Op Allerzielen zag Les Nuits Weekender er onherkenbaar uit. Weg het gemiddeld ouder en met zwarte kledij getooide publiek van daags voordien. Op de slotdag kwamen dj’s, mixtapes, backing tracks, autotune en beats de gitaren verdrijven. Een gevoelige verjonging van de gemiddelde festivalganger en de terugkeer van kleuren waren de voornaamste gevolgen. We kwamen in de late namiddag inpikken in het Museum voor een Belgisch duo. We maakten aanvankelijk op Jane Remover dat naar verluidt dampende danspret was, maar we wilden dus toch voor iets meer zondagnamiddag-tunes opteren.
Casper Van De Velde en Hendrik Lasure speelden al samen ten dans voor An Pierlé maar bakken nu samen een Schntzl. In een sfeervol decor met witte doeken met zwarte vlekken en daarachter tegenlichtspots en twee stolp-achtige constellaties die er uitzagen als een witte luchtballon waaruit onderaan rook ontsnapte, trokken ze hun eclectische set op gang. Geen idee of ze van elkaar wisten dat ze er waren want ze leken een ander concert te spelen. Maar hoe raad je het? Deze klankencombinaties leidden tot diverse maar erg boeiende werkstukken.
Versnelde zware elektronica verslikte zich zo in zalvende opgietsessie-percussie waarbij Casper zijn Pioneer liet blaffen en zijn micro in de reverb liet janken alvorens die op zijn drum krakend te laten uitdoven. Het geheel had een opmerkelijk Lost Highway boventoontje. Creepy maar toch groovy en we moesten steeds op onze hoede zijn want achter elke door Hendrik omgedraaide knop werd een ander sluipend nummer gevormd. Beiden musiceerden zich in trance terwijl de zaal ademloos luisterde. Niet voor het eerst dit weekend bedachten we ons “hoe kom je erbij deze muziek te maken?” Een horror-synthfragment werd een halt toegeroepen door een scratch-intermezzo waarna hyperkinetische jazz weerklonk. Crazy shit maar wel waanzin die we helemaal smaakten. Proficiat heren!
Gossip Queens zijn in navolging van Model/Actriz vier mannen en hier is de roddel dat ze stoer zijn terecht. Eindelijk gitaren en een rockgeluid hoewel dat vooral gladgestreken is. De zanger gleed over het podium en leek grote fan van Brett Anderson en Michael Hutchence. Zelfs met de helft van hun charisma waren we voor hem gewonnen. De man kan zingen en ziet er uit alsof hij AFAS Domes kan vullen met gillende meiden. Muzikaal wisselden ze echter sterke elektro-gedreven nummers af met dertien uit een dozijn afdankers. Ze vulden een last minute afzegging in en waren het volk in de rotonde dankbaar maar wij hen ook want ze klonken verfrissend poppy met licht gierende gitaren en een aan het vroege Editors verwante elektronisch behang. Veel nummers hadden ze niet, een half uur kregen ze nauwelijks gevuld maar de klank en zang en attitude maken het wel een band om in de gaten te houden en wie weet staan ze binnen een paar jaar gewoon op Werchter. De pakweg 60 aanwezigen hebben dit dan toch maar mooi meegemaakt. Vandaag wegen ze echter nog te licht.
Iglooghost draaide nadien in de Orangerie de danskraan met vol debiet terug open en het moet gezegd, met klaterend succes. De Londenaar Seamus Rawless Malliagh is een moeilijke jongen. Zijn artiestennaam is in navolging van zijn echte naam een heus struikelblok en ook muzikaal plamuurt hij zijn composities vol met links naar techno en drum-‘n-bass. Het deed vaak denken aan Sextile.
De man is 29 maar was al als tiener actief en is dus verre van een nieuwkomer. Dat was er aan te merken. Hij kwam voortdurend zingen en dansen en maakte de sowieso al warrige visuals overbodig maar dat dwong massaal respect af. Hij heeft drie platen uitgebracht en kreeg het ondertussen vermoeide publiek aan het dansen en trippen. We bespeurden feestelijk dansende hoofden en wiegende lichamen waaronder dat van een festivalganger in een rolstoel. Ambient invloeden werden dieper in de set toegevoegd en je weet al welke tweeling we dan willen vernoemen… Deze iglo spookte nog een tijd na door onze hoofden.
En dan waren we al toe aan de afsluiter van deze tweede Les Nuits Weekender. We verkozen het Museum en de 25-jarige April Harper Grey uit San Francisco. Ze zorgde voor de grootste volkstoeloop van het weekend. We zagen bij het openen van de dubbele deur de fans massaal naar het podium spurten. Nooit vertoond in de Botanique!
Het publiek vandaag leek wel voor 70% vernieuwd en vooral verjongd. underscores zonder hoofdletter heet ze op een podium en ze kwam met 100% tape en autotune opdraven maar tot daar de mindere kant van het verhaal. De fans waren extatisch en zongen uit volle borst elke tekst mee. De fans hebben natuurlijk altijd gelijk en we stelden massapsychose vast voor iemand die ondertussen wel al acht jaar releases op de teller heeft.
Het kan rap gaan. Ze nam ook bijna alle fans te grazen door niet op het podium maar wel het balkon haar set te openen. Zorgt altijd voor hilarische toestanden. Muzikaal was dit hyper dansbare technodubstep met hoge hitparade gehalte. Toen ze een nummer van album Fishmonger aankondigde, riep een dolgedraaide fan “Best night of my life”. April zeulde de hele set een reiskoffer mee die een ideaal zitje bleek voor de obligate rustige opbouwmomenten. Sterke logistieke beslissingen werden hier warempel genomen. Dubstep oké maar dit was ook vol dansvloervoer voor de brats in de zaal. Laten we ze de Charlie XCX generatie noemen. Dit zinderende optreden kunnen we moeilijk echt naar waarde schatten maar het was wel een moddervet afsluitend feestje voor Les Nuits Weekender 2025.
INSTAGRAM: Les Nuits Weekender – schntzl – Gossip Queens – Iglooghost – underscores
