Hot Sjot Pop Fest was een schot in de roos. Met de vijfde editie werd het festival, na jaren van inactiviteit, weer leven ingeblazen. De tiende verjaardag van Hotsjumenas was daar de uitgelezen kans voor. Antwerps bekendste rock promotor slaagde er wederom in om een top affiche samen te stellen zodat er net geen bordje ‘uitverkocht’ aan de ingang moest gehangen worden.
Terwijl we bij aankomst Jerry Lada (met onder andere de bassist van Tuff Guac) zichtbaar achter het raam van het bos café de ruimte zagen vullen met meezingbare indie/garage, kregen we snel de smaak te pakken voor een avond vol rock-‘n-roll vibes. Keep On Trucking (hun laatste single) deed iedereen na afloop voldaan hoofdschuddend van zaal veranderen. De vreemde eend in de bijt moet wel de kinderlijke volwassen indiepopweirdo Thor Kissing zijn die de spits mocht afbijten in de grote zaal. De muziek kwam enkel uit een klein bakske waarover de lollige Thor zijn knotsgekke verhalen zong.
Tijdens een vooraf opgenomen gitaarsolo waande hij zich Europees kampioen luchtgitaar en danste zich door de set als een onhandig stijve ambtenaar op een nieuwjaarsreceptie. Thor flirt met zijn muziek langs de grenzen van cabaret en kreeg zo de halve zaal met gemak aan zijn kant. De cover This Is Pop deed de wenkbrauwen fronsen van Andy Partridge. De Waalse bezoekers heette hij welkom met Comme Du Claire De La Lune Dans La Nuit, dat wonderwel Frans aanvoelde. En met heerlijk aanstekelijke overtuiging kregen we versies van She Makes Me Vomit en cult classic Hamertje Tik. Ondanks dat het zijn eerste show buiten de landsgrenzen was, kreeg Thor de erkenning die de doldwaze man verdiende. Of hoe je met schijnbaar non-talent toch een nieuwe niche kunt aanboren.
Terug naar de bar waar het laatste live optreden aldaar stond gepland van de Tilburgse hardcore punkband The Cosmosians. De energieke frontman leek ongewild doorheen de set te lachen zoals de oude Robin uit de VRT-soap Thuis. Hoe hard er ook werd geraasd en ze onze oren deden trillen, qua uiterlijk deden ze ons tegelijk denken aan brave huisvaders in spe die geëngageerd op zondag ten dienste staan van vrouw en kind, en dat ondanks de anarchie die ze achterlieten.
Het is uitkijken naar de opvolger van The Silent Rebirth In A Place Out Of Time ep, waar we al bijna 5 jaar op wachten. Komaan hé gasten, er is meer dan het huishouden!
Daar waar Thor nog een wispelturige zee was, stapelden de onweerswolken zich op. In een flashforward zagen we de zanger van The Cosmosians van een leuning te pletter vallen, stuikte Timmy (Timm’s Organism) onhandig het publiek in, en gleed Billiam (Billiam & The Split Bills) in een ontuchtige bui van de leadgitarist. Om maar te zeggen dat er een zaterdagse indoor cycloon door Het Bos bulderde.
Met Lothario kwam het oog van de storm vol de concertzaal binnen gewaaid. De onbeschaamd duivelse Annaliese rebelleerde op gortdroge wijze haar DIY punk. Buiten de kleine intermezzo’s door waaide het publiek rondjes over het grote, voor de gelegenheid geplaatste, schaakbord. “Any notes for the audience?”, vroeg ze cool aan een dolgedraaide fan waar een kortstondige “Rock-‘n-Roll!” op volgde. Weerstand bieden was onbegonnen werk, we luisterden als naar een strenge juffrouw Frans die we stiekem ook een beetje geil vonden. “Sit down and be quiet!” waarna ze de teugels weer losliet en met een meesterlijk controlerende blik verder genoot van de gewillige moshpit.
Timm’s Organism met Timmy Vulgar in glittervest werd aangekondigd als headliner van de avond, maar liet de eer aan Billiam en Autobahns om het podium de verdoemenis in te helpen. De acid garage riffs vlogen als brokstukken en vleselijke organismen door de lucht. De hoeveelheid aan fuzz deed ons terugdenken aan het lokale nevenproject SeXmachines van Danny Mommens. De geest van Jason Bonham op drums gaf de orkaan extra zuurstof om er nog meer mee te rammelen. Annaliese was de groupie van dienst en nam het publiek mee op sleeptouw, een vunzige sfeer waar de Eagles Of Death Metal een puntje aan kunnen zuigen.
Het strakke speelschema van dertig minuten mochten ze lastminute aan hun laars lappen om met veel bravoure de set te verdubbelen, ’t is tenslotte de invoering van de wintertijd. Verder werd er nog naar hartenlust gerefereerd naar Belgisch bier en flessen sterke drank die Peter Vanderlintfabriek bij een vorige passage had voorzien, en kreeg een random iemand de taak om de gitaar aan gang te houden terwijl Timmy een grote zak confetti tussen zijn benen klemde… de rest is geschiedenis.
Timmy en Billiam waren min of meer goed verzekerd tegen natuurkrachten en werden na pech deskundig geholpen, Autobahn daarentegen werd gedepanneerd nadat ze zelf een lift naar hun hotel hadden geregeld. De storm liet werkelijk een spoor van vernieling achter.
Billiam & The Split Bills‘ autism core kon rekenen op een bomvolle zaal met uitzinnig vrouwvolk en liet de Casio melodietjes (Fifty Foot Combo, iemand?) versmelten met aussiepunk, waar Autobahns dezelfde formule toepaste op hun eggpunk. De frêle toetseniste probeerde de wervelwind te counteren door heel ritmisch tegen de wind in te wapperen met een Chinese waaier, tevergeefs, het onheil kwam steeds dichterbij. De wind wakkerde aan en nam de broze wapperaar mee over de uitsluitend uit handen bestaande mensenzee. Het Schaakbord zag nog harder af door rondvliegend schorriemorrie tot Billiam ze uitnodigde op het podium om ook daar de boel te verzieken met dwalend bio bier en evenwichtsstoornissen. Het getokkel van bierflesjes werd gecounterd door “We’re all the way from Australia, fuck the schedule!”, het podium dreigde te kapseizen.
Autobahns, als supercell van de wervelwind, kwam als enige band met een strakke vrouwelijke ritmesectie de laatste vastzittende stukken los blazen tot ze voortijdig tot halt werden geroepen door alweer technische problemen. Minutenlang, met allerhande zaklampen schijnend op zoek naar de reden. “Next time not asking people on stage, worst idea ever”. Autobahns kon nog tweemaal hernemen met een set die naar meer smaakte. Desondanks onze goesting in een waardige afsluiter takelden ze zich, na al het onheil dat ze tegenwerkten, richting veilige haven in de backstage.
Een gekke avond vol vreemde danspassen op een schaakbord, dronken conversaties met vreemde Germaans Australische tongval, high fives, eenzaten, weelderige nektapijten, huiselijke nerds met muzieksmaak en het typische DIY go-for-it bospubliek! De no-nonsense rock-‘n-roll feel sloot iedereen in de armen, ook deze mooie avond.
Thor Kissing – Facebook – Instagram –Website
Autobahns – Instagram –Website
Billiam & The Split Bills – Instagram – Website
Timmy’s Organism – Facebook –Instagram- Website
Lothario – Instagram- Website
Jerry Lada – Facebook – Instagram – Website
The Cosmosians – Website
Hotsjumenas – Facebook – Instagram
