuwere rekruten. Top, en goed voor een geweldig en weerom memorabel rock ’n roll-feestje.
Goed opgeladen na het Pretenders-concert was Lokeren klaar voor de geweldige geluidsorkaan die we kennen als Triggerfinger. Aangekondigd toen het begon te bliksemen boven Lokeren, smeten Monsieur Paul, Mario Goossens en Ruben Block zich meteen en volledig en Lokeren stond in lichterlaaie. Maar na nog geen tien minuten begon het hevig te stormen en stortregenen. Hier en daar heerste paniek, anderen genoten van deze gratis massadouche.
De band diende hun optreden voortijdig af te blazen. Maar nog eens tien minuten later verscheen de band plots achter de draaitafels van dj Dirk Stoops om plaatjes te draaien voor de dapperen die gebleven waren. Er zijn allicht betere dj’s, maar we stelden vast dat het trio een voortreffelijke muzikale smaak heeft.
Door het noodweer was dit allicht het korste optreden van Triggerfinger ooit. Misschien moet de organisatie de heren maar gewoon terugvragen volgend jaar. En vraag dan ineens ook Chrisse & Co, ook maar terug, als jullie dan toch bezig zijn.
Foto’s: (c) Kris Croonenberghs
